Όσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι το άρθρο 16 του Συντάγματος απατώνται και παραπλανούν. Στο ζήτημα της παιδείας συμπυκνώνονται όλα τα ζητήματα που αφορούν αφενός μεν το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, αφετέρου δε τη διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες δεν είναι συνεπώς συνταγματικό, αλλά πολιτικό, οικονομικό και πρωτίστως παιδαγωγικό. Αφορά τις κακές και ξεπερασμένες παιδαγωγικές πρακτικές που καταλήγουν σε ένα λύκειο χωρίς ταυτότητα. Σε ένα λύκειο που παράγει αποφοίτους χωρίς επαρκείς δεξιότητες και υποτάσσεται στην «διαστροφική» λογική των γενικών εξετάσεων που ακυρώνουν τη δημιουργική σκέψη, βασανίζουν παιδιά και γονείς και λειτουργούν ως προθάλαμος στον οποίο αναπαράγεται και οξύνεται τόσο το πρόβλημα της παραπαιδείας, όσο και το διαρθρωτικό πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου.
Αν λένε αλήθεια όσοι δηλώνουν ότι έχουν ως θεμελιώδη στόχο την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, τότε όλα όσα απαιτεί η πλήρης αναβάθμιση και ο ριζικός εκσυγχρονισμός του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου μπορούν να γίνουν και στο πλαίσιο του ισχύοντος Συντάγματος. Καταγράφω τα οκτώ βασικά σημεία:
1. Η πλήρης διοικητική χειραφέτηση των πανεπιστημίων, με άμεση ψήφιση σχετικής διάταξης νόμου, ώστε το καθένα από αυτά να αναλάβει, ως κοινότητα διδασκόντων και διδασκομένων, την ευθύνη των αναγκαίων αλλαγών με τρόπο που προσιδιάζει στο αντικείμενο, το μέγεθος και τον τόπο εγκατάσταση κάθε ακαδημαϊκής μονάδας, με βάση δηλαδή την αρχή της πολυτυπίας και όχι την αρχή της ομοιομορφίας.
2. Η επαρκής χρηματοδότηση όχι μόνο των βασικών πανεπιστημιακών λειτουργιών, αλλά και της έρευνας σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα που πρέπει να σέβεται την ακαδημαϊκή αυτονομία και να αξιοποιεί τις δυνατότητες των ελληνικών πανεπιστημίων. Βασική πανεπιστημιακή λειτουργία είναι και η φοιτητική μέριμνα και ιδίως η καταπολέμηση της φοιτητικής φτώχειας. Ο στόχος του 5% του ΑΕΠ για την παιδεία μπορεί να επιτευχθεί στον φετινό και τους δύο το πολύ επόμενους προϋπολογισμούς, δηλαδή μέσα σε μία τριετία.
3. Η παροχή στα πανεπιστήμια της πλήρους ευχέρειας για ανάπτυξη ευέλικτων, σύγχρονων και πρωτότυπων διατμηματικών, διασχολικών και διαπανεπιστημιακών εκπαιδευτικών, αλλά και ερευνητικών προγραμμάτων, προσέλκυση ξένων φοιτητών σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, οργάνωση και ξενόγλωσσων προγραμμάτων, ακαδημαϊκή διαπανεπιστημιακή αξιολόγηση σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
4. Η πλήρης ακαδημαϊκή εξίσωση των ΤΕΙ με τα ΑΕΙ με διατήρηση όμως του ιδιαίτερου τεχνολογικού τους προσανατολισμού και με όσα αυτή συνεπάγεται ως προς τα προσόντα του διδακτικού προσωπικού και ιδίως ως προς το επιστημονικό και επαγγελματικό μέλλον των φοιτητών.
5. Η ριζική αλλαγή στην οργάνωση και τους σκοπούς του λυκείου και η εξίσου ριζική αλλαγή της φιλοσοφίας και του προσανατολισμού των γενικών εξετάσεων, δηλαδή του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ. Είναι ανάγκη να υπάρχουν πιστοποιημένες δεξιότητες των αποφοίτων του λυκείου (π.χ. ξένη γλώσσα, χρήση υπολογιστή). Να προβλέπεται η παροχή β’ ευκαιρίας σε όλους τους νέους για την πραγματοποίηση πανεπιστημιακών σπουδών καθώς και η διασφάλιση της δυνατότητας ενδοπανεπιστημιακής κινητικότητας των φοιτητών που εισάγονται σε ένα τμήμα και επιδιώκουν την μετακίνηση τους σε άλλο.
