Τετάρτη, Νοεμβρίου 22, 2006

Η δικαστικοπολιτική υποκρισία και η ανάγκη ίδρυσης συνταγματικού δικαστηρίου

Ι. Από τις αποφάσεις για τις αποδοχές των δικαστικών …

Μία και μόνη κοινωνικά προκλητική απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 99 (Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας που κακώς επικράτησε να αποκαλείται «μισθοδικείο») άρκεσε προκειμένου να υπάρχει αντίδραση και έντονος προβληματισμός γύρω από το πώς θα πρέπει να εκδικάζονται οι διαφορές για αποδοχές και συντάξεις δικαστικών λειτουργών. Ίσως θα έπρεπε να θυμίσουμε ότι το ειδικό αυτό δικαστήριο λειτουργεί για δεκαετίες και απλώς το 2001 ανέλαβε να εκδικάζει και τις διαφορές από αποδοχές και συντάξεις δικαστικών, όταν προκύπτουν νομικά ζητήματα ευρύτερου ενδιαφέροντος. Αυτό έγινε γιατί τόσο πριν το 2001, όσο δυστυχώς και μετά τα κοινά δικαστήρια και ιδίως τα ανώτατα (Άρειος Πάγος, ΣτΕ, Ελεγκτικό Συνέδριο) κρίνοντας για αποδοχές και συντάξεις δικαστικών, εκδίδουν διαρκώς αποφάσεις με τις οποίες επεκτείνουν στους δικαστικούς την εφαρμογή ρυθμίσεων που αφορούν άλλους κλάδους (βουλευτές, αξιωματικούς, πανεπιστημιακούς, δημοσίους υπαλλήλους, γιατρούς ΕΣΥ κ.ο.κ. και άρα εντάσσονται σε άλλα μισθολογικά συστήματα.
Δίνω στη δημοσιότητα έναν ενδεικτικό κατάλογο τέτοιων αποφάσεων των τριών ανωτάτων δικαστηρίων τόσο πριν όσο και μετά το 2001.
Στον κατάλογο αυτό φαίνεται ότι πολύ πρόσφατα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας επέκτεινε και στους εν ενεργεία και στους συνταξιούχους δικαστικούς τις ρυθμίσεις του Ζ’ ψηφίσματος του 1974 για τη φορολογική μεταχείριση των βουλευτών, ένα πολύ μεγάλο μέρος της αποζημίωσης των οποίων καλύπτει εισφορές στα κόμματα και δαπάνες πολιτικών δραστηριοτήτων και όχι το μηνιαίο εισόδημα τους. Άλλωστε οι βουλευτές είναι αιρετοί προσωρινοί εκπρόσωποι του λαού και όχι ισόβιοι λειτουργοί όπως οι δικαστές.
Στον ίδιο κατάλογο φαίνεται ότι τα δικαστήρια έχουν κρίνει αντισυνταγματικές και έχουν παραμερίσει διατάξεις νόμων με τις οποίες απαγορεύεται η επεκτατική εφαρμογή ευνοϊκών ρυθμίσεων και η επιδίκαση αμοιβών, χορηγιών και επιδομάτων, αν αυτό δεν προβλέπεται ρητά σε οργανικό ή άλλο ειδικό νόμο. Τα δικαστήρια έκριναν ότι μία παρόμοια νομοθετική απαγόρευση αντιβαίνει στις θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις της αρχής της ισότητας και της διάκρισης των εξουσιών, αλλά και στο δικαίωμα παροχής δικαστικής παρουσίας που κατοχυρώνεται τόσο στο Σύνταγμα όσο και στην ΕυρΣΔΑ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν μία παρόμοια απαγόρευση ενταχθεί στο Σύνταγμα σε μία μελλοντική αναθεώρηση του, θα κριθεί πιθανότατα αντισυνταγματική, καθώς η συνταγματικότητα των αναθεωρημένων διατάξεων ελέγχεται από τα δικαστήρια με κριτήριο το άρθρο 110 του Συντάγματος. Επιπλέον θα ασκηθούν σίγουρα προσφυγές στο Στρασβούργο με βάση το άρθρο 6 της ΕυρΣΔΑ.

ΙΙ …. στις κοινωνικές και θεσμικές ομηρίες

Ενώ λοιπόν μία απόφαση για τις αποδοχές των δικαστικών προκαλεί τέτοιο δικονομικό προβληματισμό, παρακολουθούμε αδιάφοροι επί τόσα χρόνια τους συμβασιούχους να γίνονται «μπαλάκι» μέσα στις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του δικονομικού μας συστήματος: Άλλα λένε τα πολιτικά δικαστήρια και τελικά ο Άρειος Πάγος ως προς τον ορθό χαρακτηρισμό των συμβάσεων τους. Άλλα λέει το Συμβούλιο της Επικρατείας ως προς το Π.Δ. 164/2004, παρότι συμφωνεί με τα πολιτικά δικαστήρια ως προς την δυνατότητα να γίνεται δικαστικά ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός των συμβάσεων. Και εντέλει άλλα λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο ως προς την πληρωμή των αποδοχών και των ενσήμων των συμβασιούχων και ως προς την δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων να προβαίνουν στον ορθό νομικό χαρακτηρισμό των εργασιακών σχέσεων.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με πλήθος άλλων κρίσιμων κοινωνικών θεμάτων: Το ύψος του εφάπαξ των συνταξιούχων, το προσωρινό προσωπικό επίδομα των δημοσίων υπαλλήλων, το οικογενειακό επίδομα στον έναν ή και στους δύο συζύγους, η μεταφορά του συντελεστή δόμησης όταν επιβάλλονται περιορισμοί σε διατηρητέα ακίνητα κ.ο.κ. Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται και ξοδεύονται χωρίς να μπορούν να βρουν λύση επί χρόνια.
Είναι να απορεί κάποιος πως δεν εξεγείρεται η δικονομική μας ευαισθησία όταν για μείζονα θέματα μεγάλης ιστορικής και πολιτικής σημασίας, όπως η λεγόμενη «βασιλική περιουσία» ή παλαιότερα η συνταγματικότητα του νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ προκύπτουν με οφθαλμοφανείς δικονομικές μεθοδεύσεις αντίθετες αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Οι μεθοδεύσεις μάλιστα αυτές έγιναν για να αμφισβητηθεί η τελική κρίση του ΣτΕ με αντίθετες αποφάσεις του Αρείου Πάγου και να οδηγηθούν τα θέματα στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Το σημερινό σύστημα είναι αυτό που επιτρέπει την αμφισβήτηση του ΣτΕ και όχι το σύστημα του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Ακόμη όμως προκλητικότερη είναι η δικονομική επανάπαυση όταν το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 100, ως εκλογοδικείο, εκδίδει αποφάσεις όπως η τελευταία για τις λευκές ψήφους που είχε ως συνέπεια να αυξηθούν κατά μία οι έδρες της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Το ίδιο είχε συμβεί και το 1990 με άλλη απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου που είχε ως αποτέλεσμα η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη να αποκτήσει πλειοψηφία 151 εδρών, αντί των 150 που διέθετε.

ΙΙΙ. Η ανάγκη ίδρυσης Συνταγματικού Δικαστηρίου

Το ισχύον σύστημα δικαστικού ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων είναι φαινομενικά μόνον διάχυτο και παρεμπίπτον. Στην πραγματικότητα είναι σύστημα συγκεντρωτικού και ευθέως ελέγχου μόνον που αυτό γίνεται κατά τρόπο στρεβλό. Ο έλεγχος της συνταγματικότητας στην πράξη δεν ασκείται από όλα τα δικαστήρια όλων των βαθμών και των κλάδων, αλλά μόνο από τα τρία ανώτατα (ΑΠ, ΣΤΕ, ΕΕ) και ευτυχώς μετά την αναθεώρηση του 2001 από τις Ολομέλειες τους και όχι από μικρότερους μη αντιπροσωπευτικούς σχηματισμούς των πέντε ή ακόμη και των τριών μετά ψήφου δικαστών.
Όσοι ισχυρίζονται ότι με το ισχύον Σύνταγμα ο κάθε ειρηνοδίκης ή πρωτοδίκης μπορεί να προβεί σε έλεγχο συνταγματικότητας πρέπει να μας πουν αν γνωρίζουν κάποιο ζήτημα συνταγματικότητας που να κρίθηκε οριστικά και αμετάκλητα και να οδήγησε σε σταθερή και καθαρή θέση της νομολογίας με αποφάσεις πρωτοδικείων ή έστω εφετείων. Κανένα.
Στην Ελλάδα η άσκηση ενδίκων μέσων είναι εύκολη και όλοι καταφεύγουν σε αυτά. Επίσης στο ΣτΕ τις περισσότερες φορές και στο Ελεγκτικό Συνέδριο πάντοτε δεν μεσολαβεί κρίση κατώτερου δικαστηρίου. Υπάρχει, τέλος, σε κάθε περίπτωση η αναίρεση υπέρ του νόμου που φέρνει τα νομικά ζητήματα στα ανώτατα δικαστήρια.
Στο μεταξύ το ελληνικό σύστημα υπάγεται ούτως ή άλλως στον αυστηρό έλεγχο δύο οιονεί συνταγματικών δικαστηρίων: του ΕυρΔΔΑ και του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που εκ των πραγμάτων υπέρκεινται όλων των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας για θέματα απολύτως συναφή με τα θέματα συνταγματικότητας καθώς τα θέματα αυτά τις περισσότερες φορές τίθενται και ως θέματα πιθανής αντίθεσης στην ΕυρΣΔΑ και το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο.
Το ερώτημα δεν είναι αν θα ασκείται έλεγχος, αλλά με πόση ταχύτητα και πόση σαφήνεια. Το ερώτημα δεν είναι τι λέει το Σύνταγμα στις ουσιαστικές του διατάξεις, αλλά το πώς και ποιος τις ερμηνεύει αποδίδοντας σε αυτές το νόημα που θέλει. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των πανευρωπαϊκών και των θεσμικά ανεπτυγμένων κρατών εκτός Ευρώπης έχει προσχωρήσει στο σύστημα του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Είμαι θερμός οπαδός του διαχύτου ελέγχου, αλλά γνωρίζω τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του συστήματος αυτού. Γνωρίζω και τα πλεονεκτήματα, αλλά και τους κινδύνους του συγκεντρωτικού συστήματος του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Γι΄ αυτό πιστεύω στην ανάγκη συνδυασμού των πλεονεκτημάτων και των δύο συστημάτων.
Θέλω ο κάθε δικαστής, ο κάθε πρωτοδίκης και ειρηνοδίκης, να μπορεί να προβαίνει σε έλεγχο αντισυνταγματικότητας, αλλά στην περίπτωση αυτή με το θάρρος της γνώμης και της επιστημονικής του ικανότητας να συντάσσει μία εμπεριστατωμένη απόφαση, ικανή να σταθεί ενώπιον της Ολομέλειας του ανωτάτου δικαστηρίου του κλάδου του και ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Δεν θεωρώ ότι πρόχειρες ή φευγαλέες αποφάσεις κατώτερων δικαστηρίων που εξαφανίζονται από τα εφετεία ή αναιρούνται από τα ανώτατα δικαστήρια έχουν πραγματικό νόημα από πλευράς ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων.
Σημασία όμως έχει το πώς συγκροτείται το Συνταγματικό Δικαστήριο, ποιοι το απαρτίζουν και το πώς επιλέγονται. Διαφωνώ ριζικά με την πρόταση της Ν.Δ. να μετατραπεί σε Συνταγματικό Δικαστήριο το σημερινό Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, όπου μετέχουν οι Πρόεδροι των τριών ανωτάτων δικαστηρίων (που έχουν κάποια στιγμή επιλεγεί από την κυβέρνηση), μαζί με τέσσερις αρεοπαγίτες και τέσσερις συμβούλους Επικρατείας που κληρώνονται με διετή θητεία. Είδαμε πως λειτουργεί το ΑΕΔ και ως συνταγματικός δικαστής και ως εκλογοδικείο.
Η δική μου πρόταση είναι να αξιοποιήσουμε το πιο ώριμο ευρωπαϊκό μοντέλο που είναι το γερμανικό. Το ίδιο σε γενικές γραμμές μοντέλο ακολουθεί η μεγάλη πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Πρέπει το Συνταγματικό Δικαστήριο να έχει εννέα ή έντεκα μέλη που εκλέγονται για μία μη ανανεώσιμη θητεία επτά ετών από την Ολομέλεια της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία 2/3. Αυτό οδηγεί σε επιλογή προσώπων μεταξύ των ανωτέρων και ανωτάτων δικαστικών λειτουργών και των καθηγητών νομικής που είναι μετριοπαθή, καταξιωμένα, συναινετικά και κυρίως υπεύθυνα.
Ο διάχυτος έλεγχος από όλα τα δικαστήρια εξακολουθεί να λειτουργεί. Όταν όμως το δικαστήριο διαπιστώνει αντίθεση προς το Σύνταγμα παραπέμπει το ζήτημα στην ολομέλεια του οικείου δικαστηρίου και αν αυτή συμφωνήσει, το ζήτημα πλέον φτάνει το Συνταγματικό Δικαστήριο. Παράλληλα τόσο η κυβέρνηση όσο και ένας αριθμός βουλευτών μπορούν να προσφύγουν κατευθείαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
Το επιχείρημα ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο θυμίζει τη δικτατορία είναι αστείο. Κάποιοι δικαστές των τακτικών δικαστηρίων και κάποιοι εισαγγελείς ήταν εκείνοι που στελέχωσαν πολιτικές, αλλά και κρίσιμες δικαστικές θέσεις την εποχή της δικτατορίας. Λίγοι αντιστάθηκαν, αρκετοί συνεργάστηκαν, οι συντριπτικά περισσότεροι σιώπησαν. Ακόμη θυμούμαστε τον τότε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου να ανακοινώνει στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών τα αποτελέσματα του δευτέρου «δημοψηφίσματος» της Χούντας.
Τα συνταγματικά δικαστήρια είναι στοιχείο της κοινής ευρωπαϊκής συνταγματικής παράδοσης. Γι΄ αυτό λειτουργεί και το ΔΕΚ ως συνταγματικό δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι΄ αυτό οι δικαστές του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου επιλέγονται από τα πολιτικά όργανα των χωρών τους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Συμφωνώ λοιπόν με την ανάγκη ίδρυσης συνταγματικού δικαστηρίου. Διαφωνώ όμως ριζικά με την πρόταση της Ν.Δ. να μετατραπεί το ΑΕΔ σε συνταγματικό δικαστήριο καθώς και στην ανάθεση στο δικαστήριο αυτό αρμοδιοτήτων που ανήκουν στο Κοινοβούλιο. Γι΄ αυτό δεν θα ψηφίσω στην παρούσα Βουλή υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 100. Θα ψηφίσω λευκό γιατί η Ν.Δ. διαθέτει 165 βουλευτές και δεν πρέπει να διαπιστωθεί η ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 100, με πλειοψηφία που υπερβαίνει τους 180 ψήφους προκειμένου να διατηρηθεί η εγγύηση της αυξημένης πλειοψηφίας των 180 ψήφων στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή. Το ότι συμφωνούμε στην ανάγκη αναθεώρησης δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε στο περιεχόμενο της αναθεώρησης, όπως συμβαίνει και με το άρθρο 16.

122 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Βενιζέλο,
χαίρομαι που ασχολείστε με το Bloging, αλλα πέρνοντας ως παράδειγμα το τελευταίο σας άρθρο (1500 λέξεις!) νομίζω οτι γράφεται πάρα μα πάρα πολλά.

Χάνεται την ουσία του bloging και δεν προσελκύετε επισκέπτες με το λόγο που χρησιμοποιήτε. Αυτό που γράψατε θα μπορούσε να δημοσιευτεί σε ενα περιοδικό αλλα σίγουρα δεν μπορώ να το πώ ημερολόγιο.

Το μέσο που διαλέξατε (internet kai blog) ειναι μοντέρνο και νομίζω πρέπει να προσαρμοστείτε στη κουλτούρα του και κυριως στη κουλτούρα των internet users.

Ποιό είναι το όφελος εαν δεν προσελκύετε νεόυς συνομηλιτές;

Τα σχόλια μου είναι καλοπροαίρετα.

Damsel in Stress είπε...

Δεν θα διαφωνήσω με το σχόλιο του "anonymous" (βάλε και συ ένα ψευδώνυμο, βρε καμάρι μου, δεν θα σου πέσει το νεφρί).

Ναι, είναι ωραιότατα γραμμένα τα κείμενα, με αρχάς, μέση και τέλος, επιχειρήματα και σωστή ορθογραφία. Αλλά, για μένα τουλάχιστον, ένα ιστολόγιο (καθαρά πολιτικό ή άλλό), όσο νάναι, θέλει κι ένα προσωπικό touch.

Εντάξει, εγώ είμαι και ολίγον "όρτσα" διότι με τον καημό να δω Πολιτικό να γράφει "σήμερα παίδες έχει ωραία μέρα, βαριέμαι και δεν γράφω τίποτα, ευτυχείτε!" ζω αλλα τι να κάνω η έρμη ... βίτσια!

Υ.Γ.: Ξέρω ότι ο καημός του blogger είναι να σχολιαστεί το κείμενό του (για ανταλλαγή απόψεων και άλλων δημοκρατικών) αλλά ακριβώς γι' αυτό λέγεται καημός. Όλοι οι σχολιαστές κοιτάνε τα λουλουδάκια που μόλις φύτεψε ο Δήμος γύρω από το ανοιχτό φρεάτιο της ΕΥΔΑΠ και σχολιάζουν ανέμελα τα χρωματάκια τους και μόνο :-)

- είπε...

Συμφωνώ με την ολοκληρωμένη ιδέα θέσπισης ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα περιλαμβάνει τη δυνατότητα απευθείας προσφυγής στην κρίση του (συνταγματικής προσφυγής) από πολιτειακά όργανα (βουλευτές, ενδεχομένως ΠτΔ) και τη δυνατότητα ταχείας υποβολής «προδικαστικού ερωτήματος» αντισυνταγματικότητας από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια δικαστήρια. Επίσης, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο ο προτεινόμενος τρόπος εκλογής των μελών του - με αυξημένη πλειοψηφία, που εγγυάται συναίνεση, από τη δημοκρατικά νομιμοποιημένη Βουλή (θα έχετε το θάρρος και την πολιτική αυταπάρνηση να προτείνετε το ίδιο και για την ηγεσία της Δικαιοσύνης;)

Κατά τα λοιπά, διατηρώ μερικές ενστάσεις στη συγκεκριμένη θεμελίωση της αναγκαιότητας ίδρυσης του ΣΔ (έκδοση, από υφιστάμενα ανώτατα δικαστήρια, αποφάσεων, με τις οποίες διαφωνείτε). Μη δικαιώνετε, άθελά σας ίσως, όσους αποδίδουν πολιτική υστεροβουλία στην ίδρυση ενός τέτοιου Δικαστηρίου (με τη λογική ότι οι θέσεις του προοιωνίζονται να είναι «φιλικότερες πολιτικά»). Πώς ξέρετε αν το ΣΔ θα αποφαινόταν κάτι διαφορετικό στις συγκεκριμένες υποθέσεις; Επιχειρήματα που αγγίζουν την ουσία της δικαστικής κρίσης (και αποκαλύπτουν μια βούληση «αντικατάστασής» της από μια «ορθότερη» - με τα κριτήρια τίνος;) τα θεωρώ ατυχή (σε αντίθεση με αυτά που αφορούν στην ταχύτητα και στη σαφήνεια της κρίσης περί αντισυνταγματικότητας).

Διαφωνώ, επίσης, με κάποιες περιγραφικές διατυπώσεις, όσον αφορά στον έλεγχο αντισυνταγματικότητας από τα κατώτερα δικαστήρια, οι οποίες αδικούν το ρόλο των τελευταίων, ποσοτικά και ποιοτικά: Ο έλεγχος αντισυνταγματικότητας γίνεται στην πράξη από πάρα πολλά πρωτοβάθμια δικαστήρια ή εφετεία (ειδικά στη διοικητική δικαιοσύνη, όπου είναι συνήθης εργασία του διοικητικού δικαστή - στα πολιτικά είναι πράγματι σπανιότερος, κυρίως όμως λόγω αντικειμένου των διαφορών). Οι κρίσεις αυτές των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων εξ ορισμού δεν είναι αμετάκλητες, χωρίς αυτό να αναιρεί τη σημασία τους ως παραγόντων συνδιαμόρφωσης της νομολογίας.

Τέλος, επαναφέρω, χάριν ενότητας, μια ισχυρή προσωπική μου επιφύλαξη στην ίδρυση ΣΔ (την οποία διατύπωσα ως σχόλιο υπό άλλο post σας): Φοβάμαι το ενδεχόμενο μιας "ερμηνευτικής απολίθωσης" στη δικαστική θεώρηση του Συντάγματος, δεδομένου ότι σπανιότατα το ΣΔ θα έχει τη δικονομική δυνατότητα να υπαναχωρήσει από μια εκφρασμένη θέση του. Φοβάμαι την κατίσχυση απόλυτων (ανελαστικών και μη προσαρμόσιμων) ερμηνευτικών εκδοχών, που, έστω κι αν θα προέρχονται από άτομα εγνωσμένου κύρους, θα λειτουργούν ως απωθητικά διαχρονικά «θέσφατα».

brexians είπε...