6. Ο νομοθετικός και διοικητικός έλεγχος (με την έννοια της πιστοποίησης της ακρίβειας των διαφημιζομένων ιδιοτήτων) όλων των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που προσφέρονται σε μεταλυκειακό επίπεδο ως «πανεπιστημιακού» χαρακτήρα σπουδές.
7. Η διαμόρφωση του νομικού πλαισίου της εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών στην Ελλάδα από πανεπιστήμια άλλων κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από ελληνικά πανεπιστήμια σε άλλα κράτη-μέλη, στο πλαίσιο αυτών που πράγματι ισχύουν στην κοινοτική έννομη τάξη σύμφωνα και με τη νομολογία του ΔΕΚ αφενός μεν ως προς την ακαδημαϊκή αναγνώριση, αφετέρου δε ως προς την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων.
8. Η διασφάλιση της δυνατότητας ίδρυσης με νόμο μη κρατικών, αλλά πάντοτε μη κερδοσκοπικών- κοινωφελών πανεπιστημίων που θα λειτουργούν αυτόνομα, αλλά υπό δημόσιο έλεγχο, με αξιοκρατική εισαγωγή των φοιτητών και ακαδημαϊκά κριτήρια επιλογής των καθηγητών, εφόσον φυσικά υπάρχουν οι δωρητές και οι χορηγοί που είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν το βάρος της ίδρυσης και της λειτουργίας τους. Οι ίδιοι συνταγματικοί κανόνες ποιότητας και αξιοκρατίας πρέπει να ισχύουν για όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Το δικαίωμα της εκπαίδευσης κατά το λόγο της αξίας και της οικονομικής δυνατότητας του καθενός πρέπει να ισχύει παντού και όχι μόνο στα δημόσια κρατικά πανεπιστήμια.
Μία αναθεώρηση του άρθρου16 θα είχε συνεπώς νόημα αν όλα αυτά –εγγυήσεις και δυνατότητες- που συνάγονται από την ισχύουσα συνταγματική ρύθμιση, περιλαμβανόντουσαν ρητά στο σύνταγμα για την αποφυγή ερμηνευτικών τριβών και καθυστερήσεων. Η τοποθέτηση όμως του άρθρου 16 στο κατάλογο των υπό αναθεώρηση διατάξεων και μάλιστα εν λευκώ (καθώς οι νομικές δεσμεύσεις τίθενται από την επόμενη και όχι από αυτή την Βουλή) προκαλεί -και αυτό είναι εύλογο – έντονη ανησυχία στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Πολλοί φοβούνται την εγκατάλειψη και την υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου και τον άνισο ανταγωνισμό από ιδιωτικά πανεπιστήμια με υψηλά δίδακτρα, άμεσες ή έμμεσες επιχειρηματικές ενισχύσεις και άμεση ή έμμεση κρατική πριμοδότηση ή από δήθεν «πανεπιστήμια» που θα ευτελίσουν την ίδια την έννοια της ανώτατης εκπαίδευσης. Η Νέα Δημοκρατία στην δική της πρόταση αναθεώρησης δεν περιλαμβάνει όλες τις αναγκαίες εγγυήσεις.
Εφόσον συνεπώς δεν παρασυρόμαστε από ένα νεοφιλελεύθερο οίστρο και εφόσον θέλουμε πράγματι να αντιμετωπιστούν με αυστηρούς ποιοτικούς όρους και ισχυρές εγγυήσεις τα οκτώ σημεία που παραθέσαμε, τότε σε καμία περίπτωση η αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν μπορεί να αφεθεί στην απλή πλειοψηφία της επόμενης Βουλής.