καλως ηρθατε στο κοσμο των ιστογραμματων και των ιστολογιων.
με τι βαθεια γνωση στο αντικειμενο σας, αλλα και την πολιτικη σας θεση, ευχομαι να διαβασουμε πολλα ομορφα κειμενα εστω και 1500 λεξεων.
οθσια δεν εχουν οι λεξεις αλλα τα νοηματα πισω απο αυτες...
και κατι επι προσωπικου..θα ηθελα να διαβαζα τις σκεψεις σας για το παρακρατος, για την παγκοσμιοποιηση, για το βασανο του δημοσιου τομεα κα αλλα πολλα....
και παλι καλως ηρθατε

Epicuros είπε...

Δεν στέκομαι στην ουσία του άρθρου που, ομολογώ, δεν διάβασα προσεκτικά. 'Ομως παίρνω αυτήν την ευκαιρία για να επισημάνω κάτι που μάλλον θα κοστίσει στο ΠΑΣΟΚ κι άλλες εκλογικές ήττες: Μπορεί να κριτικάρετε σωστά πολλές από τις ενέργειες της κυβέρνησης αλλά:

α) Πώς έχετε (ως ΠΑΣΟΚ) το θράσος να ασκείτε κριτική για πράξεις που κάνατε και εσείς επί 20 χρόνια;

β) Πώς τολμάτε (ως ΠΑΣΟΚ) να κάνετε κριτική για το απερίγραπτο μπάχαλο ενός κράτους που ΕΣΕΙΣ δημιουργήσατε με σκληρή προσπάθεια και με γέμισμα του από άχρηστους αργόμισθους επί 20 έτη; Ποιος θα είχε τη δυνατότητα να θεραπεύσει το χάλι αυτό μέσα σε τρία χρόνια;

Είσαστε το κόμμα που πήγε τη χώρα πίσω πολλές δεκαετίες και θα έπρεπε να είχατε κρυφτεί από ντροπή! Κι όμως, με μοναδικό θράσσος, εξακολουθείτε να θέλετε να ξανακυβερνήσετε για να μας πάτε ακόμη πιό πίσω! Κάνατε την παρωδία εκλογών προέδρου και νομίσατε ότι με τον Γ.Π. θα ξεχάσουμε τον Τσοχατζόπουλο, τον Παπαντωνίου, τον Λαλιώτη, την Βάσω, και άλλους ολέθριους (για να είμαι ήπιος!) υπουργούς.

Και να ξέρετε ότι τίποτε δεν μένει κρυφό. Ούτε οι τοποθετήσεις τυχαρπάστων και ανεπαγγέλτων "ημετέρων" σε πλουσιοπάροχα αμοιβόμενες θέσεις!

Αλήθεια, αυτοκριτική σκεφτήκατε ποτέ (ως ΠΑΣΟΚ) κα κάνετε;

Ανώνυμος είπε...

Με μεγάλη μου χαρά πληροφορήθηκα την ύπαρξη του Blogger αυτού.
Και εγώ συμφωνώ με την θέσπιση συνταγματικού δικαστηρίου και με την πρόταση εκλογής των μελών του, και ανυπομονώ να δώ το όραμα αυτό να πραγματοποιείται.
Η ανάγνωση των άρθρων εδώ είναι προαιρετική, οπότε αν κάποιος τα θεωρεί βερμπαλιστικά, ας μην τα διαβάσει.
Καλώς ήρθατε κύριε Βενιζέλο.

giant13 είπε...

@epicuros.
Πολύ σκληρός είσαι, συμφωνώ γιά αργόμισθους κλπ. αλλά όχι και δεκαετίες πισω!!!!. Κόψε λίγο

Γιωργος Μανουσακης είπε...

Επαναλαμβάνω τα ερωτήματα που διατύπωσα στο ιστολόγιο σας και για το θέμα της αναθεώρησης του α. 16.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν προχωρά σε ευρύ προσυνεδριακό διάλογο για το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης και σε λήψη αποφάσεων για το θέμα μέσα από το επόμενο συνέδριο θέσεων;

Δεν θεωρείτε πώς βιάστηκε η ηγεσία του κόμματος να παρουσιάσει τις θέσεις για την αναθεώρηση χωρίς εσωκομματικό διάλογο και χωρίς να συμπεριληφθούν προτάσεις όπως η ίδρυση συνταγματικού δικαστηρίου;

Leone D'oro είπε...

Epikoure φίλε μου:
Μάλλον είσαι οπαδός της "ψωροκώσταινας"...
Ή πιο συγκεκριμένα, απ' αυτούς που πέφτουν για ύπνο τα βράδια και σιγοτραγουδούν απαλλαγμένοι από κάθε βάρος ευθύνης: "Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε"...
Για να αρχίσεις να σκέφτεσαι πιο δημιουργικά:
Πάρε από το αρχείο σου μια οποιαδήποτε φωτογραφία πριν το 1981 και κοίταξέ τη καλά. Έπειτα κοίταξε γύρω σου... προλαβαίνεις ακόμα, πριν τα κάνουν όλα μπάχαλο οι "Κουμπάροι" σας.

Όσο για τον evenizelos καλό το blog και ακόμα καλύτερος όλος αυτός ο δημόσιος διάλογος, αρκεί να μη γίνεται για το θεαθήναι, αλλά να είναι πιο ουσιαστικός.
Τότε θα έχει επιτυχία και συμμετοχή.

Epicuros είπε...

Leone d'Oro:
1. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα ούτε έχω σχέση με κουμπάρους. Τα ψέλνω, ευκαιρίας δοθείσης, και στους σημερινούς τυράννους μας.
2. Δεν θα συμφωνήσω ότι οι φωτογραφίες του 81 θα αποκαλύψουν αυτό που υπονοείς. Ποιά είναι η διαφορά που θα δω; Το υποβαθμισμένο περιβάλλον; Μήπως το γενικό τσιμεντάρισμα και η καταστροφή του πράσινου είναι πρόοδος;
3. Δεν είμαι καθόλου οπαδός της Ψωροκώσταινας, όπως την εννοείς ούτε σιγοτραγουδώ ανόητα κομματικά άσματα! Δεν ανήκω πουθενά και πιστεύω ότι οι σημερινοί είναι τόσο κακοί όσο και το Πασοκ. Απλώς αυτοί δεν πρόλαβαν να κάνουν τόσο κακό. Αν μείνουν κι αυτοί 20 χρόνια τα ίδια θα κάνουν...

Leone D'oro είπε...

Φιλε Epikoure:
Το όλο ύφος του comment σου άφησαν την εντύπωση ότι είσαι κι εσύ ένας από τους λάτρεις της οπισθοδρομικής κομπανίας που μας παίζει φάλτσα μουσικούλα σήμερα...
Αν δεν είναι έτσι, ίσως μπορώ να συνεχίσω λέγοντάς σου ότι είναι λάθος να διαγράφουμε και να παραγνωρίζουμε όλα όσα έγιναν τα τελευταία είκοσι χρόνια στον τόπο μας. Κι είναι λάθος, γιατί όλα αυτά δεν έγιναν από ένα κόμμα, αλλά είναι ένα λαμπρό κατόρθωμα του ελληνικού λαού.
Έχουμε κάθε φορά τους πολιτικούς που μας εκφράζουν. Στις δημοκρατίες, φίλε μου, ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε. Συνεπώς, γιατί καταφερόμαστε κατά αυτών που ΕΜΕΙΣ εξουσιοδοτούμε με την ψήφο μας;
Ποιός φταίει που δεν έγιναν όλα όσα ο καθένας μας νομίζει ότι έπρεπε να γίνουν; Ποιός φταίει που υπάρχουν ακόμα πολλά στραβά κι απόστραβα στην κοινωνία μας;
Οι πολιτικοί;
Θα ήταν η εύκολη απάντηση...
Μήπως - λέω μήπως - φταίμε κι εμείς;
Που βυθισμένοι στη ζεστή αγκαλιά των μικροσυμφερόντων μας, αντιδρούμε λυσσαλέα σε κάθε προσπάθεια ορθολογισμού της λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας μας;
Μήπως ΕΜΕΙΣ εμποδίζουμε κάποιους πολιτικούς να προχωρήσουν κι έπειτα πάλι ΕΜΕΙΣ γκρινιάζουμε που δεν... έγιναν όλα όσα δεν έγιναν;

evenizelos είπε...

Για dis
Προφανώς έχετε δίκιο. Τις ημέρες όμως αυτές τρέχουν πολλά και σημαντικά πολιτικά ζητήματα και σκέφθηκα ότι θα είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σε κάποια από αυτά.

evenizelos είπε...

Για τον anonymous
Συνήθως τα μεγάλα αυτά πολιτικά κείμενα τα αναρτώ στην ιστοσελίδα μου καιενημερώνω μέσα από το blog μου. Έγινε μία τεχνική παρεξήγηση. Αυτά τα κείμενα λειτουργούν ως εκκίνηση συζήτησης, ουσιαστικής και απροκάλυπτης με νέους συνομιλητές. Κάθε όμως υπόδειξη είναι ευπρόσδεκτη. Ιδίως όταν είναι τόσο ευγενικά διατυπωμένη.

evenizelos είπε...

Gia Epicuros

Είναι σαν να μου λέτε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι τόσο κακό που πρέπει να τιμωρηθεί συλλογικά με ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων. Το πιστεύετε αλήθεια αυτό;

evenizelos είπε...

Για netPen

Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις. Επειδή η συζήτηση αυτή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά πολύ τεχνική για τους μη νομικούς, ας μου επιτρέψετε να σας παραπέμψω ως απάντηση στο βιβλίο - μόλις κυκλοφόρησε- που γράψαμε με το συνάδελφο Κ. Χρυσόγονο με τίτλο:"Το πρόβλημα της συνταγματικής δικαιοσύνης στην Ελλάδα" (Εκδ. Αντ. Σάκκουλα) με πρόλογο του Β. Σκουρή.Μπορώ να σας τα στέιλω κάπου πριν βάλω τα κείμενα στο Διαδίκτυο;

- είπε...

Είναι που το δημοφιλές πολιτικό σας προφίλ προσελκύει πολλούς και διάφορους (δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά είναι λίγο χαοτικό), αλλιώς θα μπορούσε να γίνει κι εδώ ενδιαφέρουσα νομική συζήτηση, όπως έγινε (στην blogόσφαιρα) για παράδειγμα εδώ ή εδώ!

Αν κατάλαβα καλά και εννοείτε προσωπικό μου mail για τα σχετικά κείμενα, μπορείτε να το βρείτε ακολουθώντας το σύνδεσμο του nickname μου, στο blogger profile μου.

Βεβαίως, ένα κείμενο ή ένα βιβλίο δεν υποκαθιστά το διάλογο, αλλά καταλαβαίνω.

Ανώνυμος είπε...

Η αλήθεια είναι ότι δε διάβασα το άρθρο αλλά ότι ήθελα πολύ καιρό να μιλήσω ας πούμε ευθέως με κάποιον πολιτικό. Είδα κάπου γραμμένο το εξής: "Όταν η ηλιθιότητα γίνεται καθεστώς, η χούντα γίνεται νομιμότητα". Αυτό σε περίπτωση που ξανααναλάβετε την εξουσία. Τώρα όσον αφορά τη λέξη ηλιθιότητα, έτσι την είδα γραμμένη. Επίσης με έκανε να φέρω στο μυαλό μου πολλές ιστορικές ανακατατάξεις που προήλθαν απο αυτή και δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες, με πιο πρόσφατη αυτή που συνέβη περίπου πριν 2,5 χρόνια στη χώρα μας. Ευχαριστώ.

Epicuros είπε...

@ evenizolos: 'Οντως πιστεύω πως το ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ κακό. 'Οταν εξελέγη για πρώτη φορά στις 18.10.81 ήμουν στις ΗΠΑ και με φίλους ανοίγαμε σαμπάνιες όταν πήραμε το χαρμόσυνο νέο του 48%. Η προοπτική της αλλαγής, όπως μας την είχε υποσχεθεί ο Α.Π. μας είχε συνεπάρει. Λίγες εβδομάδες μετά αρχίσαμε να απορούμε... Η συνέχεια ήταν ένα μεγάλο γκρέμισμα! Αυτό το γκρέμισμα ακολουθήθηκε από απογοήτευση. Σε καμιά περίπτωση δεν θα υποστήριζα την κατάργηση πολιτικών δικαίωμάτων ακόμη και αυτών που ο Νόμος, θεσμικά, τους τα στερεί. Αλλά ακούγεται κάπως (δηλαδή πολύ) αστείο να βγαίνει π.χ. σήμερα στη Βουλή ο Γ.Π. και να μιλά για τα χάλια της παιδείας, λες και η παιδεία χάλασε μόλις πρόσφτα! Θα έσφιγγα τα χέρια όλων σας αν βγαίνατε πρώτα να παραδεχτείτε τα σφάλματα που κάνατε, τα καλά που δενκάνατε και να πείτε στους σημερινούς: "'Εμείς κάναμε αυτά τα σφάλματα. Κοιτάχτε μην κάνετε κι εσείς τα ίδια". Τότε μάλιστα. Γιατί το σφάλμα, ακόμη και την ατιμία, μπορεί να τα συγχωρήσει ο λαός, ιδιαίτερα ο Ελληνικός. Και όχι μόνο αλλά και να επιβραβεύσει την παραδοχή τους και τη μεταμέλεια. Αλλά την αλαζονία και το πούλημα τρέλλας δύσκολα! Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε γιατί δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ, εγώ που πανηγύρησα, κάποτε, για την εκλογή του δώστε μου ένα e-mail να σας στείλω το κείμενο που έστειλα και στον Γ.Π. (αμφιβάλλω αν το διάβασε ποτέ).

Ανώνυμος είπε...

Η μεγάλη αγωνία των απλών πολιτών,όταν καταφεύγουν στην δικαιοσύνη,πέρα από την αντικειμενικότητα αφορά και στην ταχύτητα απονομής.Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει,για κατά τεκμήριο μαζικές και αντιπροσωπευτικές οργανώσεις-ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,ΚΕΔΚΕ κ.α.-, η δυνατότητα απ ευθείας προσφυγής,όπως προτείνετε να ισχύει για την κυβέρνηση και για έναν αριθμό βουλευτών?

Epicuros είπε...

@Leone d' Oro:
1. Όπως προανέφερα δεν "ανήκω". θα το θεωρούσα σοβαρό κουσούρι κάτι τέτοιο. 'Οταν ανήκεις, όταν είσαι οπαδός, δεν βλέπεις αλλά μόνο επικροτείς άκριτα. Φανατίζεσαι, για τους δικούς σου λόγους, αλλά δεν κρίνεις.
2. Αλήθεια ποιά είναι αυτά τα "λαμπρά κατορθώματα", που έγιναν και που δεν πρέπει να παραβλέπουμε; Ποιό είναι, άραγε, αυτό το κατόρθωμα του Ελληνικού λαού που πρέπει να θαυμάσω; Ομολογώ ότι δεν το έχω δει. Το είναι λογικό και αναμενόμενο να γίνουν και κάποια (ελάχιστα κατ' εμέ) θετικά σε διάρκεια 20 χρόνων δικυβέρνησης είναι αναμενόμενο. Φυσικά, για να κρίνεις βάζεις στην ζυγαριά και τα θετικά και τα αρνητικά. Κι όταν τα αρνητικά βυθίζουν τον δίσκο της παλάντζας, τότε πρέπει να το δεις. Αν δεν το δεις, ή αν κρατάς τον δίσκο για να γελάσεις τον εαυτόν σου είναι δική σου επιλογή!
3. Είναι αλήθεια ότι ο λαός έχει μεγάλος μέρος της ευθύνης, όταν εκλέγει κάποιους κακούς ηγέτες. Αλλά όταν οι πολιτικοί καταφέρνουν, μέσα από την παραπλάνηση, τη χειραγώγηση και την οιωνεί δωροδοκία (εις βάρος του γενικότερου μακροπρόθεσμου καλού της χώρας), να κατευθύνουν το λαό προς την πλευρά τους τι περιμένεις;
4. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μέσος συμπολίτης μας δεν είναι και τόσο υπεύθυνος αλλά προτάσσει το στενά ατομικό του μικροσυμφέρον, εμπρός από το συμφέρον της χώρας και το δικό τους μακροπρόθεσμο. Αλλά είναι δουλειά του σόφρωνα πολιτικού να τον καθοδηγήσει σωστά, να μην του κάνει τα βλαβερά χατήρια, να μην τον χαϊδέψει άτοπα. Αλλά αν αγρεύει ψήφους θα χαϊδέψει, θα φιλήσει, και μην πω τι άλλο, προκειμένου να ξαναπάρει την φήφο του. Και ο μή συνειδητοποιημένος πολίτης δεν θα κοιτάξει καθόλου πόσο χρέος φόρτωσε ο πολιτικός στην πλάτη των παιδιών του (πολίτη) για να του κάνει τα χατήρια. Αυτή ήταν η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ.
5. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είναι ακριβώς της ίδιας πολιτικής (χειρίστης) ποιότητας. Ούτε στην ιδεολογία διαφέρουν ούτε στον τρόπο που κυβερνούν. Αντικειμενικός στόχος τους είναι το κομματικό και (κατ' επέκτασιν) το ατομικό συμφέρον. 'Οταν βλέπεις αυτόν τον λυσσαλέο και συνήθως αήθη, τρόπο επίθεσης του ενός στον άλλον δεν μπορείς να τον εξηγήσεις μόνο με την ιδέα της διάθεσης να κάνουν καλό στον τόπο. Το δικό τους συμφέρον επιδιώκουν. "Νίκη" λένε. 'Οταν νικάς, κερδίζεις κάτι, (δηλαδή επωφελείσαι), υλικό ή ηθικό, αλλά εδώ είναι, κατά κανόνα, υλικό! Μου είναι αδιανόητο ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι (πολλών από τους οποίους το "ποιόν" γνωρίζω καλά!) θέλουν να με σώσουν και γι αυτό ξοδεύουν περιουσίες! Για το δικό τους το καλό πασχίζουν. (Ελάχιστες οι εξαιρέσεις). 'Αρα ΔΕΝ μου κάνουν.

Epicuros είπε...

@ evenizelos: Ανεξάρτητα απο τις διαφορές απόψεων, ζητώ συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σας και για τα "σεντόνια" που έγραψα εισχωρώντας στο Blog σας με άσχετη από το άρθρο σχολιογραφία, αλλά ένοιωσα την ανάγκη να εκφράσω τις απόψεις αυτές. Σας στέλνω. σύντομα, e-mail με τις απόψεις μου αναλυτικά. Αν δεν σας ενδιαφέρει "delete".

Χαας είπε...

Κύριε καθηγητά, αν η συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση ειναι πράγματι πολύ τεχνική για τους μη νομικούς, τότε μάλλον θα έπρεπε να καταλύσουμε το Σύνταγμα και να εισαγάγουμε τη Βουλή των Λόρδων.

Προσωπικά ως νομικός βρίσκω τις απόψεις σας οπως πάντα θετικές. Αλλα πρέπει να σας θυμίσω την αποτυχημένη αναθεώρηση της κυβέρνησης σας και να σας ρωτήσω. Είσαστε νομικός η πολιτικός; Γιατί αν κάτι πολλοί δεν μπόρεσαν να συγχωρήσουν στον πράγματι μεγάλο Αντρέα Παπανδρέου ειναι οτι όντας οικονομολόγος, με πλήρη συνείδηση και γνώση, επέλεξε μια σειρά καταστρεπτικών οικονομικών επιλογών. Αλλα τουλάχιστον είχε φορέσει το καπέλο του πολιτικου, το οποίο δεν το φορούσε εναλλάξ. Κανείς ομως δεν συγχωρεί έναν συνταγματολόγο ο οποίος ενώ δεν κάνει τη θεωρία πράξη, αλλάζει καπελά ανάλογα με την περίσταση. Μήπως λέγοντας οτι πρέπει να αφήσουμε τη συζήτηση στους νομικούς, δημιουργούμε ένα ασυμβίβαστο το οποίο αποκλείει και εσάς;

Προσωπική μου άποψη ειναι οτι η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα Συνταγματικά ζητήματα απο τους πολιτικούς (οι οποίοι δυστυχώς εκφράζουν την κοινωνία) αποτελεί αλάθητη ένδειξη σήψης και έντονης δημοκρατικής ανωριμότητας. Δεν εννοώ βέβαια εσάς προσωπικά, εδώ αποτελείτε εξαίρεση.
Τέλος όσον αφορά τον εμπαθή έως και ανάξιο δικαστικό μας κλάδο (ακόμα και η ηθική τους ειναι ανήθικη), δεν υπάρχουν όρια στην ανικανότητα να επιτελέσουν το θεσμικό ρόλο τους. Ναι λοιπόν έχουμε ανάγκη απο ένα συνταγματικό δικαστήριο, γιατί επιτέλους στη χώρα του Πλάτωνα Quis custodiet ipsos custodes?

YΓ: Αγαπητέ Επίκουρε, μάλλον η αταραξία δεν σε αφορά. Έχω την εντύπωση οτι η φωνή σου σε γοητεύει και μιλάς, απλά για να την ακούς.

proinos είπε...