Ούτε η παιδεία ούτε το Σύνταγμα είναι πεδία για κομματικές «ζαριές». Το ΠΑΣΟΚ θέλει και μπορεί να κερδίσει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, στο Σύνταγμα όμως, όπως και στην παιδεία, απαιτείται να διαμορφώνονται οι ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και πλειοψηφίες.
Αν λοιπόν η ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16 αποφασιστεί από τη σημερινή Βουλή με πλειοψηφία ίση ή μεγαλύτερη των 180 ψήφων, η επόμενη βουλή θα μπορεί να το διαμορφώσει επί της ουσίας με μόλις 151 ψήφους. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί και για λόγους συνταγματικής σοβαρότητας, αλλά και γιατί θα πυροδοτήσει αντί να κατευνάσει τη μακρά και γενικευμένη κρίση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Πρακτικά αρκεί να ψηφίσουν στην παρούσα Βουλή μόλις 15 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπέρ της ανάγκης αναθεώρησης του άρθρου 16 για να συγκεντρωθεί, μαζί με τους 165 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, η αυξημένη πλειοψηφία των 180 ψήφων. Άρα σημασία δεν έχει η διαφοροποίηση μερικών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που έχουν συνειδησιακό πρόβλημα, όπως έχω εγώ ως καθηγητής πανεπιστημίου και ως δάσκαλος του συνταγματικού δικαίου. Σημασία έχει να διαμορφώσει και να προβάλει το ΠΑΣΟΚ μία συνολική και αξιόπιστη πρόταση για την έξοδο της παιδείας από την κρίση.
Η ευθύνη της κρίσης βαραίνει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό προσωπικά. Η κυβέρνηση, με αφορμή την απεργία των δασκάλων, δοκίμασε ένα εγχώριο μοντέλο θατσερικού τύπου. Επένδυσε στην δική της αδιαλλαξία και την κούραση και την οικονομική καχεξία των απεργών. Και αυτό όμως έφτασε μέχρις ενός ορισμένου σημείου. Οι δάσκαλοι επέστρεψαν υπερήφανοι στα σχολεία τους και θα δώσουν το σχετικό μήνυμα στους μαθητές τους.
Ευθύνη όμως έχει και το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα εξουσίας και μάλιστα ευθύνη θεσμικά συγκεκριμένη, τουλάχιστον ως προς το άρθρο 16, καθώς αν θέλει μπορεί να διασφαλίσει ότι η τελική διαμόρφωση του στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή θα περιέχει όλες τις ρήτρες που απαιτούνται για την προστασία και την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης συνολικά. Αυτές τις ρήτρες δεν τις αποδέχεται η Νέα Δημοκρατία. Το να λέμε απλώς ότι σίγουρα το ΠΑΣΟΚ θα είναι η πλειοψηφία της επόμενης Βουλής είναι μία εύλογη πολιτική πρόβλεψη. Αυτή όμως δεν μπορεί να μετατρέπεται σε επίδειξη κομματικού πατριωτισμού. Γιατί δεν αρκεί να έχουμε την κυβερνητική πλειοψηφία. Χρειαζόμαστε πάντοτε ευρύτερες κοινωνικές και θεσμικές συναινέσεις σε θέματα όπως η παιδεία.
Η συζήτηση του άρθρου 16 στη Βουλή μπορεί συνεπώς να είναι εξαιρετική ευκαιρία να αναδειχθούν οι ευθύνες της κυβέρνησης, αλλά και η συνολική πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την έξοδο της παιδείας από την κρίση.-
"ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ", 14-15/04/2008
Πριν από 16 χρόνια
Αναρτήσεις
95 σχόλια:
Συγχωρήστε με για την ίσως αφελή ερώτηση αλλά γιατί πρέπει να είναι μη-κερδοσκοπικά και υπό τον έλεγχο του Κράτους τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Βρίσκω ολοκληρωμένη την παρέμβασή σας και ειλικρινή. Ωστόσο, αν θέλετε πείτε μου γιατί λέει το κόμμα σας ότι μπορούν να υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια; Χρειάζονται πραγματικά; Και τώρα που δεν υπάρχουν, χάνουμε κάτι ως παιδεία;
Κύριε Καθηγητά, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το άρθρο 16 όπως και κάθε άρθρο του Συντάγματος δλδ, δηλώνει την επιθυμία των πολιτών για τον τρόπο παροχής της Παιδείας.
Αν λοιπόν το έχω αντιληφθεί ορθώς, έχει τεράστια σημασία η αναθεώρηση ή μη του συγκεκριμένου άρθρου γιατί αν μη τί άλλο αντκατοπτρίζει το πως οι Έλληνες πολίτες αξιολογούν την Παιδεία ως αγαθό και το πώς επιθυμούν αυτό να διανέμεται.
Οι προτάσεις σας είναι συζητήσιμες, με εντυπωσιάζει όμως ότι από αυτές απουσιάζει κάτι σημαντικό: η απαίτηση για την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης η οποία βέβαια δεν θα γίνει με την μετονομασία των ΤΕΙ σε ΑΕΙ αλλά με τη ριζική αναδιάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών που παρέχουν και τη συστηματική διδασκαλία των τεχνικών επαγγελμάτων, κάτι που θα οδηγούσε στην αναβάθμισή τος στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και που θ' άλλαζε, επιτέλους, τη μανία της ελληνίδας μανούλας, να δει το γιόκα της πτυχιούχο και κατά προτίμηση γιατρό όταν οι δυνάμεις του επαρκούν για να γίνει υδραυλικός.
Στην επιθυμία αυτή που κατά τη γνώμη μου είναι στρεβλή, έχουν επενδύσει κατά κόρον οι ελληνικές κυβερνήσεις και είναι αυτές που πλεόν πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία να σπάσει αυτή η κατεστημένη άποψη.
Τα πάντα στην κοινωνία, κύριε Καθηγητά, δεν είναι θέμα θεσμών. Οι θεσμοί έρχονται για να επισφραγίσουν την επικρατούσα άποψη της κοινωνίας για τα διάφορα ζητήματα, δλδ τη νοοτροπία που πλειοψηφεί ως ρεύμα, ως άποψη και γιατί όχι και ως ιδεολόγημα.
Και σε αυτό το επίπεδο, δλδ στην πάλη για την αλλαγή της νοοτροπίας, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτε, αλλά έχει υποδαυλίσει συστηματικά κάθε λαϊκίστικη ιδέα για την οργάνωση του δημόσιου βίου και δη της Παιδείας.
Το παρόν κείμενο το αποδεικνύει. Απλά εσείς, είστε εγγραμματος και δεινός χρήστης της γλώσσας αλλά μια προσεκτική ανάγνωση του κειμένου σας δεν αφήνει αμφιβολίες ότι κινείται στο γνωστό μοτίβο του "χαϊδεύω τ'αυτιά του λαού".
Επειδή κάποιος με ρώτησε με ε-μέηλ, χρησιμοποιώ την προσφώνηση " κύριε Καθηγητά" ως την πιο τιμητική, γιατί έχω μεγάλο σεβασμό στους ακαδημαϊκούς τίτλους. Υπουργός μπορεί να γίνω μέχρι κι εγώ κάποια στιγμή, καθηγητής όμως δεν γίνεται ο οποιοσδήποτε.
Κύριε Βενιζέλο,
ασφαλώς κανείς δεν ισχυρίζεται ότι για την άθλια κατάσταση των πανεπιστημίων μας ευθύνεται το Άρθρο 16. Κυρίως ευθύνονται ορισμένες άστοχες προβλέψεις του Νόμου πλαίσιο του 1982 και όλες οι ενδιάμεσες κυβερνήσεις που αποδείχτηκαν ανήμπορες να δώσουν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα.