Πολύς λόγος γίνεται αυτόν τον καιρό για το θέμα των συμβασιούχων, κυρίως απο νομικής πλευράς (αρμοδιότητα δικαστηρίων, συνταγματικότητα ΠΔ Παυλόπουλου κλπ)

Επειδή έχουν περάσει πάνω από 2 χρόνια που εφαρμόστηκε η METABATIKH διάταξη μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου για έναν αριθμό συμβασιούχων για τους οποίους συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις, ήθελα να ρωτήσω το εξής:

Η περίφημη διαδικασία μέσω ΑΣΕΠ που επικαλείται ο κ. Παυλόπουλος συνεχώς είχε να κάνει με ΕΝΑ και μόνο κριτήριο: Αν τη συγκεκριμένη στιγμή εφαρμογής του ΠΔ οι συμβασιούχοι είχαν συγκεκριμένη ΧΡΟΝΙΚΗ προϋπηρεσία. Απολύτως καμμία διαδικασία αξιολόγησης, είτε εσωτερικής (υπηρεσιακά συμβούλια), είτε προσόντων, είτε εξέταση των πραγματικών αναγκών στην ΔΕΚΟ ή αλλαχού...

Ερχεται λοιπόν κάποιος τώρα και ρωτά. Κάποιος που δουλεύει (πχ στην ΕΡΤ γιατί εκεί έχω καλύτερη γνώση του εργασιακού περιβάλλοντος) απο τις αρχές του 2003 (άρα δεν τον έπιανε το όριο του ΠΔ και δεν έγινε αορίστου χρόνου) ως και τέλος Ιουλίου 2006, οπότε και μετά την παρέλευση 24μήνου ή 3 διαδοχικών συμβάσεων απο την ημερα εφαρμογής του ΠΔ 164/2004, δεν του ανανέωσαν τη σύμβαση, βλέπει ότι κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά με αυτόν τον εργαζόμενο που και με τη σφραγίδα του ΑΣΕΠ έγινε αορίστου χρόνου μετά απο προϋπηρεσία 22 (π.χ.) μηνών , ενώ ο ίδιος έχει συμπληρώσει ήδη 39 μήνες, η συνεργασία του σε επίπεδο διεύθυνσης θεωρείται επιτυχημένη και μάλιστα θεωρείται ευκτέα η συνέχισή της.

Αντ'αυτού χάνει εντελώς τη δουλειά του (διότι κάποιος άλλος θα πάει στη θέση του αφού δεν θα σταματήσει να εκπέμπει η ραδιοτηλεόραση για το απαραίτητο τρίμηνο), λοιδωρείται απο πολιτικούς και ΜΜΕ ότι θέλει να γίνει κρατικοδίαιτος ενώ κανείς δεν τον ρώτησε (αυτός να ΔΟΥΛΕΨΕΙ θέλει, έστω με το τριτοκοσμικό καθεστώς των αλλεπάλληλων συμβάσεων, χωρίς δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αργίες κλπ) και αυτό το ΠΔ που εφαρμόζεται και σε ανταγωνιστικές ΑΕ (όπως θα έπρεπε προφανώς να είναι και η ΕΡΤ), βαφτίζεται "προστασία των εργαζομένων"!!

Μήπως κ. Υπουργέ έχουμε χάσει τη μπάλλα?

Enorkos είπε...

Ευχάριστη έκπληξη η παρουσία σας στον κόσμο των bloggers και ενδιαφέρουσα η πρότασή σας. Αν και θέλω να πιστεύω ότι το ΑΕΔ με την παρούσα μορφή του απαρτίζεται ήδη από υπεύθυνα, καταξιωμένα και μετριοπαθή άτομα, η προοπτική τα άτομα αυτά (ως μέλη του συσταθησομενου ΣΔ) να εκλέγονται, όπως προτείνετε, από την βουλή με αυξημένη πλειοψηφία, να είναι δηλαδή και "συναινετικά" πιστεύω ότι θα ήταν ένα πολύ θετικό βήμα, έχοντας κάποιες επιφυλάξεις για το αν αυτό πραγματικά θα επιφέρει σημαντική αλλαγή. Σε κάθε πάντως περίπτωση, η εκλογή των μελών του ΣΔ όπως προτείνετε, πιστεύω ότι θα πρέπει, ναι μεν να είναι για μια μακρά περίοδο αλλά να μην γίνεται η εκλογή όλων των μελών από μια μόνο βουλή αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα (π.χ. σύσταση ΣΔ: 9 μέλη, με εκλογή 3 μελών κάθε 3 χρόνια για θητεία 6 ετών) κάτι που προϋποθέτει βέβαια μια αρχική μεταβατική περιόδο.

Pavlos είπε...

"Ασφάλεια δικαίου."

Τουλάχιστον το υπάρχον σύστημα επιτρέπει στα δικαστήρια να επανεξετάσουν τις θέσεις τους για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα συνταγματικότητας, όταν προκύψει ξανά σε μεταγενέστερη υπόθεση. Επίσης επιτρέπει επανεξέταση του ιδίου ζητήματος σε ανώτερο δικαστήριο. Στο τέλος βέβαια θα φτάσει στα ανώτατα, όμως μέχρι τότε υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για να λυθεί το θέμα 'σωστά'.

Με το σύστημα του Συντ. Δικ. - το θέμα θα εξετάζεται μια φορά, και τέλος. Ασφάλεια δικαίου με προσήλωση σε δογματικές κρίσεις οι οποίες θα δοθούν μια φορά, και θα έχουν αιώνια ισχύ. Αυτό θέλουμε;

gyristroula2 είπε...

Αγαπητέ κ. Βενιζέλο,
Αυτή ήταν από τις ελάχιστες φορές που διάβασα ένα τόσο βαρύ για μένα νομικό κείμενο. Θα θέλαμε να ελαφρύνετε λίγο τα κείμενά σας, σίγουρα, αλλά κι έτσι έχει ενδιαφέρον, γιατί παρακολουθούμε ένα διάλογο άμεσο και δημόσιο, πολιτικού με πολίτες, που σ' αυτή τη χώρα δυστυχώς δεν είχε ποτέ βήμα.
Κι εσάς θα σας κάνει καλό, είμαι σίγουρη.
Μου δίνετε την εντύπωση ότι έτσι τολμάτε να βρεθείτε απέναντι σε αληθινούς ανθρώπους κι όχι υβρίδια κομματικών γραφείων και οπαδούς.
Σας συγχαίρω για την τόλμη σας...

Αρχαίος είπε...

Αγαπητέ βαγγέλη (στα blog δεν κράταω τις τυπικότητες).
Συμφωνώ γενικά με την άποψή σου περιίδρυσης συνταγματικού δικαστηρίου. Δεν έιναι κακή σαν σκέψη την εφαρμογή του φοβάμαι.
Σου στέλνω ένα τμήμα ενός άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη του οποίου εκτιμώ τη σκέψη και θα ήθελ ανα το σχολιάσει γιατί δείχνει μια άλλη εικόνα λειτουργίας του Συν. Δικαστηρίου.
"Θυμάται κανείς πώς οδηγηθήκαμε στην πρόχειρη αναθεώρηση του 2000 που θέσπισε το «ασυμβίβαστο της εργασίας των βουλευτών»;

Κάποιες ειδήσεις για βουλευτές που εργαζόταν παράλληλα ως δικηγόροι (στην τηλεόραση μάλιστα μεταδιδόταν ότι «υπερασπιζόταν και εμπόρους ναρκωτικών») προκάλεσαν τη δυσφορία των πολιτών. Πολιτικοί και από τα δύο μεγάλα κόμματα βρήκαν την ευκαιρία να καβαλήσουν το κύμα και καταλήξαμε με μια συνταγματική διάταξη που μόλις εφαρμόστηκε, ψάχναμε τρόπο να την αλλάξουμε.

Οπως ακριβώς γίνεται τώρα με την ίδρυση «Συνταγματικού Δικαστηρίου». Τρομαγμένοι από μια είδηση την εξωφρενική αύξηση που έδωσαν διά του μισθοδικείου στον εαυτό τους οι δικαστές? θα προχωρήσουμε στην αναθεώρηση ολόκληρης της προηγούμενης συνταγματικής τάξης, διότι το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν θα ασχολείται μόνο με τους μισθούς των δικαστών. Θα καταργήσει τον διάχυτο συνταγματικό έλεγχο των νόμων από τα δικαστήρια και θα κάνει ακόμη πιο ανεξέλεγκτη την ήδη υπερτροφική εκτελεστική εξουσία.

Το πρόβλημα της θέσπισης Συνταγματικού Δικαστηρίου είναι ότι θα επιφέρει δεινά ακόμη κι αν ο νόμος εφαρμοστεί σωστά. Κατʼ αρχάς θα υπάρξουν πολλαπλές δυσλειτουργίες στη Δικαιοσύνη. Οπως ορθώς έγραψε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Σταύρος Τσακυράκης, «η περιπλοκή και καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης είναι προφανής, αφού με το Συνταγματικό Δικαστήριο εγκαθιδρύεται άλλο ένα στάδιο διαδικασίας. Αν κρίνει ο δικαστής ότι ένας νόμος είναι αντισυνταγματικός, θα είναι υποχρεωμένος αντί να εκδώσει οριστική απόφαση να αναστείλει την εκδίκαση της υπόθεσης και να παραπέμψει το ζήτημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Στη συνέχεια και με βάση την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου θα επιλαμβάνεται πάλι της υπόθεσης και θα εκδίδει απόφαση. Θα έχουμε δηλαδή άλλη μία τουλάχιστον κρίση πριν από την έκδοση απόφασης. Λέω τουλάχιστον μία, εφ' όσον θεσμοθετεί ότι το κάθε δικαστήριο μπορεί να παραπέμπει απ' ευθείας το ζήτημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο...».

Δυστυχώς και αυτή η αναθεώρηση στο πόδι γίνεται. Αλλάζουμε εκ νέου το Σύνταγμα με βάση τη συγκυρία και όχι με όραμα για το μέλλον.


Φιλικά

Epicuros είπε...

@ Haaskon: Το απαξιωτικό σχόλιο με τέτοια γενικόλογα συμπεράσματα, χωρίς να απαντά, ελλόγως, σε συγκεκριμένα σημεία, μου θυμίζει τον συνήθη αόριστο λόγο πολιτικών στις μεταξύ των λογομαχίες.

Eleni63 είπε...

Οι απόψεις σας είναι, όπως πάντα ενδιαφέρουσες κ. Υπουργέ.
Προσωπικά θα με βρείτε να διαφωνώ με τη δημιουργία επιπλέον θεσμών και δη εξ αντιγραφής άλλων χωρίς την ιστορική και πολιτική συγκυρία που τους δημιούργησε.
Διαπιστώθηκε στις ΑΔΑ και σε άλλα θεσμικά μορφώματα το έργο των οποίων δεν είναι και ιδιαιτέρως άξιο λόγου παρότι επιβλήθηκε η δημιουργία τους.
Φυσικά το θέμα είναι μεγάλο!
Επιτρέψτε μου τέλος μια μικρή παρατήρηση στους σχολιαστές σχετικά με τις προσφωνήσεις. Θα έλεγα να διατηρήσουμε τον πληθυντικό με τον οποίο ο κ. Υπουργός μας απευθύνει το λόγο. Η περίπτωση του Αρχαίου όπου καλεί με το μικρό όνομα κάποιον χωρίς να υπογράφει επωνύμως ώστε να δούμε αν είναι η σύζυγός του ή η κόρη του, είναι χαρακτηριστικό. Βεβαίως συνηθίζεται ο ενικός στα μπλογκ. Αλλά εκεί ο "κτητωρ" μιλά και ο ίδιος στον ενικό στους επισκέπτες!
Φυσικά αν ο Αρχαίος είναι κολλητός δικαιολογείται η οικειότητα. Δεν μας λέει όμως και ποιός είναι ώστε να μάθουμε τους κολλητούς του Υπουργού και εμείς οι άλλοι?

evenizelos είπε...

Leone D' Oro

Ευχαριστώ. Προσπαθώ

evenizelos είπε...

Gia gyristroula 2

Ευχαριστώ θα προσπαθήσω να κάνω αυτό που λέτε

Ανώνυμος είπε...

Τα λέτε δεν τα λέτε κύριε υπουργέ ο Γιωργάκης έχει άλλη γνώμη

evenizelos είπε...

Για Χρήστο Παπαστεργίου

Πολύ καλή ιδέα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Βενιζέλο,
είναι ,ασφαλώς , θετικό το γεγονός οτι ενας πολιτικός με τη δική σας απήχηση συνομιλεί ενεργά και ελευθερα με τους πολίτες του διαδικτύου. Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να εκφράσω λίγα λόγια για τους πολιτικούς προβληματισμούς σας.
Θεωρώ οτι το ΠΑΣΟΚ και εσείς προσωπικά έχετε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα ,οπως αυτή αντανακλάται στη μεγάλη μεριδα του κόσμου που υποφέρει και κυριολεκτικά πεινά κατω απο το δυσβάστακτο περιθώριο της οικονομικής πολιτικής. Σε αυτή την τελευταία το κόμμα σας έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης καθώς έπαιξε κύριο ρόλο στην απώλεια της εξουσίας. Ο τροπος με τον οποίο διαχειρίστηκε το ΠΑΣΟΚ τα προβλήματα ,ειδικά την τελευταία του τετραετία, ανεξάρτητα απο την επικαλούμενη φθορά ήταν απαράδεκτος και έδωσε τη μόνομη δικαιολογία στο κόμμα της ΝΔ να "αλωνίσει" με το που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας.
Απομακρυνθήκατε απο τον πολίτη και τα προβλήματα του, εν γνώσει σας αφήσατε τους μηχανισμούς του δημοσίου ασύδοτους και στογγυλοκαθήσατε στις υπουργικές σας καρέκλες αλαζονικά και ανεγκέφαλα νομίζοντας οτι διαπράττετε υψηλή πολιτική. Η αποδεδειγμένη αίσθηση του πολίτη ,η οποία έδωσε τη νίκη στη ΝΔ, είναι οτι δημιουργήσατε περισσότερα ποροβλήματα απο όσα λύσατε (γιατι έγινε και κάποιο σοβαρό έργο επι Σημίτη, όχι όμως αρκετό). Με τη συνεχιζόμενη εσωστρέφεια και τις λυκοφιλίες οι οποίες επικοινωνούνται απο το κόμμα σας τώρα, δείχνετε οτι πιο πολυ σας ενδιαφέρει η ατομική σας φιλοδοξία (δεν αναφέρομαι μόνο σε εσάς προσωπικά) και ή πολιτική επιβίωση παρά αυτο που ο ορισμός του κόμματος επιτάσει, ο αγώνας για το κοινό καλό, την κοινωνική δικαιοσύνη. Αριστες οι θέσεις σας για τα πανεπιστήμια , σοβαρές οι προτάσεις σας για τα συνταγματικά δικαστήρια και τα γερμανικά μοντέλα αλλα πρέπει να διαπραγματευτείτε άλλα σημεία αναφοράς. Βάλτε το μπλουτζήν και βρεθείτε κοντά στον πολίτη ,γυρίστε πάλι στα βασικά. Ακούστε τον πολίτη και δώστε τη μάχη πλάι του. Δουλέψτε σαν ομάδα και κάντε σκληρή αυτοκριτική. Αποδείξτε πως δεν είστε όλοι ίδιοι με έργα όχι λόγια. Μιλήστε με λόγια απλά και βγείτε στα παράθυρα για την ούσία όχι για την προβολή.
Αγαπητέ κ. Βενιζέλο ,η κριτική μου θα ήθελα να ληφθεί ώς καλοπροαίρετη αν και σκληρή και όχι σαν προσωπική επίθεση. Εχω εμπιστοσύνη στην αντίληψη και τις δυνατότητες σας ώς επιστήμονα και ως πολιτικού και ελπίζω σε ανάλογη συνομιλία στο μέλλον.

Ανώνυμος είπε...

"Όσοι ισχυρίζονται ότι με το ισχύον Σύνταγμα ο κάθε ειρηνοδίκης ή πρωτοδίκης μπορεί να προβεί σε έλεγχο συνταγματικότητας πρέπει να μας πουν αν γνωρίζουν κάποιο ζήτημα συνταγματικότητας που να κρίθηκε οριστικά και αμετάκλητα και να οδήγησε σε σταθερή και καθαρή θέση της νομολογίας με αποφάσεις πρωτοδικείων ή έστω εφετείων. Κανένα."

Και ένα σωρό αποφάσεις Μονομελών Πρωτοδικείων αναφορικά με την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 1 εδ δ του Ν.3068/2002, όπως προστέθηκε με το άρθρο 20 του Ν.3301/2004 και με το άρθρο 4Ε του Ν. 3388/2005 τί είναι;
(ενδεικτικά ΜΠΑθ 2913/2005)
Δεν οδήγησαν αυτές σε σταθερή θέση της Νομολογίας.

Θα πρότεινα να μείνει ανεπαφος ο διαχυτος, παρεμπίπτον και συγκεκριμένος έλεγχος, όπως ισχύει σήμερα και να αποφευχθούν οι εκ γερμανοτραφων νομικών προερχόμενες περί του αντιθέτου εισηγήσεις.

Και κάτι ασχετο αλλα σημαντικό. Καποια στιγμή να μας εξηγήσετε και με την ιδιότητα του τέως υπουργού Δικαιοσύνης για ποιο ακριβώς λόγο η κωδικοποίηση της νομοθεσίας έχει σταματήσει (και επι κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ) με αποτέλεσμα στον χώρο του Εμπορικού Δικαίου π.χ. να έχουμε νομοθεσία των αρχών του 19ου αιώνα και της εποχής του Όθωνα.
Και την ίδια στιγμή να προωθείται αλλαγή κωδικων που είναι αρτιοι και επαρκέστατοι (ΠΚ π.χ.) και προπαντός πολύ πιο προσφατοι ως νομοθετήματα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Καθηγητά,

Χαίρομαι που διαφωνείτε με την πρόταση της Ν.Δ. αναφορικά με την πρότασή της αναθεώρησης του άρθρου 100 του Σ.
Ωστόσο δεν νομίζετε ότι με την πρότασή σας περί διατήρησης του διάχυτου και παρεμπίπτοντα ελέγχου με ταυτόχρονη παραπομπή στο ιδρυθησόμενο Συνταγματικό Δικαστήριο (διαμέσου της Ολομέλειας του παραπέμποντος Δικαστηρίου)θα επιφέρει σημαντικότατη καθυστέρηση στην διαδικασία;
Τελικά είναι η έλλειψη του Συνταγματικού Δικαστηρίου η αιτία όλων των δεινών που αναφέρατε ή μήπως οι ανεύθυνες κυβερνήσεις και οι πειθήνιοι σε αυτές δικαστές (ως επιλεγέντες απο αυτές) που οδηγούν σε ανόητες αλλά επί σκοπώ αποφάσεις όπως λ.χ. αυτή που έφερε τον Αχ. Καραμανλή στη Βουλή;
Μήπως και το κόμμα σας δεν είχε συχνά μπει στον πειρασμό της "χειραγώγησης" των δικαστών, όταν οι αποφάσεις τους δεν τους συνέφεραν. Θυμίζω την έντονη κριτική που είχε ασκηθεί στις αποφάσεις του Ε΄(αν δεν κάνω λάθος) Τμήματος του ΣτΕ επί προεδρίας συγκεκριμένου Αντιπροέδρου ΣτΕ για την δήθεν υπερβολική τους περιβαλλοντική "ευαισθησία".

Φιλικά.

DimitrizZzZz είπε...

πς, χοντρέ τι γίνεται;

DimitrizZzZz είπε...

Παραλίγο να παρατήσω το internet από την βαρεμάρα όταν είδα τα κείμενα.
Βοήθεια!

Ανώνυμος είπε...

Με λένε Ευγενία Κουπετόρη.Αναλαμβάνω θανάτωση αδέσποτων αλλά και 'επικίνδυνων' οικόσιτων ζώων με ελάχιστο κόστος.Ο θάνατος επέρχεται με καρατόμηση και αναλαμβάνω υπεύθυνα την ταφή σε δικό μου χώρο.Ειδικές προσφορές για γάτες.Περιοχή Σαλαμίνας μόνο. ekoupetori@yahoo.com

evenizelos είπε...

Για Αρχαίο

Για το θέμα του Συνταγματικού Δικαστηρίου κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Α. Σάκκουλα το βιβλίο Ευ. Βενιζέλου - Κ. Χρυσόγονου "Το πρόβλημα της συνταγματικής δικαιοσύνης στην Ελλάδα" με πρόλογο του Προέδρου του ΔΕΚ Β. Σκουρή. Για να μην επαναλαμβάνω τα επιχειρήματα σας παραπέμπω εκεί. Όπως ξέρετε ασχολούμαι χρόνια με το θέμα και κατέληξα στη λύση του Συνταγματικού Δικαστηρίου μετάαπό μεγάλη περίσκεψη. Αν δεν γίνει αυτό, θα έχουμε διαρκείς κοινωνικές ομηρίες όπως γίνεται με τους συμβασιούχους και θα οδηγούμαστε σε αδιέξοδο στα μείζονα θέματα όπως η ενίσχυση της αυτοδιοίκησης (που προσκρούει στο ΣτΕ)και οι σύγχρονες και ολοκληρωμένες πολιτικές γης.
Για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών δεν καταλαβα ποιά είναι η θέση σου. Υπέρ ή κατά; Μπορεί κάποιος να είναι βουλευτής και υπερασπιστής ιδιωτικών συμφερόντων;

evenizelos είπε...

Για Proino

Συμφωνώ ότι το ζήτημα έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Εκτός από τις μεταβατικές διατάξεις του Π.Δ. 164/2004 υπάρχουν και οι πάγιες που πρέπει να εναρμονίζονται σύμφωνα με το πνεύμα της σχετικής οδηγίας. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει είναι η συνολική νομοθετική ταξινόμηση των θέσεων και αυτές που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και αυτές που είναι πράγματι εποχιακές ή προσωρινές.

Ανώνυμος είπε...

κ. Βενιζέλε,
Το γεγονός ότι ανοίξατε μια χαραμάδα ουσιαστικής επικοινωνίας με τον κόσμο του internet, σας τιμά.
Η επικρατούσα αντίληψη των πολιτικών- ή όσων δηλώνουν πολιτικοί- για το Ιντερνετ περιορίζεται στα ιλουστρασιόν προεκλογικά sites, που κόστισαν "ο κούκος αηδόνι", και καμία ανάγκη, πέραν της αυτοπροβολής, δεν εξυπηρετούν.
Διαφωνώ με όσους βρίσκουν κουραστικά ή μεγάλα τα κείμενά σας, όπως διαφωνώ και με τις προτροπές για «συμμόρφωση» στο «πνεύμα» των blogers..
Ένας απ’ τους τελευταίους θύλακες ελευθερίας σκέψης και έκφρασης (που κινδυνεύει από μια παγκόσμια διακυβέρνηση, βλέπε το φόρουμ που πρόσφατα έγινε στην Αθήνα) δεν μπορεί παρά να διαμορφώνεται απ’ τους χρήστες του.
Κι αν ο κ. Βενιζέλος γράφει «μεγάλα» ή «δυσνόητα» κείμενα μάλλον το κάνει επειδή έτσι νιώθει περισσότερο ο εαυτός του. Είναι θλιβερό να ζητάμε από κάποιον να έρθει στο δικό μας επίπεδο επικοινωνίας, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουμε τους δικούς μας κώδικες, το δικό μας τρόπο έκφρασης.

Επί του θέματος τώρα, η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με όσα επικαλείστε, δείχνει μονόδρομος. Αυτό που δεν ξέρω είναι κατά πόσο η απονομή δικαιοσύνης θα γίνει περισσότερο ευέλικτη, όντας φορτωμένη με μια ακόμη βαθμίδα ελέγχου στο ήδη βραδυκίνητο σύστημα.
Μήπως η πρόταση της Ν.Δ. να μετατραπεί το ΑΕΔ σε συνταγματικό δικαστήριο υπερέχει ως προς αυτό το σημείο;

Απ’ ότι καταλαβαίνω, η ίδρυση συνταγματικού δικαστηρίου αποτελεί κοινό τόπο για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το αιώνιο πρόβλημά μας, όμως, παραμένει. Έχουμε το ίδιο «όραμα» αλλά τσακωνόμαστε για τη διαδρομή προσέγγισής του.

evenizelos είπε...

Gia Haaskon

Ευχαριστώ για τις θετικές παρατηρήσεις. Ας διευκρινίσω όμως κάτι βασικό:
Η αναθεώρηση του 2001 είναι η πιο επιτυχημένη που έγινε στην ελληνική συνταγματική ιστορία. Επέφερε 115 μείζονες μεταβολές και ενίσχυσε,κόντρα στο διεθνές ρεύμα, τα ανθρωπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος. Κανείς δεν τολμά να θίξει το κεκτημένο της αναθεώρησης του 2001. Όλοι συζητούν για δύο, τρία θέματα, όλα και όλα, που δεν είναι καθόλου βασικά για τους πολίτες και τα δικαιώματα τους. Συζητούν κυρίως για τον βασικό μέτοχο και το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών. Αλλού ήταν η ουσία της αναθεώρησης του 2001 και κυρίως στο κεφάλαιο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και στις εγγυήσεις διαφάνειας. Δείτε αν θέλετε στην ιστοσελίδα μου τα σχετικά κείμενα.

evenizelos είπε...

Για Pavlos
Δεν ισχύει το επιχείρημα ότι τα ζητήματα θα αντιμετωπίζονται εφάπαξ. Το Συνταγματικό Δικαστήριο επιλαμβάνεται άλλωστε παρεπιμπτόντως με αφορμή συγκεκριμένη υπόθεση και ευθέως και αφηρημένως μόνον με αίτηση της κυβέρνησης ή ενός αριθμού βουλευτών. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, είναι υποχρεωμένο να επανέλθει είτε με αφορμή άλλη συγκεκριμένη υπόθεση είτε με αφορμή άλλο νομοθέτημα που θέτει το ίδιο ή παρόμοιο συνταγματικό θέμα. Έτσι εξελίσσεται η συνταγματική νομολογία σε όλο τον κόσμο ή μήπως θεωρούμε ότι είναι αγκυλωμένη η συνταγματική νομολογία στην Γερμανία,την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία κλπ.; Όχι βέβαια.

evenizelos είπε...

Gia Issavrus

Κάθε εφαρμογή του Συντάγματος είναι και ερμηνεία του. Άρα εκ των πραγμάτων ο πρώτος ερμηνευτής του Συντάγματος είναι η νομοθετική εξουσία που εκδίδει τους σχετικούς νόμους σε εκτέλεση του Συντάγματος. Και βέβαια η διοίκηση που καλείται να εφαρμόσει τους νόμους, αλλά και απευθείας το Σύνταγμα. Το θέμα είναι ποιός είναι ο τελικός ερμηνευτής του Συντάγματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτός είναι το δικαστήριο. 'Οταν όμως προκύπτει θέμα αυθεντικής ερμηνείας αρμόδιο όργανο είναι η αναθεωρητική Βουλή.

DimitrizZzZz είπε...

Καλωσορίσες στον χώρο των blog, και πιο σύντομα κείμενα παρακαλώ.
Δεν σε συμπαθώ καθόλου πολιτικά, αλλά κάποιος που βρήκε τον κόσμο του Blogging δεν μπορεί να είναι και τόσο αντιπαθητικός.

evenizelos είπε...

Gia m_dorian

Ο πλήρης απολογισμός του κυβερνητικού έργου του ΠΑΣΟΚ και των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων του είναι πολύ μεγάλη ιστορία. Η διαδικασία της αφομοίωσης και της αξιολόγησης βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Πολύ συνοπτικά θα έλεγα ότι σε μακροοικονομικό επίπεδο και σε επίπεδο βασικών υποδομών τα πεπραγμένα είναι ιδιαίτερα θετικά. Είχαμε όμως ταυτόχρονα σημαντική όξυνση ορισμένων κρίσιμων ανισοτήτων και δεν επιτεύχθηκαν οι αναγκαίες αλλαγές στη συγκρότηση, τη λειτουργία και την αξιοπιστια του κράτους. Τα μακροοικονομικά επιτεύγματα δεν μετατράπηκαν σε αίσθηση δίκαιης συμμετοχής όλων των πολιτών και όλων των νοικοκυριών σε μία νέα καλύτερη κατάσταση. Επίσης η πολιτική μας γλώσσα και ορισμένα πολιτικά μας στερεότυπα εμπόδιζαν και εν μέρει εμποδίζουν ακόμη την επικοινωνία μας με κοινωνικές ομάδες που φυσιολογικά θα έπρεπε να βρίσκονται στον κορμό του ΠΑΣΟΚ και στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος μας. Προσπαθούμε να τα αποκαταστήσουμε όλα αυτά, όχι από το ύψος κάποιοας κυβερνητικής θέσης, αλλά σε άμεση επαφή με την κοινωνία. Όλα αυτά βέβαια κρίνονται καθημερινά. Η κοινωνία είναι αναμφίβολα ιδιαίτερα επιφυλακτική και δύσπιστη. Αυτό όμως αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος και ιδίως τα κόμματα εξουσίας σε όλη την Ευρώπη. Η κριτική σας είναι συνεπώς ευπρόσδεκτη και ελπίζω να την εξειδικεύσουμε στο μέλλον.

evenizelos είπε...

Gia Sceptic

Απαντώ σημείο προς σημείο:
1. Όχι για τους λόγους που εκθέτει η ισχυρή μειοψηφία της απόφασης.
2. Είναι άλλο πράγμα η μισθολογική μεταχείρση των δικαστικών λειτουργών και των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων και άλλο πράγμα π.χ. οι αποδοχές του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ή οι εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ.
3. Σε πολλές χώρες. Σε ποιά άλλη χώρα οι δικαστές επιδικάζουν με τέτοια δικονομική μεθόδευση μεγάλες αυξήσεις στον εαυτό τους;
4. Από τις τελευταίες τουλάχιτσον αποφάσεις που γνωρίζω εγώ, όχι. Δεν πρέπει όμως να συγχέεται η βουλευτική αποζημίωση, που περιλαμβάνει εισφορές στο κόμμα και μεγάλες δαπάνες πολιτικών δραστηριοτήτων με τις μηνιαίες αποδοχές των υπαλλήλων ή των δικαστικών. Ξέρετε ότι πρόσφατα η Ολομέλεια του ΣτΕ επέκτεινε και πάλι την εφαρμογή των φορολογικών ρυθμίσεων του Ζ΄ψηφίσματος για τους βουλευτές στους εν ενεργεία και συνταξιούχους δικαστικούς λειτουργούς;
5. Ουδείς αρνείται τη συμμόρφωση σε δικαστικές αποφάσεις. Αλλο αυτό και άλλο η επανόρθωση της νομολογίας με νεώτερη απόφαση του ίδιου δικαστηρίου.
6. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Είναι απαράδεκτο τα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών να αμοίβονται συνολικά καλύτερα από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς.
7. Εφόσον ο δικαστικός έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων, παρότι τύποις διάχυτος και παρεμπίπτων, ουσιαστικά εξουδετερώνει και άρα ακυρώνει τον νόμο, ο νομοθέτης είναι αναγκασμένος να επιληφθεί για να ρυθμίσει τις σχετικές καταστάσεις. Υπάρχουν όμως πολλές φορές νόμοι που παραβιάζουν την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Και φυσικά νόμοι που υποκρύπτουν ατομική διοικητική πράξη. Υποτίθεται όμως ότι όλα αυτά τα φαινόμενα "συλλαμβάνονται" δικονομικά από το ισχύον σύστημα δικαστικού ελέγχου που είναι διάχυτο.
8. Σας απάντησα στο σημείο 7. Είναι όμως άλλο πράγμα το δημόσιο ως διάδικος και άλλο η πολιτεία ως νομοθέτης. Η πιο ακραία άλλωστε εκδήλωση της πολιτείας είναι ο δικαστής ως φορέας εξουσίας και μάλιστα όταν δικάζει υπέρ του ιδίου αυτού συμφέροντος.
9. Σε ποιές αποφάσεις του Στρασβούργου αναφέρεσθε για να μπορέσω να σας απαντήσω συγκεκριμένα;
10. Δεν έχω ταχθεί υπέρ του Συνταγματικού Δικαστηρίου λόγω της τελευταίας απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 99, αλλά για πολύ βαθύτερους και γενικότερους λόγους. Σας παραπέμπω στις σχετικές μελέτες μου που προφανώς γνωρίζετε λόγω της ιδιότητας σας.

evenizelos είπε...

Για Eleni 63

Επί της αρχής συμφωνώ μαζί σας για τον "εκτελωνισμό" ξένων θεσμών. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο η αξιοποίηση συγκριτικών δεδομένων και ξένων εμπειριών. Για τις ανεξάρτητες αρχές έχω διατυπώσει αναλυτικά και την επιστημονική και την πολιτική μου θέση. Ποτέ δεν ήμουν ενθουσιώδης οπαδός τους.

Ανώνυμος είπε...

Αναφορικά με την επιτυχή ή ανεπιτυχή συνταγματική αναθέωρηση του 2001 αρκεί να διαβάσει κανείς το πόνημα του Νικολάου Κ. Αλιβιζάτου, Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Νομικό Τμήμα του Ε.Κ.Π.Α. "Ο αβέβαιος εκσυγχρόνισμός και η θολή συνταγματική αναθεώρηση" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ.

Δεν συμφωνώ με όλες τις αποψεις του συγγραφέα, με πολλές απο αυτές ναι. Σε κάθε περίπτωση το βιβλίο συμβάλει σε σφαιρικότερη θέωρηση του ζητήματος και αναδεικνύει την αναθεωρηση ως αμήχανη, επικίνδυνη και άτολμη θα προσέθετα.
Ατολμη γιατί άφησε ανέπαφες καταστάσεις απαράδεκτες στον 21ο αιώνα που άπτονται της θρησκευτικής ελευθερίας και των ανεπίτρεπτων προνομίων της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Σας το συνιστώ. Ο κ. Υπουργός ασφαλώς το έχει μελετήσει.

- είπε...

Σε ποιά άλλη χώρα οι δικαστές επιδικάζουν με τέτοια δικονομική μεθόδευση μεγάλες αυξήσεις στον εαυτό τους;

1. Αυτό που απαραδέκτως αποκαλείτε "δικονομική μεθόδευση" είναι η απόφαση ενός ανώτατου ειδικού Δικαστηρίου (πνευματικού σας δημιουργήματος, αν δεν απατώμαι), στο οποίο μάλιστα οι δικαστές αποτελούν τη μειοψηφία (ή μήπως υιοθετείτε κι εσείς την προσβλητική ερμηνεία ότι οι δικηγόροι είναι "υποχείριο" των δικαστών και αναγκαστικά συνέπλευσαν;). Μπορείτε να κρίνετε την απόφαση λανθασμένη νομικά αλλά φοβάμαι πως δεν μπορείτε να την χαρακτηρίζετε "δικονομική μεθόδευση", αν θέλετε να επιβεβαιώνετε τον σεβασμό σας σε άμεσα όργανα του Κράτους και στις δικαστικές αποφάσεις καθεαυτές.
2. Η άσκηση γενικα αγωγών για την αποκατάσταση μισθολογικών αδικιών (δεν αποτελεί πρωτοτυπία των δικαστών) είναι πράγματι χαρακτηριστικά ελληνικό φαινόμενο (δεν ξέρω σε ποιές άλλες "αναπτυσσόμενες" χώρες απαντά), αλλά δεν συνιστά καταχρηστικό "καπρίτσιο" παρά εύλογη αντίδραση στην ασυνεπή μικρονομοθετική πολιτική των κυβερνώντων, η οποία παραβιάζει την αρχή της ισότητας με χαριστικές, ή απλώς κακότεχνες, διάσπαρτες μισθολογικές ρυθμίσεις.

Δεν πρέπει όμως να συγχέεται η βουλευτική αποζημίωση, που περιλαμβάνει εισφορές στο κόμμα και μεγάλες δαπάνες πολιτικών δραστηριοτήτων με τις μηνιαίες αποδοχές των υπαλλήλων ή των δικαστικών.

Μα σεις (οι βουλευτές) την έχετε συσχετίσει με τον μισθό του ανώτατου δικαστικού λειτουργού!!

Είναι απαράδεκτο τα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών να αμείβονται συνολικά καλύτερα από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς.

Επομένως συμφωνείτε με την δεύτερη (υπό δημοσίευση;) απόφαση του "Μισθοδικείου"; Και πού πάει όλη η πολεμική σας κατά του τελευταίου και κατά των δικαστών; Ασκείται στην ουσία εναντίον της πρώτης σύνθεσης και μόνο;

Δεν ισχύει το επιχείρημα ότι τα ζητήματα θα αντιμετωπίζονται εφάπαξ. Το Συνταγματικό Δικαστήριο [...] είναι υποχρεωμένο να επανέλθει είτε με αφορμή άλλη συγκεκριμένη υπόθεση είτε με αφορμή άλλο νομοθέτημα που θέτει το ίδιο ή παρόμοιο συνταγματικό θέμα. Έτσι εξελίσσεται η συνταγματική νομολογία σε όλο τον κόσμο ή μήπως θεωρούμε ότι είναι αγκυλωμένη η συνταγματική νομολογία στην Γερμανία,την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία κλπ.; Όχι βέβαια.

Εάν κατάλαβα καλά το ΣΔ θα ακυρώνει την αντισυνταγματική διάταξη νόμου και θα την εξαφανίζει από τον νομικό κόσμο. Επομένως, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να επανέλθει ad hoc. Μόνο κρίνοντας ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΑ ρύθμιση ΑΛΛΟΥ νομοθετήματος θα έχει την ευκαιρία να υπαναχωρήσει και μόνο αν υπάρξει επ' αυτής παραπομπή στο ΣΔ και όχι "αυτόματη" εφαρμογή της προηγούμενης, ανάλογης θέσης του από τα κατώτερα δικαστήρια. Νομίζω ότι οι πιθανότητες είναι υπέρ της "αγκύλωσης" με αυτό το σύστημα! Ίσως πρέπει να προβλεφθεί μια οριακή δυνατότητα αυτεπάγγελτης δραστηριοποίησης (μια "αναίρεση υπέρ του Συντάγματος") από το ίδιο το ΣΔ, που θα του επιτρέπει να αναθεωρεί (για διάφορους λόγους) μια εκφρασμένη (και υλοποιούμενη από τα κατώτερα δικαστήρια) θέση του.

evenizelos είπε...

Για τον anonymous

Να ρωτήσω και εγώ με τη σειρά μου αν έτυχε να δείτε δύο σχετικά βιβλία μου:
α)"Το αναθεωρητικό κεκτημένο", Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα, 2002
β) "Συνταγματική αυτοσυνειδησία ή αναθεωρητικός οίστρος;", Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα, 2006.

evenizelos είπε...

Για Netpen
1. Η δικονομική μεθόδευση συνίσταται στην επιτάχυνση της διαδικασίας δημοσίευσης της απόφασης 13/2006 του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 99 ενώ ήταν γνωστό ότι είχε ολοκληρωθεί η διάσκεψη της άλλης σύνθεσης υπό την προεδρεία του αντιπροέδρου του ΣτΕ. Αν θέλετε και λεπτομέρειες, ευχαρίστως.
2. Συμφωνώ ως προς τις παθογένειες των μισθολογικών νόμων και την έλλειψη συστηματικότητας και εσωτερικής λογικής και δικαιοσύνης. Άλλο όμως αυτό και άλλο οι δικαστικές αποφάσεις pro domo.
3. Κακώς συσχετίστηκε κάποτε η βουλευτική αποζημίωση με τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Αυτό πράγματι επιτρέπει τώρα να διατυπώνεταιη θεωρία της "ισοτιμίας" των λειτουργιών που δεν υπάρχει διότι η εκτελεστική, όπως και η δικαστική εξουσία υποτάσσονται στην νομοθετική.
4. Αν η υπό δημοσίευση απόφαση επεκτείνει ρυθμίσεις που αφορούν στελέχη του Υπ. Οικονομικών, ναι, συμφωνώ μαζί της.
5. Μπορούμε να δούμε την εξέλιξη της συνταγματικής νομολογίας στη Γερμανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ κ.ο.κ. για θέματα όπως οι αμβλώσεις, η σχέση εθνικού συντάγματος και κοινοτικού δικαίου, η μουσουλμανική μαντήλα στα σχολεία κ.ο.κ.
Υ.Γ. θα χαρώ να συζητήσουμε και "δια ζώσης"

- είπε...

1. Οι λεπτομέρειες για τη "μεθόδευση" πράγματι ενδιαφέρουν. Διότι γεννάται αυτομάτως ο εξής προβληματισμός: α) από ποιούς προήλθε(και επομένως κατά πόσο δικαιολογείται ο γενικευτικός ψόγος κατά των δικαστών και κατά του Μισθοδικείου) και β) πού αποσκοπούσε ή τι εξυπηρετούσε.

2. Συμφωνώ ως προς τις παθογένειες των μισθολογικών νόμων και την έλλειψη συστηματικότητας και εσωτερικής λογικής και δικαιοσύνης. Άλλο όμως αυτό και άλλο οι δικαστικές αποφάσεις pro domo.

Φοβάμαι πως είναι όψεις του ίδιου φαινομένου. Συστηματική και δίκαιη μισθολογική πολιτική δεν θα άφηνε κενά και αντινομίες, στην κάλυψη των οποίων θα αποσκοπούσαν οι δικαστικές διεκδικήσεις. Ως προς τους δικαστές, το "pro domo" (τουλάχιστον εν μέρει) μάλλον είναι αναπόφευκτο (εκτός αν τους στερήσετε παντελώς τη δικαστική προστασία).

3. Η εκτελεστική και η δικαστική λειτουργία (πρέπει να) υποτάσσονται στη νομοθετική από άποψη αναγωγής στη δημοκρατική της νομιμοποίηση, όχι από άποψη θεσμικής/οργανικής ισορροπίας! Εξάλλου, το μονόπλευρα "ανισόρροπο" σχήμα σας αφήνει απέξω τη "συντακτική εξουσία". Ποιός θα διασφαλίσει τις επιταγές της, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στον Καταστατικό Χάρτη; Μόνη η (υπερέχουσα κατ' εσάς) νομοθετική λειτουργία; Ή μια θεσμικά υποτελής αυτής (πάλι κατ' εσάς), άρα αποδυναμωμένη, δικαστική λειτουργία; Δεν χρειάζεται εξισορροπιστικά ένας ισοδύναμος - αυστηρά στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του - τρίτος πόλος; Αφήστε που φαντάζει παντελώς ουτοπική η παρατήρηση περί υποταγής της εκτελεστικής λειτουργίας (βλ. Κυβέρνηση) στη νομοθετική - οπότε υποταγή της δικαστικής εξουσίας στη νομοθετική θα σήμαινε, επιπρόσθετα, υποταγή της κατ' ουσίαν σε μια μονοκομματική κυβέρνηση. Επομένως, η ισοτιμία των λειτουργιών εξακολουθεί και είναι επίκαιρη (και σαφώς δεν πηγάζει από την εξομοίωση της βουλευτικής αποζημίωσης με τις αποδοχές του Προέδρου του ΑΠ, παρά η τελευταία αποτελεί μια μερική, πρακτική όψη της).