Υποστηρίζω την αναθεώρηση του άρθρου 16 για πολλούς λόγους. Ο κύριος λόγος είναι ότι μιά ελεύθερη κοινωνία δεν απαγορεύει κάτι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να το κάνει. Έχω καταθέσει αρκετά επιχειρήματα υπερ της αναθεώρησης του Α. 16 στην ιστοσελίδα της Αριστεράς Σήμερα . Μιλάτε για άνισο ανταγωνισμό μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων στο μέλλον. Μα η ανισότητα θα είναι σε βάρος των ιδιωτικών. Ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο για να επιβιώσει θα πρέπει να είναι καλύτερο από το δημόσιο. Διαφορετικά, γιατί να πάει κάποιος να πληρώσει δίδακτρα στο ιδιωτικό αν μπορεί να σπουδάσει τζάμπα σε δημόσιο παρόμοιας ποιότητας;
Επίσης θέλω να προσθέσω ότι η αναθεώρηση του Άρθρου 16 μπορεί να βοηθήσει ΚΑΙ στην αναβάθμιση των δημοσίων πανεπιστημίων. Το Α. 16 επιβάλλει τα πανεπιστήμια να είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Ως νομικός γνωρίζετε πολύ περισσότερα από μένα, αλλά έχω την εντύπωση ότι για ουσιαστική αυτοτέλεια θα ήταν προτιμότερο τα δημόσια πανεπιστήμια να μετατραπούν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, όπως είναι και πολλά ερευνητικά κέντρα (βλ. GreekUniversityReform.org/ProsxedioGiaRizikaNeoNomoPlaisio.pdf). Την ίδια θέση υποστήριξε και ο κ. Αλιβιζάτος στα Νέα. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να συζητηθεί πιο διεξοδικά.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η επιταγή του Άρθρου 16 ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να είναι δωρεάν. Αν και αυτό ακούγεται προοδευτικό και φιλολαϊκό, στην πραγματικότητα δεν είναι. Επειδή οι επιτυχόντες στα πανεπιστήμια ανήκουν κατά μεγάλο ποσοστό στα ευπορότερα στρώματα, το σύστημα της δωρεάν πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη χώρα μας ισοδυναμεί με επιδότηση, μέσω της φορολογίας, των οικονομικά ισχυρότερων από τους οικονομικά ασθενέστερους! Ένα σύστημα όπου οι ευπορότεροι φοιτητές θα πλήρωναν κάποια δίδακτρα θα ήταν δικαιότερο και πιό ευνοϊκό για τα ασθενέστερα στρώματα. Υπάρχει και το ζήτημα των μεταπτυχιακών σπουδών. Άλλα προγράμματα είναι δωρεάν και άλλα χρεώνουν δίδακτρα. Είναι συνταγματικό αυτό;
Θα συμφωνήσω μαζί σας σε ένα πράγμα. Την ανάγκη για αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην ψήφιση του κειμένου του αναθεωρημένου Άρθρου 16 από την επόμενη βουλή. Θα κατανοούσα την καταψήφιση από το ΠΑΣΟΚ της πρότασης της κυβέρνησης με αυτό και μόνο το σκεπτικό.
Τις επιφυλάξεις μου για το άρθρο 16 με τη σημερινή του διατύπωση τις έχω ήδη εκφράσει σε άλλο σχόλιο*. [*στην πρώτη καταχώρηση του κυρίου Βενιζέλου.]
Το ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να αφήσει το άρθρο 16 στο έλεος της επόμενης Βουλής όσο και να είναι αισιόδοξο για την έκβαση των επόμενων βουλευτικών εκλογών, το θεωρώ, επίσης, αυτονόητο.
Δεν αντιτίθεμαι στην ίδρυση μη-κρατικών μη-κερδοσκοπικών ΑΕΙ - έχω όμως επιφυλάξεις για την ίδρυση μη-κρατικών στην Ελλάδα.
Δυσκολεύομαι να προσδιορίσω ποια θα είναι η αγορά για τα ιδρύματα αυτά - σε ποιους δηλαδή θα προσφέρουν υπηρεσίες και πώς τα ιδρύματα αυτά θα επιβιώσουν οικονομικά παρέχοντας στοιχειωδώς ποιοτικές υπηρεσίες.
Τα μη κρατικά ΑEI θα πρέπει α. να προσφέρουν προγράμματα ανταγωνιστικά σε περιεχόμενο, τουλάχιστον με τα προγράμματα των περίπου 300 δημοσίων (και του ενός ιδιωτικού!) πανεπιστημίων της Μεγάλης Βρετανίας (για να δώσω ένα μόνον - το ακριβότερο, παράδειγμα) β. να προσφέρουν ανταγωνιστικές τιμές, για τους φοιτητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι Έλληνες.