Υ.Γ. Το "δια ζώσης" με τιμά, εύχομαι όμως να μην υπονοεί ότι σας κούρασα διαδικτυακά.

Yannis H είπε...

Σε μια συνέντευξη ένας υπουργός του Γκορπματσόφ έλεγε ότι κάποτε εξέφρασε μια επιφύλαξη και ο Γκορμπατσόφ, τον κράτησε και του έκανε ανάλυση δύο ώρες στο γραφείο του. «Σκεφτείτε!», έλεγε, «ο πρόεδρος μιας υπερδύναμης, να σπαταλά δύο ώρες για να πείσει έναν άνθρωπο!».

Δεν το έλεγε με την καλή έννοια – και αποδείχτηκε ότι ο Γκορμπατσόφ ήταν αιθεροβάμων, με λάθος προτεραιότητες και ελλιπή κρίση. Συγκρίνω τις δύο ώρες ενημέρωσης του Γκορμπατσόφ σε έναν άνθρωπο με τις 1.500 λέξεις του post σας, στον κόσμο των blogs.

Yannis H είπε...

ΥΓ. Επειδή το προηγούμενο σχόλιο μπορεί να διαβαστεί και λάθος, δεν εννοώ ότι έχετε ελλιπή κρίση – κάθε άλλο. Στο θέμα της επικοινωνίας μέσω blogs, όμως, πιστεύω πως πρέπει να προσέξετε για να υπάρξουν τα αποτελέσματα που (πιστεύω πως όλοι) επιθυμούμε και μπορούμε να έχουμε.

Ανώνυμος είπε...

Όσο σημαντική είναι η προσπάθεια για ουσιαστικό διάλογο, προσβάσιμο σε όλους, άλλο τόσο είναι σημαντικό το να μην απωλέσουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τις σκέψεις μας με προτάσεις που περιέχουν πάνω από 10 λέξεις και κείμενα που περιέχουν πάνω από 300 διαφορετικές λέξεις. Αλλιώς, θα καταλήξουμε σε συνθήκες συνθηματολογίας, κάτι που δεν επιθυμεί κανείς (φαντάζομαι).

Σχετικά με τα πιο "βαριά" κείμενα, για όσους προβληματίζονται, ίσως θα ήταν χρήσιμη η παράθεση "περίληψης" ή η υπογράμμιση των "κύριων" σημείων. Έτσι, δεν θα χαθεί η ουσία, αλλά και όσοι επιθυμούν, θα διαβάζουν ολόκληρο το κείμενο.


Επί της ουσίας, συμφωνώ με την τοποθέτηση σε αυτό το θέμα, αν και με προβληματίζει η πιθανότητα του να ακολουθήσει το Συνταγματικό Δικαστήριο τη μοίρα άλλων κορυφαίων πολιτικών θεσμών, όπως της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Χρύσανθος Μελέκος

Ανώνυμος είπε...

Το πρώτο βιβλίο σας, ναι το έχω διαβάσει. Το δεύτερο πάλι όχι.

Η διαφορά είναι ότι τις απόψεις του Καθηγητή Ν. Κ. Αλιβιζάτου είχα την ευκαιρία να τις ακούσω και από τον ίδιο και να συζητήσω μαζί του τότε, ως τεταρτοετής φοιτητής της Νομικής Αθήνας, κάτι που δεν μπορούσε να συμβεί με εσάς.

Είναι αναμφίβολα προς τιμήν του το γεγονός ότι μας έδινε πολλές φορές κείμενα και άλλων διακεκριμένων συνταγματολόγων, εκτός από δικά σας ( του Δ. Τσάτσου για παράδειγμα) και έτσι είχαμε πάντοτε γνώση όλων των απόψεων και μπορούσαμε να εξαγάγουμε συμπεράσματα πιο σφαιρικά και γι’ αυτό και πιο ασφαλή.

Αναμένω με ανυπομονησία απάντηση/ σχολιασμό σας:
α) στο αντικειμενικό γεγονός ότι κατώτερα Δικαστήρια και δη Μονομελή Πρωτοδικεία έχουν λάβει σαφή και ξεκάθαρη θέση, η οποία έχει παγιωθεί πλέον, αναφορικά με την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 1 εδ δ του Ν.3068/2002, όπως προστέθηκε με το άρθρο 20 του Ν.3301/2004 και με το άρθρο 4ε του Ν. 3388/2005. Από αυτό αποδεικύεται –θεωρώ- ότι
έχουν την τόλμη δικαστές κατώτερων Δικαστηρίων να θέσουν το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων και να υιοθετήσουν την ορθή θέση ως προς μείζονα ζητήματα που άπτονται του Συντάγματος. Και εξ αυτού του λόγου καθίσταται σαφές ότι δεν συντρέχει λόγος ίδρυσης Σ.Δ. Το ισχύον σύστημα (του διάχυτου, παρεμπίπτοντος και συγκεκριμένου ελέγχου) ας μείνει ανέπαφο.
β) Τελικά είναι η έλλειψη του Συνταγματικού Δικαστηρίου η αιτία όλων των δεινών ή μήπως οι ανεύθυνες κυβερνήσεις και οι πειθήνιοι σε αυτές δικαστές (ως επιλεγέντες από αυτές) που οδηγούν σε νομικά ανόητες αλλά επί σκοπώ αποφάσεις όπως λ.χ. αυτή που έφερε τον Αχ. Καραμανλή στη Βουλή;
Μήπως και το κόμμα σας δεν είχε ενοχληθεί από την «υπερδραστηριότητα» του ΣτΕ, ναι ή όχι;

Φιλικά πάντοτε.

DimitrizZzZz είπε...

Πληροφορήθηκα οτι αναφέρεται το Nick μου από έναν δημοσιογραφίσκο του ελ, τύπου στην φυλλάδα που γράφει. Όλες οι εφημερίδες φυλλάδες είναι.
Ο τύπος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των δηομσιογράφων, γράφει ό,τι να 'ναι.
Λέει οτι είμαι ο πιο αυθόρμητος εδώ πέρα, υποννοεί (αν και δεν το λέει) σαφώς οτι γράφω σχόλια
για μέρες εδώ και οτι σβήνονται μέσα σε πέντε λεπτα.

1. Χθές έγραψα για πρώτη φορά εδώ πέρα 3 σχόλια.
3. Τα εν λόγω σχόλια έμειναν για τουλάχιστον 24 ώρες.
2. Ειδικά το πρώτο θα πρεπε να σβηστεί αμέσως καθώς έλεγε "πς, χοντρέ τι γίνεται", και μου έκανε εντύπωση που έμεινε τόσες ώρες.

Αυτά.

Αρχαίος είπε...

Αγαπητέ Βαγγέλη
προσωπικά είμαι κατα του επαγγελματικού ασυμβίβαστου των βουλευτών ήταν ένα ατόπημα της στιγμής που έγινε κάτω απο ορισμένες κοινωνικές συνθήκες για "προσωρινή " ικανοποίηση της κοινής γνώμης. Ήδη κατέπεσε στο Ευρωπαιϊκό δικαστήριο. Είναι απαράδεκτο να ορίζεται ότι οι βουλευτές ουσιαστικά πρέπει είναι ανεπάγγελτοι ή δημόσιοι υπάλληλοι. Το αν κάποιος υποστηρίζει ιδιωτικά συμφέροντα δεν είναι εξ ορισμού κακό. Το ίδιο κάνουν όλοι οι πρωθυπουργοί όταν επισκέπτονται άλλες χώρες και "συνοδεύονται" απο πλήθος επιχειρηματιών. Νομίζω ότι οι πολιτικοί έχεουν στοιχειώδη κρίση να κρίνουν αν η επαγγελμετική απασχόλησή τους δεν συνάδει με την ιδιότητά τους.
Απαράδεκτη και η δήλωσή σας ότι πρέπει να γίνει "πρόσκληση ενδιαφέροντος" για να δούμε ποιοί θα επενδύσουν στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλήθεια αν κάναμε το ίδιο για όλες τις επενδύσεις τι αποτέλεσμα θα είχαμε; Προσωπικά πιστεύω ότι το κάνετε μόνο για λόγους εσωτερικής αντιπολίτευσης. Αν ο Παπανδρέου ήταν υπερ της διατήρησης του άρθρου 16 πιστεύω ότι εσείς θα είσασταν υπέρ της αλλαγής. Άλλωστε τα χάλια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν κρύβονται (Η κόρη μου - φοιτήτρια τώρα μόνο την περασμένη εβδομάδα έκανε όλες τις ημέρες μάθημα!!!)

Patsman είπε...

Χαίρετε κ. Βενιζέλο,
σας συγχαίρω για την προσπάθεια που κάνετε να επικοινωνείτε με τον κόσμο μέσω του διαδικτύου. Πραγματικό δείγμα σύγχρονου Ευρωπαίου πολιτικού ανθρώπου.

Ως δευτεροετής φοιτητής της Νομικής του Α.Π.Θ., έχω κάποια γνώση του ζητήματος του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Αρχικά, είχα μερικές επιφυλάξεις, αλλά παρακολουθώντας και μια εκπληκτική αντιπαράθεση μεταξύ των καθηγητών Μανιτάκη και Χρυσόγονου σε εκδήλωση της Ε.ΝΟ.Β.Ε. και διαβάζοντας και τις δικές σας απόψεις, πείστηκα ότι είναι πιο καίριο παρά ποτέ να ιδρυθεί Σ.Δ. και στη χώρα μας.

Η σύνθεσή του θα μπορούσε να είναι 9μελής απαρτιζόμενη από 3 δικαστές, 3 ασκούντες το δικηγορικό επάγγελμα και 3 καθηγητές πανεπιστημίου. Για τον ορισμό τους θα επιλαμβάνεται η Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία 2/3.

Pavlos είπε...

evenizelos said...
Δεν ισχύει το επιχείρημα ότι τα ζητήματα θα αντιμετωπίζονται εφάπαξ. Το Συνταγματικό Δικαστήριο[...] είναι υποχρεωμένο να επανέλθει είτε με αφορμή άλλη συγκεκριμένη υπόθεση είτε με αφορμή άλλο νομοθέτημα που θέτει το ίδιο ή παρόμοιο συνταγματικό θέμα.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, ωστόσο υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω.

Εάν το Συντ. Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να επανέλθει όποτε προκύψει παρόμοια υπόθεση (επί του ιδίου νομοθετήματος), τότε ποια ακριβώς είναι η διαφορά με το υπάρχον σύστημα; Το ότι τον έλεγχο της συνταγματικότητας δεν θα τον κάνει ο εκάστοτε πρωτοδίκης κλπ, αλλά πάντα το ΣΔ. Κατά τα λοιπά, ο έλεγχος παραμένει δηλωτικός και διαπιστωτικός και συνίσταται στη μη εφαρμογή της διάταξης επί της συγκεκριμένης διαφοράς. Νόμιζα ότι στη φύση του ΣΔ είναι να έχει αυτό τον αποφασιστικό έλεγχο, ώστε το ζήτημα αντισυνταγματικότητας μιας συγκεκριμένης διάταξης να μην προκύψει ποτέ ξανά..

Εκτός αν, βέβαια, θέλουμε τον έλεγχο του δικαστηρίου αποφασιστικό όταν αυτό κηρύσσει διάταξη νόμου αντισυνταγματική, αλλά απλώς δηλωτικό όταν θεωρεί διάταξη νόμου σύμφωνη με το Σύνταγμα...κάτι που μου φαίνεται θεωρητικά ανακόλουθο.

Φυσικά το ΣΔ μπορεί να αλλάξει τη θέση του με αφορμή "παραπλήσιο" νομοθέτημα, αλλά προφανώς δεν είναι το ίδιο πράγμα...

Ανώνυμος είπε...

Κύριε υπουργέ, γράψατε:
"Αυτό πράγματι επιτρέπει τώρα να διατυπώνεταιη θεωρία της "ισοτιμίας" των λειτουργιών που δεν υπάρχει διότι η εκτελεστική, όπως και η δικαστική εξουσία υποτάσσονται στην νομοθετική."

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι το νομοθετικό σώμα εκτελεί εντολές της κυβέρνησης ή της κομματικής ηγεσίας. (Είστε μια από τις λίγες εξαιρέσεις μου φαίνεται). Άρα η in abstracto θεσμική του προτεραιότητα δεν λειτουργεί. Νομίζω πως ορθό είναι να αναφέρεστε σε υποταγή στο Συνταγματικό νομοθέτη, και όχι στο νοιμοθέτη γενικά. Ειδικά τη στιγμή που το δικαστικό σώμα τείνει επίσης να υπαλληλοποιηθεί. Τι θα απομείνει διαφορετικά από τη διάκριση των εξουσιών;

Πολύ φοβούμαι δε ότι το Συνταγματικό δικαστήριο, όσο καλές και να είναι οι προθέσεις, θα υπαλληλοποιήσει πλήρως τα κατώτερα δικαστήρια, ειδικά τα διοικητικά. Δεν καταλαβαίνω σε ποια πλαίσια θα λειτουργεί πλέον το ΣτΕ. Υποτίθεται ότι είναι ανώτατο δικαστήριο. Αλλά βλέπω να χάνει το μεγαλύτερο τμήμα της ύλης του. Και τέλος πάντων ή είναι άξιο να κρίνει ή όχι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να του βάλουμε από δίπλα για συνεργάτη κι άλλο δικαστήριο. Εκτός αν σκοπός είναι να καταστεί απλά ακυρωτικό κατά τα πρότυπα του ΑΠ.

Επίσης δεν καταλαβαίνω πως θα παρακάμπτεται ο σκόπελος του ελέγχου με βάση την ΕΣΔΑ και τα λοιπά διεθνή κείμενα, που λογικά προηγείται του Συνταγματικού. Λ.Χ., δεδομένης της ομοιότητας περιεχομένου των συνταγματικών διατάξεων με την ΕΣΔΑ τα δικαστήρια θα έχουν την ευχέρεια να κρίνουν την υπόθεση τα ίδια με την ΕΣΔΑ; Ή θα παραπέμπουν στο Συνταγματικό για να κρίνει το ίδιο θέμα, υποκείμενο όμως και το ίδιο σε έλεγχο από το ΕΔΔΑ; Πως θα λειτουργήσει αυτό;

Αυτά κι ελπίζω να μην ρωτάω ανοησίες. Και παρακαλώ μη με παραπέμψετε σε βιβλίο γιατί και να προλάβω να το διαβάσω εγώ οι άλλοι δεν θα μάθουν τις απαντήσεις σας.

Ανώνυμος είπε...

Μια σύντομη ερώτηση κε Υπουργέ. Αναφερόμενος στο ΔΕΚ το χαρακτηρίσατε Συνταγματικό Διικαστήριο της ΕΕ. Η αναλογία μου φαίνεται σωστή, στο μέτρο που η ΕΕ είναι συνομοσπονδία κρατών που βαίνει προς ομοσπονδία. Οπότε τίθεται το θέμα της αρμοδιότητας περισσότερο με τη μορφή χάραξης ορίων, αλλά αυτά τα ξέρετε καλύτερα από μένα. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος. Έχουμε μια εννιαία κρατική εξουσία. Και οι δικαστές μας είναι λειτουργοί αυτής της εξουσίας. Ως εκ τούτου αναρωτιέμαι μήπως ο μοναδικός λόγος που αντικειμενικά υπάρχει για την ίδρυση του Συνταγματικού δικαστηρίου είναι η δυσπιστία προς τους δικαστές.

Άλλωστε γράψατε ότι ο Συνταγματικός έλεγχος ασκείται κατ' ουσίαν μόνο από τα ανώτατα δικαστήρια. Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αν το κατώτερο δικαστήριο παραπέμπει στο μέλλον για ζητήματα Συνταγματικότητας, η απάντηση θα το καθοδηγεί προς την επιλογή μιας συγκεκριμένης λύσης στην υπόθεση. Θεωρητικά θα έχει περιθώριο λ.χ. να απορρίψει για άλλο λόγο αλλά ειλικρινά πιστεύετε ότι θα τολμήσει;

Άρα όχι μόνο το νομοθετικό σώμα δείχνει δυσπιστία προς τη δικαιοσύνη, όλως αδίκως και παραπλανήτικά ίσως, αλλά δημιουργούνται και συνθήκες παρέμβασης στο έργο των κατώτερων δικαστών.

Θυμηθείτε τον τρόπο ψηφοφορίας σε μια τριμελή σύνθεση. Πρώτα θα μιλήσει ο νεότερος δικαστής. Ο πρόεδρος τελευταίος. Αλλά εδώ θα συμβαίνει το αντίθετο. Άκομψη η αναλογία αλλά πιστέυω ενδεικτική του κλίματος.

karagiannisa είπε...

κ. Βενιζέλε

Κατ΄ αρχάς συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας αυτή, δηλαδή να επικοινωνήσετε και να ανταλλάξετε απόψεις, απευθείας με τους πολίτες. Από την άλλη, είναι μάλλον ανησυχητικό εσείς, από όλους τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να είστε ίσως ο μόνος που καταβάλει μια τέτοια προσπάθεια. Δεδομένου ότι, θεωρητικά όσοι ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα σε τόσο υψηλό επίπεδο, το κάνουν για το καλό των πολιτών και της χώρας συνολικά.

Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω την συγκεκριμένη καταχώρηση, αλλά να υποβάλω ένα προβληματισμό μου. Ο σχολιασμός γεγονότων και καταστάσεων της πολιτικής καθημερινότητας καθώς και η ανταλλαγή απόψεων γι΄ αυτά, με τους πολίτες, σαφώς έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αλλά θεωρώ ότι στην σημερινή πραγματικότητα μάλλον μεγαλύτερη σημασία έχει η ΄΄δημιουργία΄΄ ή καλύτερα η εξέλιξη ιδεολογίας.

Τα τελευταία χρόνια ή δεκαετίες δυστυχώς η ιδεολογικές πλατφόρμες μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών χώρων, προοδευτικού και συντηρητικού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, παρουσιάζουν ανησυχητικές ομοιότητες. Μάλλον για να διατυπωθώ σωστά, οι παραδοσιακές ιδεολογικές βάσεις έχουν απαξιωθεί και παρατηρείται αντιπαράθεση με βάση τις πρακτικές πολιτικής διαχείρισης. Επιπρόσθετα, στην χώρα μας, με πρόσχημα τις ΄΄προσταγές΄΄ της Ε.Ε., ούτε οι πρακτικές διαχείρισης παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις. Με αποτέλεσμα οι πολίτες να καταβάλουν σημαντικές προσπάθειες για να αντιληφθούν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών χώρων στη χώρα μας.

Οπότε η ανταλλαγή απόψεων με τον μέσο προοδευτικό έλληνα, τόσο για την εξέλιξη των προοδευτικών ιδεολογιών ώστε να ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα όσο και για την δημιουργία – παραγωγή πολιτικών πρακτικών με βάση την παραπάνω εξέλιξη, είναι ενδεχομένως ένα θέμα για συζήτηση και μέσα από το ιστολόγιο σας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι ιδεολογικές δεξαμενές (think tanks) τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δεν έχουν καταφέρει να δώσουν ιδεολογικές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα.

Κατά την προσωπική μου άποψη το ουσιαστικό πρόβλημα για το οποίο θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις είναι το εξής: με την επιβολή της παγκοσμιοποίησης και του περιορισμού της γραφειοκρατίας και του κράτους στην οικονομική ζωή, κατόπιν πιέσεων και υποδείξεων των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τα κράτη έχουν απολέσει την ικανότητα να ασκήσουν κοινωνική πολιτική αξιώσεων, ενώ έμμεσα ο περιορισμός του κράτους και της γραφειοκρατίας έχει συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας.

Τα κόστη που επιβάλλονταν (δασμοί και τέλη) κατά τις προηγούμενες δεκαετίες επί των εμπορικών συναλλαγών αποτελούσαν έσοδα για τα κράτη. Σε κράτη με χρηστή διαχείριση και μικρή διαφθορά και με προσήλωση στην κοινωνική πολιτική, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκανδιναβικές χώρες, δημιούργησαν συστήματα που αποτέλεσαν υπόδειγμα π.χ. η Σουηδία στην οποία συχνά αναφέρεται ο κ Παπανδρέου ή η πρώην Δ. Γερμανία. Παράλληλα, η υφιστάμενη γραφειοκρατία απασχολούσε εργατικό δυναμικό και παράλληλα επέβαλαν και στις εταιρείες να απασχολούν προσωπικό προκειμένου να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τις γραφειοκρατίας. Σαφώς οι εν λόγω πρακτικές δεν είναι οι ορθότερες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Η επιβολή της παγκοσμιοποίησης και η κατάργηση των παραπάνω δασμών είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια εσόδων από τα κράτη. Σε κάποιες χώρες, στην Ε.Ε., αντικαταστάθηκαν επί της ουσίας, με προγράμματα επιδοτήσεων, με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα προκειμένου να αναπτυχθούν οι υποδομές και να εξυπηρετηθεί και πάλι η επιχειρηματικότητα. Η διενέργεια κοινωνικής πολιτικής ουσιαστικά είναι αδύνατη μόνο με τα έσοδα από την φορολογία που απέμειναν στα κράτη. Ο περιορισμός της γραφειοκρατίας έχει σαν αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να διαθέτει πλεονάζον μη παραγωγικό προσωπικό, ενώ οι εταιρείες έχουν μειώσει το προσωπικό σύμφωνα με τις ανάγκες τους (έμμεση συμβολή στην ανεργία).

Ουσιαστικά οι εταιρείες και οι υπέρμαχοι τις ιδέας του περιορισμού του κράτους και της γραφειοκρατίας έχουν επιβάλει ή επιβάλουν τα πιστεύω τους. Από την άλλη οι πολιτικοί αποδέχθηκαν όλες τις παραπάνω απαιτήσεις χωρίς όμως και να απαιτήσουν η υποχρέωση για την άσκηση μεγάλου μέρους της κοινωνικής πολιτικής και σε συγκεκριμένα επίπεδα να μεταφερθεί στις εταιρείες που ευνοούνταν από όλα αυτά ή να απαιτήσουν την εξασφάλιση συγκεκριμένου επιπέδου διαβίωσης για τους εργαζόμενους. Δηλαδή οι πολιτικοί υπέκυψαν στις αξιώσεις για παγκοσμιοποίηση χωρίς να διασφαλίσουν τα συμφέροντα και τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών που αντιπροσώπευαν και τους εξέλεξαν.

Ανώνυμος είπε...

κ. Βενιζέλε

Κατ΄ αρχάς συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας αυτή, δηλαδή να επικοινωνήσετε και να ανταλλάξετε απόψεις, απευθείας με τους πολίτες. Από την άλλη, είναι μάλλον ανησυχητικό εσείς, από όλους τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να είστε ίσως ο μόνος που καταβάλει μια τέτοια προσπάθεια. Δεδομένου ότι, θεωρητικά όσοι ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα σε τόσο υψηλό επίπεδο, το κάνουν για το καλό των πολιτών και της χώρας συνολικά.

Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω την συγκεκριμένη καταχώρηση, αλλά να υποβάλω ένα προβληματισμό μου. Ο σχολιασμός γεγονότων και καταστάσεων της πολιτικής καθημερινότητας καθώς και η ανταλλαγή απόψεων γι΄ αυτά, με τους πολίτες, σαφώς έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αλλά θεωρώ ότι στην σημερινή πραγματικότητα μάλλον μεγαλύτερη σημασία έχει η ΄΄δημιουργία΄΄ ή καλύτερα η εξέλιξη

karagiannisa είπε...

κ. Βενιζέλε

Κατ΄ αρχάς συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας αυτή, δηλαδή να επικοινωνήσετε και να ανταλλάξετε απόψεις, απευθείας με τους πολίτες. Από την άλλη, είναι μάλλον ανησυχητικό εσείς, από όλους τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να είστε ίσως ο μόνος που καταβάλει μια τέτοια προσπάθεια. Δεδομένου ότι, θεωρητικά όσοι ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα σε τόσο υψηλό επίπεδο, το κάνουν για το καλό των πολιτών και της χώρας συνολικά.

Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω την συγκεκριμένη καταχώρηση, αλλά να υποβάλω ένα προβληματισμό μου. Ο σχολιασμός γεγονότων και καταστάσεων της πολιτικής καθημερινότητας καθώς και η ανταλλαγή απόψεων γι΄ αυτά, με τους πολίτες, σαφώς έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αλλά θεωρώ ότι στην σημερινή πραγματικότητα μάλλον μεγαλύτερη σημασία έχει η ΄΄δημιουργία΄΄ ή καλύτερα η εξέλιξη ιδεολογίας.

Τα τελευταία χρόνια ή δεκαετίες δυστυχώς η ιδεολογικές πλατφόρμες μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών χώρων, προοδευτικού και συντηρητικού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, παρουσιάζουν ανησυχητικές ομοιότητες. Μάλλον για να διατυπωθώ σωστά, οι παραδοσιακές ιδεολογικές βάσεις έχουν απαξιωθεί και παρατηρείται αντιπαράθεση με βάση τις πρακτικές πολιτικής διαχείρισης. Επιπρόσθετα, στην χώρα μας, με πρόσχημα τις ΄΄προσταγές΄΄ της Ε.Ε., ούτε οι πρακτικές διαχείρισης παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις. Με αποτέλεσμα οι πολίτες να καταβάλουν σημαντικές προσπάθειες για να αντιληφθούν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών χώρων στη χώρα μας.

Οπότε η ανταλλαγή απόψεων με τον μέσο προοδευτικό έλληνα, τόσο για την εξέλιξη των προοδευτικών ιδεολογιών ώστε να ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα όσο και για την δημιουργία – παραγωγή πολιτικών πρακτικών με βάση την παραπάνω εξέλιξη, είναι ενδεχομένως ένα θέμα για συζήτηση και μέσα από το ιστολόγιο σας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι ιδεολογικές δεξαμενές (think tanks) τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δεν έχουν καταφέρει να δώσουν ιδεολογικές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα.

Κατά την προσωπική μου άποψη το ουσιαστικό πρόβλημα για το οποίο θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις είναι το εξής: με την επιβολή της παγκοσμιοποίησης και του περιορισμού της γραφειοκρατίας και του κράτους στην οικονομική ζωή, κατόπιν πιέσεων και υποδείξεων των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τα κράτη έχουν απολέσει την ικανότητα να ασκήσουν κοινωνική πολιτική αξιώσεων, ενώ έμμεσα ο περιορισμός του κράτους και της γραφειοκρατίας έχει συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας.

Τα κόστη που επιβάλλονταν (δασμοί και τέλη) κατά τις προηγούμενες δεκαετίες επί των εμπορικών συναλλαγών αποτελούσαν έσοδα για τα κράτη. Σε κράτη με χρηστή διαχείριση και μικρή διαφθορά και με προσήλωση στην κοινωνική πολιτική, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκανδιναβικές χώρες, δημιούργησαν συστήματα που αποτέλεσαν υπόδειγμα π.χ. η Σουηδία στην οποία συχνά αναφέρεται ο κ Παπανδρέου ή η πρώην Δ. Γερμανία. Παράλληλα, η υφιστάμενη γραφειοκρατία απασχολούσε εργατικό δυναμικό και παράλληλα επέβαλαν και στις εταιρείες να απασχολούν προσωπικό προκειμένου να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τις γραφειοκρατίας. Σαφώς οι εν λόγω πρακτικές δεν είναι οι ορθότερες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Η επιβολή της παγκοσμιοποίησης και η κατάργηση των παραπάνω δασμών είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια εσόδων από τα κράτη. Σε κάποιες χώρες, στην Ε.Ε., αντικαταστάθηκαν επί της ουσίας, με προγράμματα επιδοτήσεων, με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα προκειμένου να αναπτυχθούν οι υποδομές και να εξυπηρετηθεί και πάλι η επιχειρηματικότητα. Η διενέργεια κοινωνικής πολιτικής ουσιαστικά είναι αδύνατη μόνο με τα έσοδα από την φορολογία που απέμειναν στα κράτη. Ο περιορισμός της γραφειοκρατίας έχει σαν αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να διαθέτει πλεονάζον μη παραγωγικό προσωπικό, ενώ οι εταιρείες έχουν μειώσει το προσωπικό σύμφωνα με τις ανάγκες τους (έμμεση συμβολή στην ανεργία).

Ουσιαστικά οι εταιρείες και οι υπέρμαχοι τις ιδέας του περιορισμού του κράτους και της γραφειοκρατίας έχουν επιβάλει ή επιβάλουν τα πιστεύω τους. Από την άλλη οι πολιτικοί αποδέχθηκαν όλες τις παραπάνω απαιτήσεις χωρίς όμως και να απαιτήσουν η υποχρέωση για την άσκηση μεγάλου μέρους της κοινωνικής πολιτικής και σε συγκεκριμένα επίπεδα να μεταφερθεί στις εταιρείες που ευνοούνταν από όλα αυτά ή να απαιτήσουν την εξασφάλιση συγκεκριμένου επιπέδου διαβίωσης για τους εργαζόμενους. Δηλαδή οι πολιτικοί υπέκυψαν στις αξιώσεις για παγκοσμιοποίηση χωρίς να διασφαλίσουν τα συμφέροντα και τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών που αντιπροσώπευαν και τους εξέλεξαν.

DimitrizZzZz είπε...

Με τόσες τσόντες, παιχνίδια, προγράμματα, ταινίες, μουσική στο internet κάθεστε και γράφετε όλα αυτά, εσείς οι σχολιαστές;
Αιτούμαι να σας απαγορευτεί η πρόσβαση στο internet για μία βδόμαδα.

DimitrizZzZz είπε...

Αγαπητέ κύριε Βενιζέλο,
ή μήπως να σας αποκάλέσω κύριε Υπουργέ για να νιώσω κάπως κοντά στην εξουσία κι εγώ, μπα άστο δεν μου πάει.
Άκου λοιπόν το πρόβλημα μου.
Ή μάλλον όχι, μην το ακούσεις!
Θα το κρατήσω για μένα. Γιατί είναι δικό μου.
Κατάλαβες;

evenizelos είπε...

Για Ανδρέας

Ευχαριστώ ως προς το πρώτο σκέλος. Διαφωνώ με την πρόταση της Ν.Δ. για το ΑΕΔ γιατί το κρίσιμο ζήτημα είναι τα κριτήρια και η διαδικασία επιλογής των συνταγματικών δικαστών.

evenizelos είπε...

Για Yiannis-H

Μα νομίζω ότι το διαδίκτυο μας επιτρέπει να έχουμε στη διάθεση μας άπειρο χώρο για αποθηκευμένα κείμενα στα οποία να παραπέμπουμε ή να προστρέχουμε.

evenizelos είπε...

Για Χρύσανθο Μελέκο

Κρατώ τις τεχνικές υποδείξεις και θα προσπαθήσω να τις αξιοποιήσω

evenizelos είπε...

Gia Blawger Μιχάλης

Τα Συνταγματικά Δικαστήρια ξεκίνησαν πράγματι από ομοσπονδιακές χώρες, αλλά τώρα η ύπαρξη τους έχει γενικευθεί. Το πρόβλημα της εναρμόνισης των κατώτερων δικαστηρίων με τη νομολογία των ανώτερων δικαστηρίων είναι υπαρκτό. Όμως έτσι μόνον ενοποιέιται η νομολογία και εδραιώνεται η ασφάλεια δικαίου.

evenizelos είπε...

Gia Patsman
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο που γράψαμε με τον κ.Χρυσόγονο για το θέμα αυτό. ("Το πρόβλημα της συνταγματικής δικαιοσύνης" στην Ελλάδα, Α. Σάκκουλα, 2006)

evenizelos είπε...

Gia Pavlos

Μιλάμε πάντα για διατήρηση των βασικών χαρακτηριστικών του διάχυτου και παρεμπίπτοντος ελέγχου. Η ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν σημαίνει ότι ο έλεγχος πάυει να είναι συγκεκριμένος (έλεγχος εφαρμογής της διάταξης - άρα όχι αφηρημένος) και παρεμπίπτων. Παράλληλα μπορεί να υπάρχει και δυνατότητα αφηρημένου ελέγχου με αίτημα της κυβέρνησης ή μεγάλου αριθμού βουλευτών.

evenizelos είπε...

Gia ton Anonymous

- Είναιο αλήθεια ότι στην πράξη η πειθαρχημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφεία υποτάσσεται πολιτικά στην κυβέρνηση και ιδίως στον Πρωθυπουργό που έχει προσωπικά την εντολή του εκλογικού σώματος.
- Πράγματι το ΣτΕ θα πρέπει να παραπέμπει κάποια θέματα στο Συνταγματικό Δικαστήριο, για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω.
- Όταν συντρέχουν θέματα αντισυνταγματικότητας και θέματα αντίθεσης προς την ΕυρΣΔΑ ή προς το κοινοτικό πλαίσιο, προτάσσονται τα θέματα αντισυνταγματικότητας προκειμένου να εξεταστεί αν η σύμφωνη με την ΕυρΣΔΑ ή η σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνεία του Συντάγματος διασώζει τη συνταγματικότητα της επίμαχης διάταξης του ελεγχόμενου κοινού νόμου.

evenizelos είπε...

Για Αρχαίος

Διευκρινίζω για όσους δεν παρακολουθούν από παλιά τα ζητήματα αυτά ότι η δική μου θέση ήταν πάντα ίδια με τη σημερινή. Στην προηγούμενη αναθεωρητική διαδικασία εγώ εξέφραζα τη θέση που έχω και σήμερα και αυτή ήταν τότε η επίσημη θέση της κυβέρνησης. Τότε ο Γιώργος Παπανδρέου και κάποιοι άλλοι συνάδελφοι είχαν ψηφίσει υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16. Δεν αντιστρέφουμε ούτε ανταλάσουμε τις θέσεις μας. Ως προς το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι βαθιά αντιδεοντολογικό να λειτουργείς ως βουλευτής στο όνομα του γενικού συμφέροντος και ταυτόχρονα να εκπροσωπείς ως δικηγόρος π.χ. συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τον Ιανουάριο θα συζητήσουμε ξανά το θέμα στην Επιτροπή Αναθεώρησης, αλλά και στο blog.

evenizelos είπε...

Για Karagiannisa

Θέτετε ουσιαστικά δύο τεράστια θέματα. Πρώτον, την ισχύ της βασικής διάκρισης μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς στη σημερινή εποχή. Θα μου επιτρέψετε να παραπέμψω στο τελευταίο μου βιβλίο: Δύο λέξεις, Αριστερά - Δεξιά στην εποχή μας; Εκδόσεις Πόλις, 2006.
Δεύτερον, τη δυνατότητα των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων και άρα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αποτρέψουν τις εξελίξεις που συγκροτούν τη λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση". Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι ουσιαστικά ταυτόσημο αν η ιστορία των τελευταίων τριάντα τουλάχιστον ετών μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά. Σημασία έχει ότι η ευρωπαϊκή σοσιλαδημοκρατία δεν μπόρεσςε να διατυπώσει μία εναλλάκτική πρόταση σε διεθνές επίπεδο. Μετά δε το 1989-1990 το παγκόσμιο σύστημα ισχύος που διαμορφώθηκε αναγνώρισε στην Ευρώπη ένα ρόλο σημαντικά μιρκότερο από αυτό που κατείχε πριν. Όλα όμως αυτά κινούνται σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Αφορούν το σύστημα ενημέρωσης, τις τεχνολογικές εξελίξεις στο πεδίο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, την ταχύτητα και τον όγκο της διεθνούς κίνησης κεφαλαίων, την μεταβολή των ιδεολογικών παραδοχών και των αξιακών αντιλήψεων. Όταν μία ιδεολογική αντίληψη καταστεί ηγεμονική, όλα σιγά σιγά ευθυγραμμίζονται με αυτήν έως ότου αρχίσει να οργανώνεται κάποια αντίδραση, κάποια εναλλάκτική πρόταση. Γι΄αυτό το μείζον αίτημα είναι η "πολιτικοποίηση" της παγκοσμιοποίησης. Η εισαγωγή είναι στοιχείο των θεσμών παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Εξίσου σημαντικό είναι το αίτημα για προστασία του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου όχιμε την μορφή ενός "ιδρυματικού" κοινωνικού κράτους, αλλά ενός "αναπτυξιακού" κοινωνικού κράτους. Ελπίζω να συνεχίσουμε.

evenizelos είπε...

Gia NetPen

1. Στη δεύτερη σύνθεση του Δικαστηρίου τέθηκε το ερώτημα αν αμπορέι να εκδώσει απόφαση με κρίση διαφορετική από αυτήν της πρώτης σύνθεσης που δημοσίευσε την απόφαση της. Αυτό λένε οι σχετικές δημοσιογραφικές πληροφορίες. Ας περιμένουμε τη δημοσίευση της ή των αποφάσεων της δεύτερης σύνθεσης.
2. Γι΄αυτό έχει σημασία το ποιές διατάξεις αναφοράς επιλέγουμε σε περιπτώσεις επεκτατικής εφαρμογής. Γιατί π.χ. επικαλούμαστε την αποδοχή του Προέδρου της ΕΕΤΤ και όχι του Προέδρου της ΑΔΑΕ;
3. Μήπως βρίσκετε στη βιβλιοθήκη σας το κλασικό έργο του Μάνεση "Αι εγγυήσεις τηρήσεως του Συντάγματος;". Αν ναι, θα βρείτε μέσα μια ωραία και επίκαιρη ανάλυση για τη σχέση μεταξύ των τριών εξουσιών.

evenizelos είπε...

Για Skeptic

Νομίζω ότι με παρεξηγήσατε και ζητώ συγγνώμη αν δεν εκφράστηκαμε την αναγκαία ακρίβεια. Από τον τρόπο που χειρίζεστε τα θέματα υπέθεσα ότι είστε νομικός. Αυτό δεν συνιστά ούτε εξατομίκευση, ούτε πολύ περισσότερο "απειλή". Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με σπουδές νομικής ή ενδιαφέρον γύρω από τα νομικά θέματα. Προς Θεού. Σας βεβαιώνω ότι και σέβομαι απολύτως την ανωνυμία σας και τις απόψεις σας. Ούτε φυσικά αναζήτησα κάτι περισσότερο από τα κείμενα που στείλατε στο blog μου. Με εξέπληξε κάπως η αντίδραση σας γιατί εγώ λειτουργώ πολύ ανοικτά και καλόπιστα με απόλυτο σεβασμό στους συνομιλητές μου.

evenizelos είπε...

Gia anonymous (28.11.2006)
- Ως προς τη νομολογία των Μονομελών Πρωτοδικείων πρέπει να σας πω ότι σημασία έχει τι γίνεται στη φάση της οριστικής δικαστικής προστασίας και ιδίως μετά την άσκηση ένδικων μέσων.
-Ως προς την κωδικοποίηση συμφωνώ μαζί σας. Η εθνική κωδικοποίηση είναι στόχος πρώτης προτεραιότητας και σημασίας.

karagiannisa είπε...

κ. Βενιζέλε

Σας ευχαριστώ για την άμεση απάντηση. Ανταποκρινόμενος στη προτροπή σας, συνεχίζω τον διάλογο μας.

Όσον αφορά στην απάντηση σας, ξεχωρίζω τρία θέματα:

1. Την ισχύ της βασικής διάκρισης μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει το βιβλίο σας, επιφυλάσσομαι και θα επανέλθω. Υπάρχει στην ιστοσελίδα σας;

2. Τη δυνατότητα των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων και άρα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αποτρέψουν τις εξελίξεις που συγκροτούν τη λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση". Ουσιαστικά θεωρείτε ότι, δεδομένων των συλλογικών αποφάσεων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων καθώς και της κατεύθυνσης που έχουμε λάβει σαν Ε.Ε. (κυρίως λόγω Μάαστριχ, Μαδρίτης. Ο.Ν.Ε. κ.λ.π.) δεν είναι δυνατή η αναστροφή ή η αλλαγή πορείας. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, θεωρώ ότι, ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. ακολούθησε την συγκεκριμένη οδό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές προοδευτικές πολιτικές παρατάξεις στη δεδομένη ιστορική στιγμή ήταν ανέτοιμες να παρουσιάσουν πρόταση που και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις για καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και ταυτόχρονα την διατήρηση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Αυτό θεωρώ ότι πηγάζει από το ότι η προοδευτική ιδεολογία έχει μείνει στάσιμη και δεν έχει προσαρμοστεί στη σύγχρονη πραγματικότητα. Φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο διαπραγματευτικός διάλογος στη συνάντηση του Μάαστριχ και της Μαδρίτης και πόσο διαφορετικές αποφάσεις θα προέκυπταν, αν οι σοσιαλιστές και λοιποί προοδευτικοί που μετείχαν στις παραπάνω συναντήσεις διέθεταν συγκεκριμένη πρόταση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ανατρέπεται η σημερινή κατάσταση ή ότι έχουμε χάσει το τρένο. Αυτό ήταν το κίνητρό μου όταν στο προηγούμενο σχόλιο μου πρότεινα την έναρξη διαλόγου με πρωτοβουλία σας για την εξέλιξη της προοδευτικής ιδεολογίας.

3. Το αίτημα για προστασία του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου όχι με την μορφή ενός "ιδρυματικού" κοινωνικού κράτους, αλλά ενός "αναπτυξιακού" κοινωνικού κράτους, είναι σημαντικότατο. Θεωρώ όμως ότι έπεται της παραπάνω συζήτησης και εν μέρη εξαρτάται από αυτή.

Τέλος θα ήθελα να θέσω ένα εντελώς διαφορετικό σχόλιο – ερώτημα: πιστεύεται πραγματικά ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του μέσου Έλληνα χωρίς 1) να παρουσιάσει ανοικτά την αυτοκριτική όσον αφορά τα κυβερνητικά πεπραγμένα του και 2) να εξετάσει τα πρόσωπα από τα οποία εκπροσωπείται στα χαμηλότερα επίπεδα. Δηλαδή, σε επίπεδα τοπικών, νομαρχιακών επιτροπών καθώς και στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Όσον αφορά το θέμα της εκπροσώπησης, μιλώντας και από προσωπική πείρα θα ήθελα να σας θέσω τα εξής. Κατάγομαί από ένα νομό του Αιγαίου όπού τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία τα παραπάνω όργανα είναι κατώτερα των περιστάσεων, κατά την γνώμη μου. Αποτέλεσμα αυτού είναι η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων καθώς και η απροθυμία νέων ανθρώπων για συμμετοχή. Ένα από τα κίνητρα επικοινωνίας μαζί σας μέσω του ημερολογίου ήταν ακριβώς αυτό το αίσθημα αποκλεισμού. Επειδή δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν έχω καταβάλει προσπάθεια συμμετοχής στα κομματικά όργανα και έχω αποκλειστεί, δεν εκφράζω δηλαδή κάποια πικρία, απλά πιστεύω ότι εκφράζω το γενικό αίσθημα που κατέχει άτομα της ηλικίας μου (30+) και όχι μόνο στο συγκεκριμένο νομό.

Περιμένω και πάλι την απάντηση σας.

Ανώνυμος είπε...

K. Βενιζέλε και καλόπιστοι, αλλά αγαθιάρηδες λοιποί συνομιλητές,
ας μην κρυβόμαστε όλοι πίσω από το δάκτυλό μας. Ένας είναι ο λόγος που προωθείται το θέμα της ίδρυσης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Είναι ο έλεγχος και ο εξευτελισμός της δικαιοσύνης, η οποία για τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας είναι υπερβολικά ανεξάρτητη. Και γιατί είναι ανεξάρτητη? Γιατί απλά λαικά παιδιά που γίνονται δικαστές με μόνο εφόδιο το διάβασμα και την πίστη τους στην πατρίδα (γιατί χρειάζεται ηρωισμός για να γίνεις δικαστής υπό τις παρούσες συνθήκες), οι οποίοι αποφασίζουν σε απρόβλεπτες από την πολιτική εξουσία συνθέσεις, αποφασίζουν απρόβλεπτα και, συνεπώς, επικίνδυνα για την πολιτική εξουσία. Τί θέλει να κάνει ο κ. Βενιζέλος και οι όμοιοί του; Πατώντας στη μωροφιλοδοξία ορισμένων (επίορκων) ανώτατων δικαστών να επιλέξουν τους πιο συνεργάσιμους από αυτούς και συνδυάζοντάς τους σε μία σύνθεση με φίλους τους πανεπιστημιακούς να έχουν αποφάσεις που θα γουστάρουν και όχι αποφάσεις τύπου Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 ή ΣτΕ? Καταλάβατε ω μωραί (ψευτο)παρθένοι; Άντε και με τις υγείες σας.

Nektarios είπε...

κύριε Βενιζέλο
1) καταρχήν θέλω να σας συγχαρώ που αποφασίσατε μεσω του πολιτικου σας ημερολογίου να ανοιξετε ενα δίαυλο επικοινωνίας με τους πολίτες.Ένα εγχείρημα, πιστευω, με αρκετές δυσκολίες...
2) θέλω επίσης να σας συγχαρώ που αναλάβατε έναν δύσκολο ρόλο αυτό του συντονιστή υποθεσων Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης.Και με αφορμή αυτήν σας τη θέση σε συνδυασμό με τη δευτερη υποενότητα του συλλογισμού σας " περί συμβασιούχων κ.α " θελω να σας ενημερωσω και να μου απαντησετε τα εξής.
Ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ για όλους τους συμβασιούχους που απολύθηκαν απο την κυβέρνηση της ΝΔ και στη θέση τους τοποθετήθηκαν τα Γαλαζια Παιδιά?
Συγκεκριμένα αναφερομαι στους συμβασιούχους στις Περιφέρειες της χώρας στις Δ/νσεις Αλλοδαπών και Μετανάστευσης που τον Αυγουστο του 2004 (4 μήνες μετα τις εκλογές) απολύθηκαν απο τις υπηρεσίες τους και το Σεπτέβριο τοποθετηθηκαν Νεοι.
Η νεα γαλάζια γενιά συμβασιούχων....
Λογω και της θέσης σας πιστευω οτι πρεπει να το "ψαξετε λίγο το θέμα" διότι αποδεικνύεται και η αναξιοπιστία της ΝΔ αλλά και η δημιουργία του γαλάζιου κράτους.

ΥΓ Εχω στείλει 2 mail στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και δεν εχει απαντησει ελπίζω μην εχω και με εσας την "ιδια τύχη"

evenizelos είπε...

Για anonymous 30.11.2006

- Το θέμα είναι τί γίνεται στη συνέχεια, μετά την άσκηση ένδικων μέσων ή όταν από την προσωρινή δικαστική προστασία πηγαίνουμε στην οριστική. Εκεί κατισχύει τελικά η νομολογία του Αρείου Πάγου, του ΣτΕ ή του Ε.Σ.
- Πράγματι το ζήτημα αφορά κατά βάθος την ποιότητα των δικαστών και την διαδικασία επιλογής αυτών που καταλαμβάνουν τις κορυφαίες θέσεις. Γι΄αυτό πρότεινα την επιλογή από την Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία 2/3. Αυτό λειτουργεί ως εγγύηση επιλογής σοβαρών μετριοπαθών και έγκυρων προσώπων.

evenizelos είπε...

Για Karagiannisa
Στα τρία πρώτα σημεία, απαντώ ως εξής:
α. Δεν υπάρχει ακόμη ολόκληρο στην ιστοσελίδα μου. Μπορώ όμως να σας το στείλω.
β. Ίσως δεν εκφράστηκα με σαφήνεια. Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία ανοικτή διαρκής διαπραγμάτευση. Εναπόκειται στις κυβερνήσεις των κρατών μελών και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η ανάληψη μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών που να δείχνουν ότι η Ευρώπη έχει υπόσταση και στρατηγική. Δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε και ακατόρθωτο. Γι΄αυτό έχει πάντα σημασία η βαθμίδα του εθνικού κράτους. Για να επηρεάσεις τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, πρέπει να επηρεάζεις πρώτα την κυβερνητική πολιτική της χώρας σου χωρίς συμπλέγματα ευρωπαϊκής κατωτερότητας.
γ. Πράγματι
Με τις παρατηρήσεις για το ΠΑΣΟΚ, προφανώς συμφωνώ. Κάνουμε προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως αναγκαίο.

evenizelos είπε...

Για Νεκτάριος

Θα σας στείλω τις τελευταίες ομιλίες μου στη Βουλή για τους συμβασιούχους. Μία με αφορμή την τροπολογία που καταθέσαμε μετά τη γενική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τη μη καταβολή των αποδοχών σε συμβασιούχους που δικαιώθηκαν με αμετάκλητες αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων και μία με αφορμή πρόσφατη επερώτηση για τους συμβασιούχους.

evenizelos είπε...

Gia anonymous (5.12.2006)

Και όλη αυτή η "συνομωσία" θα γίνεται με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 και πλήρη διαφάνεια και δημοσιότητα; Αυτό πιστεύετε ότι συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών;Μήπως μας καταλαμβάνει κάποια περίεργη θεσμική αυταρέσκεια στη χώρα; Ή μήπως η τακτική δικαιοσύνη στην πλειονότητα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών έχει ταξική στελέχωση σε αντίθεση με την Ελλάδα;

Ανώνυμος είπε...

K. Βενιζέλε,
Δεν υπάρχει καμιά συνομωσία. Όλα γίνονται φανερά. Εγώ έχω την καθόλου politically correct άποψη ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα. Αυτό που δεν σας αρέσει και θέλετε να καταπολεμήσετε είναι το απρόβλεπτο των δικαστικών αποφάσεων, που για μένα είναι στοιχείο δημοκρατίας και για σας ενόχληση. Αλλά μην μου συγκρίνετε την Ελλαδίτσα, όπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, με τη Γερμανία, ας πούμε. Και εν πάση περιπτώσει τα συγκριτικά επιχειρήματα τα χρησιμοποιούμε όταν έχουμε εξαντλήσει όλα τ' άλλα και επικουρικά μόνο.

evenizelos είπε...

Για Νεκτάριος

Που να σας στείλω τα κείμενα των ομιλιών που σας ανέφερα;

Ναυαγός είπε...

Έχετε πολλά να μας μάθετε για τα νομικά και πολιτικά θέματα. Μάθετε όμως και εσείς κάτι από τους δημιουργούς των προγραμμάτων που χρησιμοποιείτε όταν ανοίγετε τον υπολογιστή σας.

Αυτοί, όταν δημιουργούν μια καινούρια έκδοση έχουν στόχο να προσθέσουν δυνατότητες στο πρόγραμμα και κυρίως να απλοποιήσουν τις παλιές δυνατότητες, ώστε να αποφεύγονται λάθη και να χρησιμοποιούνται λιγότεροι πόροι.

Νομίζω αν ήσασταν όχι η βουλή αλλά η Google θα χρειαζόμουν 2-3 εβδομάδες και πάνω από 10 αποφάσεις δικαστηρίων για να ανοίξω το blog μου.

Εσείς (οι πολιτικοί) σε κάθε συνταγματική αναθεώρηση προτείνετε περισσότερες διατάξεις, πιο πολύπλοκες διατυπώσεις, αλληλοσυγκρουόμενες πολλές φορές μεταξύ τους.

Όταν θα γίνει το Συνταγματικό δικαστήριο και βγάλει μια απόφαση που δε σας αρέσει, θα προτείνετε κάποιο άλλο εξισσοροπητικό δικαστήριο και μετά άλλο ένα και μετά άλλο ένα μέχρι να φτάσουμε στο υπέρτατο διαπλανητικό δικαστήριο του σύμπαντος;

Είστε από τους ανθρώπους που με 1500 λέξεις μπορείτε να δικαιολογήσετε τα πάντα και την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Αυτό πολλούς τους φοβίζει να ξέρετε.

Aphrodite είπε...

Καλησπέρα κι από μένα, καλώς ήρθατε στη μπλογκόσφαιρα, εξαίρετη η πρωτοβουλία σας (δεδομένης της πίεσης χρόνου σας), και σιδεροκέφαλος.

Ενα δεν διάβασα στο post σας, που για μένα ολοκληρώνει το "δια ταύτα" της κάθε πρότασης: χρονικό ορίζοντα. Διότι όμορφα τα λέμε, αλλά εάν αυτό το κείμενό σας, το πολύ με κάποιο φρεσκάρισμα, αντέχει μέχρι και του παραχρόνου, δε με καλύπτει. Και στον χρονικό ορίζοντα εννοώ και τυχόν τροποποιήσεις και προς ποιά κατεύθυνση, για την περίπτωση που οι συνθήκες (το πιθανότερο δλδ) δεν θα βοηθήσουν την κατάσταση.

Κι όσο για το context, μη στεναχωριέστε, θα το βρούμε στην πορεία, το content μας απασχολεί, και μας απασχολεί εντονότατα.
:)

Ναυαγός είπε...

1. αλληλοσυγκρουόμενων (χωρίς μεταξύ τους)

2. εξισορροπητικό (όχι εξισσοροπητικό).

Τα λάθη των bloggers τις περισσότερες φορές είναι απλώς ορθογραφικά, γραμματικά.

Των πολιτικών... έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση.

Katerina ante portas είπε...

Xαίρομαι που η ημερομηνία του τελευταίου σχολίου σας, δείχνει ότι δεν σας αποστασιοποίησε η κριτική για την έννοια του blog-ειν!
Μου αρέσει που "κατεβήκατε" στη blg-σφαιρα, παραλλαγή της συνάντησης με τον πολίτη που σκέφτεται και αγωνιά, στην πόρτα του..

evenizelos είπε...

Για Ναυαγός
Τι σας φοβίζει ακριβώς; Ο συλλογισμός; Ο λόγος, ο διάλογος; Μα το διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο κείμενο/Διακείμενο. Δεν φοβίζει , απελευθερώνει δυνάμεις πρωτίστως διανοητικές. Ας σκεφθούμε: Γιατί υπάρχουν μειοψηφίες στις δικαστικές αποφάσεις, γιατί υπάρχουν ένδικα μέσα και τα ανώτερα δικαστήρια ανατρέπουν αποφάσεις των κατώτερων, γιατί υπάρχουν αλλαγές και μάλιστα ριζικές στη νομολογία; Πολύ φιλικά

evenizelos είπε...

Για anonymous

Κάνω και σε εσάς τις ίδιες ερωτήσεις με το Ναυαγό για να τροφοδοτήσω το διάλογο: Γιατί υπάρχουν μειοψηφίες στις δικαστικές αποφάσεις; Γιατί διαφορετικές συνθέσεις του ίδιου δικαστηρίου βγάζουν διαφορετικές αποφάσεις; Γιατί με τα ένδικα μέσα τα ανώτερα δικαστήρια ανατρέπουν αποφάσεις των κατώτερων; Γιατί υπάρχουν "αλλαγές" και "στροφές" στην νομολογία;

evenizelos είπε...

Για την aphrodite

Σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία ο ορίζοντας είναι πάντα οι επόμενες εκλογές όπου και αξιολογούνται ξανά τα δεδομένα.

Ναυαγός είπε...

Η κίνησή σας να εκτεθείτε στην αμφίδρομη επικοινωνία όχι μόνο δε φοβίζει αλλά μας δίνει θάρρος ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Τα προβλήματα στην απονομή δικαιοσύνης που θέσατε, υπάρχουν λόγω της πολυνομίας. Αυτήν εκμεταλλεύονται καιροσκόποι που συμπτωματικά χρησιμοποιούν χιλιάδες λέξεις για να ερμηνεύσουν το νόμο κατά το δοκούν. (Η ομοιότητα του λόγου σας με αυτούς είναι που φοβιζει).

Η απονομή δικαιοσύνης έχει γίνει ένα καρκίνωμα στο σώμα αυτής της χώρας και όχι μόνο αυτής. Οι ίδιοι οι πολίτες τροφοδοτούν αυτό το καρκίνωμα θολωμένοι από τις αντιθέσεις τους. Η πρόταση σας δεν προσπαθεί να αντιστρέψει τη νόσο, προσπαθεί να επιβραδύνει την ανάπτυξή της.

Σκεφτείτε διαφορετικά, σκεφτείτε ότι υπάρχει το Internet, τα ΚΕΠ κ.ο.κ., σκεφτείτε ότι η πληροφορία μπορεί να φτάσει ανόθευτη πλέον στον πολίτη κατευθείαν από τον κώδικα. Δώστε στον πολίτη την ευκαιρία να ενημερωθεί και να λύσει τα προβλήματα, πριν ο όγκος των υποθέσεων και η ασάφεια του νόμου δημιουργήσει το βάλτο στον οποίο παρασιτεί η διαφθορά.

Τέτοιες πρωτοβουλίες λέγονται με λιγότερα λόγια και έχουν αντίκτυπο στη ζωή του πολίτη.

Φιλικά.

Dorotheos είπε...

"...φορολογική μεταχείριση των βουλευτών, ένα πολύ μεγάλο μέρος της αποζημίωσης των οποίων καλύπτει εισφορές στα κόμματα και δαπάνες πολιτικών δραστηριοτήτων και όχι το μηνιαίο εισόδημα τους. Άλλωστε οι βουλευτές είναι αιρετοί προσωρινοί εκπρόσωποι του λαού και όχι ισόβιοι λειτουργοί όπως οι δικαστές."

Καλά, ρε Βενιζέλο, μας δουλεύεις; Η υποτιμάς τη νοημοσύνη του λαουτζίκου τον οποίον και εκπροσωπείς; Μήπως θα'πρεπε να σχολιάσεις και μετά από πόσα χρόνια στο κουρμπέτι ο βουλευτής δικαιούται (πλήρη) σύνταξη, όταν ο εργάτης πρέπει να μαζεύει ένσημα δεκαετίες για να βγάλει ένα κλάσμα αυτής;

Η πρόταση μου είναι η εξής: οι βουλευτές να μην παίρνουν μισθό, ούτε να δικαιούνται σύνταξη, αλλά μόνο έξοδα παράστασης και διαβίωσης και να τους φυλάνε (η επιχείρηση ή ο οργανισμός τους) τη δουλιά τους, αν δεν επανεκλεγούν.

Τι λές;

Ανώνυμος είπε...

Μήπως τελικά το Συνταγματικό Δικαστήριο, πέραν των άλλων προβλημάτων που μπορεί να δημιουργήσει, θα επιβραδύνει την απονομή της δικαιοσύνης κύριε Υπουργέ;

Θεωρώ δε ατυχή το λιγότερο την ιδέα της συμμετοχή μη δικαστών, λχ. καθηγητών σε δικαιοδοτικά όργανα. Στο μισθοδικείο διασώζεται μόνο και μόνο γιατί κρίνονται ακριβώς οι δικαστές.

Οι δικαστές είναι οι μόνοι που έχουν τις απαραίτητες εγγυήσεις ανεξαρτησίας. Είμαστε σίγουροι ότι άλλα πρόσωπα δεν θα εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα; Είναι γνωστό λ.χ. ότι μερικοί καθηγητές είναι και δικηγόροι τραπεζών. Αυτούς θα τους εξαιρούμε; Πως; Για να μη σχολιάσω το θέμα της επιστημονικής φιλοδοξίας να δουν τις απόψεις τους νομολογία.

Θα μπορούσα να σκεφτώ και άλλα. Θεωρώ δεδομένες τις καλές προθέσεις του νομοθέτη όσον αφορά την προσφορά του ΣυντΔ στη δικαιοσύνη. Αλλά σε θεσμικό επίπεδο θεωρώ ότι είναι μια πολύ κακή ιδέα, και εν τέλει μια προσβολή προς το δικαστικό σώμα. Ειδικά τη στιγμή που το επίπεδο των δικαστών ανεβαίνει κατακόρυφα λόγω της ΕΣΔΙ τα τελευταία χρόνια.

Εν τέλει μήπως το ομοσπονδιακό Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο δεν έχει καμία σχέση με την δομή του Ελληνικού κράτους, παρά μόνο στο μυαλό μερικών γερμανοσπουδαγμένων καθηγητών που θέλουν μια καρέκλα; Το Σύνταγμα πρέπει να εξελίσσεται, και λίγος ώριμος πειραματισμός δεν βλάπτει, αλλά γιατί να τους κάνουμε τη χάρη τελικά;

Aphrodite είπε...

@evenizelos said...

"@aphrodite

Σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία ο ορίζοντας είναι πάντα οι επόμενες εκλογές όπου και αξιολογούνται ξανά τα δεδομένα.
Δεκ. 08, 2006"

Xμ, τελικά ακόμη κινούμαστε με κομματικούς κι όχι πολιτικούς στόχους. Η 4-ετία μπορεί κάλλιστα να είναι deadline χρονικά και evaluation time ποιοτικά, αλλά αν τέτοιου τύπου προτάσεις δεν έχουν ορίζοντα μεγαλύτερο της 4-ετίας και alliances πέραν κομματικών κριτηρίων, δε βλέπω να περπατάνε... Πολύ ωραία τα λέτε για την πείρα από το του εξωτερικού μοντέλο, το οποίο προσαρμοσμένο στα δικά μας, και συνεργειακά με το τι υπάρχει μέχρι στιγμής, θα έδινε κάποιες πρακτικές λύσεις, αλλά για βάθος χρόνου 4-ετίας once-off δεν το βλέπω...

Ευχαριστώ για την απάντηση!

(και κάτι ακόμη, μόλις κάνατε τη λεγόμενη "100-άρα" στα σχόλια του μπλογκ σας - και "1000-άρα" εύχομαι, for what it's worth...!)
:)

Yannis H είπε...

Venizelos said: "Μα νομίζω ότι το διαδίκτυο μας επιτρέπει να έχουμε στη διάθεση μας άπειρο χώρο για αποθηκευμένα κείμενα στα οποία να παραπέμπουμε ή να προστρέχουμε."

Ναι, αλλά τα κείμενα που δημοσιεύονται σε αυτό το blog δεν έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία και τις δυνατότητες των Blogs. Κείμενα 1.500 λέξεων σε τεχνικά θέματα βρίσκονται όντως αποθηκευμένα για να προστρέχουμε. Χώρος για επαφή με ένα πολιτικό στα κύρια και βασικά θέματα, στη βάση της πολιτικής που θέλουμε, δεν υπάρχει.

Αναγνωρίζω ότι διαφαίνεται διάθεση συζήτησης στα σχόλιά σας. (Σαν να γυρνάμε συνεχώς γύρω από το ζητούμενο χωρίς να το φτάνουμε.) Όπως επίσης αναγνωρίζω τη δυσκολία διαχείρισης (πολιτικά και δημόσια π.χ. στην τηλεόραση) ενός τόσο καίριου και απρόβλεπτου θέματος. Προφανώς πολλοί καραδοκούν. Δεν μπορώ όμως να μην το θίξω κε Βενιζέλο... Είναι ‘ΤΟ’ θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να επισημανθεί και κάτι άλλο. Η επιτυχία του Συνταγμ. Δικαστηρίου της Γερμανίας οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στην ύπαρξη ενός αυστηρού δόγματος συνταγματικού δικαίου. Τί σημαίνει αυτό? Οι βασικές αρχές του συνταγμ. δικαίου θεωρούνται δεδομένες σε νομολογία και θεωρία και η συζήτηση επικεντρώνεται σε νέα προβλήματα που ανακύπτουν λόγω της εξέλιξης της κοινωνίας. Τα τελευταία επιλύονται με προσαρμογή των υφισταμένων αρχών στα νέα δεδομένα. Έτσι υπάρχει μια ασφάλεια δικαίου, ασφάλεια απέναντι και στις όποιες ορέξεις της πολιτικής εξουσίας για επηρρεασμό των δικαστών. Τί υπάρχει στην Ελλάδα? Ανύπαρκτο δόγμα συνταγματικού δικαίου, έλλειψη βάσεων συζήτησης, απουσία συζήτησης, μπόλικη μπαρουφολογία και έλλειψη εγκρατών συνταγματολόγων (οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με το άθλημα καθώς έχουν άλλα σοβαρότερα πράγματα να κάνουν: δικηγορία, συμμετοχή σε ανεξάρτητες αρχές, τεμπελιά). Έτσι, μπορεί σε τούτον τον άμοιρο τόπο καθένας να λέει ό,τι θέλει γιατί ξέρει ότι κανείς δεν διαβάζει, κανείς δεν ελέγχεται και ό,τι δηλώσεις είσαι. Τέλος, μια ερώτηση στον blogger. Είναι αλήθεια ότι καταθέσατε τροπολογία στη Βουλή με την οποία προτείνατε κατά των αποφάσεων του Μισθοδικείου που αποκλίνουν από προηγούμενη νομολογία να δίδεται ένδικο μέσο μόνο στο Δημόσιο? Ανάλογα με την απάντηση, θα επανέλθω με σχόλιο.

Aphrodite είπε...

@yannis h.,

Let's keep our hopes up...

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι αφάνταστα που σήμερα υπάρχουν πολιτικοί τέτοιου μεγέθους που ασχολούνται με το blogging. Ίσως κάτι αλλάζει όσον αφορά την ξύλινη γλώσσα. Ίσως έτσι μπορούν και όσοι ανήκουν στην βουβή μάζα που ψηφίζουν κάθε τέσσερα χρόνια να κρίνουν και να επικρίνουν. Ίσως αυτό να είναι πιο σημαντικό. Όπως και να έχει πολύ γρήγορα ξεχάσαμε τις "Μπουρμούλιες", τους "Στάθηδες", τους "Καλούσηδες", τους "Γιοσάκηδες" δεν θέλω να πω τίποτα για τους δικαστές αλλά νομίζω ότι αυτή η αύξηση που δώσανε στους εαυτούς τους είναι πάρα πολύ δύσκολη να χωνευτεί... και όμως να δείτε που σε λίγο κανένας δεν θα ασχολείται πια, θα ξεχαστεί και αυτό γρήγορα όπως λέει και κάπιος δεινόσαυρος της πολιτικής, πόσο μάλλον που πιστεύω ότι πρόκειται για συμπαιγνία κυβέρνησης και δυκαστών (βλ. αποφάσεις δικαστηρίων για συμβασιούχους και άλλες κατηγορίες εργαζομένων, εφάπαξ, σύνταξη κ.α.). Πολύ θα ήθελα να ακούσω σχόλια για αυτή την απόφαση της αύξησης από τους άλλους bloggers. Και πάλι συγχαρητήρια για την επαφή σας με τον σύγχρονο αυτό τρόπο.

Ανώνυμος είπε...

Συνάδερφε anonymous,
η ανωνυμία σου σου επιτρέπει να εκτοξεύεις λάσπη για "συμπαιγνίες" δικαστών και κυβέρνησης χωρίς προφανώς να έχεις στοιχεία.Αν πάλι έχεις, γιατί δεν πηγαίνεις στο Μάκη να του τα δώσεις? Το επίπεδό σου μέχρι εκεί φτάνει. Όσον αφορά την απόφαση του Μισθοδικείου, μπορείς να μας πεις γιατί δεν μπορείς να τη χωνέψεις? (Το ερώτημα είναι ρητορικό, γιατί αλλοίμονο αν τύποι σαν εσένα αρχίσουν να σχολιάζουν αποφάσεις δικαστηρίων. Είναι σαν να ήθελα εγώ να σχολιάσω την εγχείριση που έκανε ένας νευροχειρούργος, παρόλο που είμαι ένας απλός δικηγοράκος.)Όσο για το γλείψιμο στον blogger, enough is enough! Δεν έχω ξαναδεί ανάλογο γλείψιμο σε άλλα blogs. Μήπως πολλοί από δω ενδιαφερόμαστε και για κανά ρουσφετάκι, παιδιά?

karagiannisa είπε...

Ακολουθώντας το blogg μου μπορείτε να μου στείλετε το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή στο email μου διαφορετικά θα πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο αποστολής.

Αναφορικά με την δυνατότητα επηρεασμού των ευρωπαϊκών εξελίξεων, σαφώς η δυνατότητα επηρεασμού των εθνικών θεμάτων παίζει σημαντικό ρόλο, άλλα θα επιμείνω, όσο και αν γίνομαι κουραστικός, ότι πρέπει να υπάρχει οργανωμένο ΄΄σχέδιο΄΄ καθώς και να ξέρουμε τι θέλουμε να πετύχουμε.

Σχετικά με το σχόλιο σας για την αναγκαιότητα του συνταγματικού δικαστηρίου, παρά το ότι δεν είμαι σχετικός με το θέμα, θα ήθελα θέσω τα εξής.

1. Καλό θα ήταν να γίνει μια αναφορά για το τι ισχύει σε άλλες χώρες της Ε.Ε.

2. Η ύπαρξη θεσμοθετημένου οργάνου με αρμοδιότητα την κρίση του κατά πόσο μια διάταξη, νόμος κλπ είναι σύμφωνος με το σύνταγμα ή όχι, δεδομένου ότι αυτό είναι σωστά επανδρωμένο και του έχουν αποδοθεί οι κατάλληλες αρμοδιότητες, ακούγεται λογική.


3. Η δυνατότητα μισθωτών εργαζομένων, έστω και αν αυτοί ασκούν λειτούργημα, με πρόσχημα νομικά τερτίπια, να καθορίζουν το ύψος των αποδοχών τους , αυξήσεις, αναδρομικά κλπ είναι τουλάχιστον προκλητικό. Όταν ταυτόχρονα ο ’’εργοδότης΄΄ αυτών (δικαστικών) πρέπει καθημερινά να αποδέχεται μείωση των πραγματικών αποδοχών. Δεδομένου ότι οι δικαστικοί απονέμουν δικαιοσύνη, το τελευταίο που περιμένει από αυτούς ο ελληνικός λαός είναι να χρησιμοποιούν τα παραθυράκια των νόμων, όπως ο τελευταίος ΄΄δικηγοράκος΄΄ που τρέχει για τα προς το ζην, προς ιδίων όφελος. Τίθεται δηλαδή σοβαρότατο ηθικό ζήτημα αρχικά και σε δεύτερη φάση το οικονομικό.

Ένα άλλο θέμα που ήθελα να συζητηθεί κάποια στιγμή από το ημερολόγιο σας και αγγίζει και το παραπάνω είναι το κατά πόσο θα πρέπει ο λαός να ερωτάτε προ μεγάλων αποφάσεων (είτε μέσω δημοψηφίσματος είτε με άλλο τρόπο). Είναι γνωστό ότι σε ποιο ανεπτυγμένες χώρες, ακόμη και για απλές παρεμβάσεις (πεζοδρομήσεις κλπ) ζητείται και λαμβάνεται υπ΄ όψιν η άποψη του λαού μέσω ηλεκτρονικών ΄΄δημοψηφισμάτων΄΄.

DimitrizZzZz είπε...

Αν βγεί to pasok κυβέρνηση θα μαζέψω σε ένα internet cafe συνταξιούχους, θα τους μάθω πληκτρολόγηση και μετά θα τους οδηγήσω σε αυτό το Blog.
Ε ρε γλέντια !

evenizelos είπε...

Για ναυαγός
Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Η πολυνομία ξεκινά από το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, τις άπειρες οδηγίες και τους άλλους τόσους κανονισμούς. Ξεκινώ από τον μεγάλο όγκο διεθνών συμβάσεων που υπερισχύουν του εθνικού νόμου. Η πολυπλοκότητα των θεμάτων που είναι σε μεγάλο βαθμό τεχνικού και εξειδικευμένου χαρακτήρα οδηγεί, οδηγεί σε μία πολύπλοκη νομοθεσία που δεν περιλαμβάνει μόνο το λιγόλογο Σύνταγμα και τους τυπικούς νόμους που χειρίζονται από τη Βουλή. Άλλα Προεδρικά Διατάγματα, κοινές υπουργικές αποφάσεις, υπουργικές αποφάσεις, αποφάσεις νομαρχιακών και δημοτικών συμβουλίων και βέβαια όλο το πλέγμα των κοινοτικών ρυθμίσεων και των διεθνών συμβάσεων. Γι΄αυτό έχω προτείνει ως θεμελιώδη προϋπόθεση του θεσμικού εξυγχρονισμού της χώρας, την εθνική κωδικοποίηση της νομοθεσίας. Το σχετικό κείμενο υπάρχει στην ιστοσελίδα μου. Πρόκειται για εισήγηση μου σε ημερίδα του ΣΕΒ και βασίζεται στα αντίστοιχα δεδομένα του ΟΟΣΑ.

evenizelos είπε...

Gia aphrodite

Δεν κινούμαστε με κομματικούς στόχους, αλλά με δημοκρατικές μεθόδους. Η δημοκρατία βασίζεται στις ελεύθερες και περιοδικές επιλογές. Όλα αυτά βέβαια μέσα στο στενό περιθώριο του διεθνούς συσχετισμού. Αυτά όμως τα στενά περιθώρια είναι πολύτιμα για κάθε κοινωνία και κάθε πολίτη.

evenizelos είπε...

Gia Sceptic

Η κριτική που διατυπώσατε μέσω των ερωτήσεων σας είναι σε μεγάλο βαθμό βάσιμη. Η διαφορά έγκειται στη θεσμικά επιβεβλημένη συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Αυτό διασφαλίζεται με την επιλογή των μελών του προτεινόμενου από εμένα Συνταγματικού Δικαστηρίου από την Βουλή με την αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των βουλευτών. Παρόμοιο σύστημα εφαρμόζεται στις συντριπτικά περισσότερες (πάνω από 17) χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι άλλο πράγμα η επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από το Υπουργικό Συμβούλιο μιας συνήθως μονοκομματικής κυβέρνησης και άλλο η διαφάνεια, η συζήτηση και τελικά η συναίνεση με 2/3. Αυτό διασφαλίζει την επιλογή σοβαρών, μετριοπαθών και υπεύθυνων προσώπων.

evenizelos είπε...

Για anonymous
Ρουσφέτι σε ανώνυμο blogger;
Πολύ προωθημένη σκέψη.

evenizelos είπε...

Για anonymous 10.12.2006 10:54

Ο διάλογος είναι ούτως ή άλλως σε εξέλιξη. Ευχαριστώ

evenizelos είπε...

Gia Rebel@Work

Δημοκρατία χωρίς Κοινοβούλιο ιστορικά δεν υπάρχει. Κοινοβούλιο χωρίς βουλευτές δεν νοείται. Οι βουλευτές δεν είναι προνομιούχοι, εισοδηματίες, αλλά εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού. Ο αντικοινοβουλευτισμός είναι ο αρχικός πυρήνας κάθε αντιδημοκρατικής ιδεολογίας με έντονη λαϊκιστική επίφαση

evenizelos είπε...

Gia Yannis H

Νομίζω ότι τελικά συμφωνούμε

evenizelos είπε...

Gia Blawger Μιχάλη

Εδώ και δεκαετίες στα σημαντικότερα δικαιοδοτικά όργανα (ΑΕΔ, Ειδικό Δικαστήριο αγωγών κακοδικίας -αυτό είναι το λεγόμενο "μισθοδικείο"- ανώτερο πειθαρχικό συμβούλιο δικαστικών λειτουργών)προβλέπεται η συμμετοχή καθηγητών των νομικών σχολών.
Για το Συνταγματικό Δικαστήριο έχουμε πει αναλυτικά τις απόψεις μας.

evenizelos είπε...

Gia anonymous 9.12.2006 6;38

Η ροή των πραγμάτων είναι αντίστροφη από αυτή που παρουσιάζετε. Η ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου στη Γερμανία είναι η βάση για τη διαμόρφωση μιας επεξεργασμένης νομολογίας και για την καλλιέργεια του αντίστοιχου δόγματος μέσα από μία διαρκή συζήτηση μεταξύ θεωρίας και νομολογίας. Στη τροπολογία, που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, προβλέπεται η κατάθεση εκ μέρους του δημοσίου, ως κοινού διαδίκου όλων των σχετικών διαφορών, αίτησης για την ενοποίηση της νομολογίας του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 99 σε περίπτωση έκδοσης αντίθετων αποφάσεων για το ίδιο ζήτημα από διαφορετικές συνθέσεις. Για τον δικαστή που προσφεύγει ισχύει η απόφαση που τον αφορά προσωπικά. Το ζήτημα είναι όμως να αποσαφηνίζεται η θέση του δικαστηρίου ως προς το νομικό ζήτημα. Αλλιώς για κάθε προσφυγή ή αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου θα πρέπει να ανοίγεται μια καινούρια δίκη στον Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 99. Δεν νομίζω ότι είναι αυτό που θέλουν οι δικαστικοί λειτουργοί ως προσφεύγοντες και ενάγοντες.

evenizelos είπε...

Για Dimitrizzzz
Πολύ καλή ιδέα. Ας την κρατήσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Κ. Βενιζέλε,
Θα συμφωνήσω βεβαίως ότι το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο συνετέλεσε στη διαμόρφωση ενός αυστηρού δόγματος συνταγματικού δικαίου. Όμως, η σχέση του με τη θεωρία είναι αμφίδρομη, όπως παραδέχεσθε και σεις. Δεν μου απαντάτε στο σκέλος της παρατήρησής μου για την ανυπαρξία ελληνικής θεωρίας. Δεν επιμένω. Για την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ περί μισθοδικείου θα παρατηρήσω μόνο ότι η πρόβλεψη ένδικου μέσου το πρώτον μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης μ' αυτό αποφάσεως αντίκειται στην αρχή του φυσικού δικαστή.

Ανώνυμος είπε...

Mε αφορμή το θέμα που είχε προκύψει με τις αποφάσεις για τα μισθολογικά των δικαστικών και δημοσίευμα σε εφημερίδα,είχα αποστείλει σε συντάκτη αυτής ,προς προβληματισμό,το παρακάτω κείμενο.
Για τον ίδιο λόγο,το στέλνω,με τις επιβαλλόμενες τροποποιήσεις, σ΄εσάς:......................
.....Είναι,άραγε,μεγαλύτερη η αξία του οποιουδήποτε μάνατζερ οργανισμού του ευρύτερου δημοσίου τομέα (και όχι αμιγώς ιδιωτικού)από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου,ή από τον Πρόεδρο οποιουδήποτε άλλου Ανώτατου Δικαστηρίου(που ,κατά κανόνα,έχουν υπηρεσία μεγαλύτερη των 35 ετών) - και οι οποίοι μάλιστα κρίνουν ,αν χρειασθεί, επί των συμφερόντων των οργανισμών αυτών - ώστε να εισπράττει αυτός μεγαλύτερη(και δη κατά πολύ)αμοιβή;Είναι,άραγε,μοναδικό κριτήριο σε μια κοινωνία, για τις αμοιβές των λειτουργών του κράτους,το επιχειρηματικό κέρδος και οι συνακόλουθες, για την επίτευξή του, συμπεριφορές και πρακτικές,ώστε,εφόσον δεν συμμετέχουν σ΄αυτή τη διαδικασία οι δικαστές,να μη μπορούν να έχουν την αξίωση για εισόδημα ανάλογο με την-εκ του Συντάγματος-λειτουργική,αλλά και κοινωνική τους, θέση;Αν αυτή την τιμή η πολιτεία και η κοινωνία περιποιεί στους ανώτατους δικαστές(φαντάζεσθε,τότε,ποια στους δικαστές των λοιπών βαθμών),ώστε να πρέπει,μάλιστα, να λυθεί το προκύψαν ζήτημα συνταγματικώς(για δεύτερη φορά,πέντε χρόνια μετά την τελευταία αναθεώρηση),προκειμένου να έχει την ευχέρεια η εκάστοτε κυβέρνηση(με το επιχείρημα ότι δεν θα πρέπει να ανατρέπεται, με αποφάσεις των δικαστηρίων,η εισοδηματική της πολιτική)να πληρώνει όσο και με όποιον τρόπο επιθυμεί τον οποιοδήποτε μάνατζερ(τον οποίο θα έχει η ίδια επιλέξει, με χαρακτηριζόμενα αξιοκρατικά κριτήρια),ή ακόμη και τον οποιοδήποτε Πρόεδρο ανεξάρτητης Αρχής[ο οποίος θα έχει μεν επιλεγεί με αξιοκρατικά κριτήρια,αλλά δεν νομίζω να υστερούν σε σχέση μ΄ αυτόν και να προσφέρουν λιγότερο χρήσιμο έργο,ώστε να αμείβονται με μικρότερο μισθό,οι Πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων - για να μην αναφερθώ σε κάποιους δημοσίους(διοικητικούς) υπαλλήλους που, με αποσπάσεις στις κατάλληλες υπηρεσίες εσωτερικού και εξωτερικού-μάλιστα,μερικές φορές,καθ΄υπέρβαση(όπως λέγεται,με διάφορους τρόπους)του ανωτάτου επιτρεπομένου χρόνου-έχουν κατά πολύ μεγαλύτερες απολαβές όλων των δικαστών],τότε φαίνεται πως αντιμετωπίζουμε πρόβλημα ως κοινωνία. Αφού,το μεν Σύνταγμα(ως έχει ερμηνευθεί αρμοδίως) δεν τηρείται ως προς το ζήτημα αυτό(μέχρι να ασκηθούν οι αγωγές κατά του Δημοσίου και να επέλθει συμβιβασμός,με την καταβολή αναδρομικών),οι δε συνταγματικές αναθεωρήσεις,για την παράκαμψη του προβλήματος που δημιουργείται,έχουν,κατ΄ανάγκην, κάθε φορά, ευκαιριακό χαρακτήρα,ανάλογα με το "κλίμα" της εποχής[αντιπαρέρχομαι το ότι,στην παρούσα περίσταση,λόγω του (ασχέτου,πάντως, προς το μισθολόγιο των δικαστών,αφού-είτε γίνει νέο μισθολόγιο για τους δικαστές είτε όχι- δεν θα εξαρτηθεί,όπως είναι προφανές,εξ αυτού του λόγου, η παραμονή τους ή μη στις υπηρεσίες που είχαν προσληφθεί)ζητήματος των συμβασιούχων, παρουσιάζεται το πρωτοφανές να συνδέονται,από τους ενδιαφερόμενους να τοποθετηθούν,υπό αρνητική έννοια,τα δύο ζητήματα και άλλα να έχουν ειπωθεί, κατά το πρόσφατο παρελθόν,για το ως άνω μισθολόγιο, άλλα δε να υποστηρίζονται τώρα]............΄Αλλωστε,ποιος υπολογίζει,στην ελληνική κοινωνία,3.000 άτομα μπροστά σε 300.000 ,ή και πολύ περισσότερα;Τώρα,εάν,τα(κατά την γνώμη πολλών,όπως φαίνεται)άνευ σπουδαιότητας -μειοψηφούντα - αυτά άτομα, είναι δικαστικοί λειτουργοί(αντιπαθείς,ίσως,στους πολλούς-μια και καθήκον τους είναι να λύνουν διαφορές, δυσαρεστώντας την μία από τις δύο πλευρές, και ενίοτε να τιμωρούν), ταγμένοι να εξισορροπούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα και -εκ του Συντάγματος και του νόμου(πέραν του κοινωνικού)προορισμού τους - πρέπει να έχουν ανάλογη με το λειτούργημά τους οικονομική μεταχείριση(η οποία θα έπρεπε πρωτίστως να ενδιαφέρει την πολιτεία,αν όχι και την κοινωνία,και να ρυθμίζεται το ζήτημα αυτό,ενδεχομένως,από έναν διοικητικό μηχανισμό αναπροσαρμογής των μισθών ανά τακτά χρονικά διαστήματα και όχι κατόπιν ασκήσεως αγωγών ανά αραιά χρονικά διαστήματα και συμβιβασμό,ακολούθως,του Δημοσίου),φαίνεται πως αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια,στον καιρό των επιχειρήσεων.....

Τελικά,σας ζητώ συγγνώμη αν δεν έχω καταλάβει,αλλά γιατί απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση,αμέσως μετά την προγενέστερη;Και είσαστε βέβαιος ότι και μετά την προτεινόμενη,δεν θα χρειαστεί και άλλη μέχρι να εκδοθεί η επιθυμητή απόφαση για τα μισθολογικά των δικαστικών λειτουργών;

evenizelos είπε...

Gia Anonymous

Αρχίζω από το τελευταίο σημείο. Δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι χρειάζεται πράγματι αναθεώρηση το Σύνταγμα μας. Είναι επαρκές και λειτουργικό.
Ως προς τη μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών επισημαίνω ότι και εγώ θεωρώ ότι πρέπει να είναι η καλύτερη δυνατή και ανάλογη προς τη σημασία του έργου τους. Άλλο όμως αυτό και άλλο ο τρόπος με τον οποίο τα αρμόδια δικαστηρια (του άρθρου 99 και τα τ.δ.δ.) επεκτείνουν ευνοϊκές μισθολογικές ρυθμίσεις άλλων κατηγοριών λειτουργών (π.χ. του προέδρου της Ε.Ε.Τ.Τ. ή αύριο του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας) στο σύνολο των εν ενεργεία και συνταξιούχων δικαστικών. Όμως για το θέμα αυτό είπαμε ήδη αρκετά.

Ανώνυμος είπε...

βαγ εισαι μεγαλος

ShareThis