Ας δούμε τους αριθμούς: Τα δίδακτρα για ένα φοιτητή πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο City University του Λονδίνου είναι 3.000 στερλίνες ενώ το ετήσιο ανά φοιτητή κόστος για το City University είναι 11.000 στερλίνες. (Με τις οικονομίες κλίμακας πάντα που εξασφαλίζει ένας φοιτητικός πληθυσμός 11.000 φοιτητών).
Με άλλα λόγια για να προτιμήσει ένας φοιτητής ένα μη-κρατικό ελληνικό ΑΕΙ από το City University θα πρέπει το ελληνικό μη-κρατικό ΑΕΙ, αφού εξασφαλίσει ένα θελκτικό ακαδημαϊκό πρόγραμμα και περιβάλλον, να κρατήσει τα δίδακτρά του περίπου στα 4,500 ευρώ - να εξασφαλίζει δηλαδή κάθε χρόνο από δωρεές και άλλες πηγές (κρατικές επιχορηγήσεις?!) τουλάχιστον 12,000 ευρώ ανά φοιτητή.
Επειδή πραγματικά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ένα μη-κρατικό ΑΕΙ στην Ελλάδα θα εξασφαλίσει αυτού του είδους τη χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα (ή μέσα από δικές του επεδύσεις), καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως
- Ή τα μη-κρατικά πανεπιστήμια θα καταλήξουν να επιδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από το κράτος για να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη ποιότητα σπουδών
-Ή τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα παρέχουν χαμηλό επίπεδο σπουδών κομμένο στα μέτρα αφελών οικογενειών, διατεθιμένων (για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στις "αγνές ελληνικές πόλεις" και όχι "στην διεφθαρμένη Εσπερία") να πληρώσουν διπλά και τριπλά από ότι στο City University ή στo Université de Bordeaux ή στο Univeristy College Dublin... για μια αμφίβολη ποιότητα σπουδών και ένα αμφίβολης αξίας πτυχίο!
Με άλλα λόγια ξαναγυρίζουμε στο γνωστό, ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού, ερώτημα "Γιουβαρλάκια ή curry?" - ευφημισμός για το ότι και η βιαστική αναβάθμιση των ΤΕΙ σε ΑΕΙ και ο περιορισμός της εκπαιδευτικής μετανάστευσης είναι στόχοι που δεν αφορούν το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας ως κοινωνίας γνώσης όπως την οραματιζόμαστε. Αφορούν απλώς την έκβαση των εκάστοτε εκλογών. Είναι ημίμετρα, με χαμηλά εκπαιδευτικά κριτήρια, με αποδέκτες υπερπροστευτικές ελληνίδες μανάδες που δεν θέλουν να αποχωριστούν τα παιδιά τους και αρνούνται να δουν πως η εκπαιδευτική μετανάστευση δεν είναι κοινωνικός κίνδυνος αλλά επένδυση για το μέλλον της χώρας μας σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Αν με ρωτήσετε όχι μόνον δεν θα την εμπόδιζα αλλά, σαν πολιτεία, θα την ενθάρρυνα με υποτροφίες (όπως ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες της ΕΕ). Και θα πήγαινα ακόμα μακρύτερα - θα προωθούσα δημόσια αγγλόφωνη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (πχ με το σύστημα του International Baccalaureate) έτσι ώστε οι έλληνες φοιτητές που δεν έχουν τη δυνατότητα του ιδιωτικού Λυκείου να εισάγονται στα προπτυχιακά τμήματα των καλών πανεπιστημίων (University College, Oxbridge, Imperial, Bristol ...) και όχι μόνον με clearing σε βρετανικά ΑΕΙ β’ και γ’ κατηγορίας.
Η φοιτητική κινητικότητα και η κινητικότητα της εργασίας δεν απλώς παράγραφοι σε treaties της ΕΕ – πρέπει να κατανοήσουμε το σκεπτικό τους και να σκεφτούμε επιτέλους την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σαν ευρωπαίοι πολίτες και όχι σαν περιθωριακοί «Ζορμπάδες».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!
Δοκιμή
συμφώνω με την άποψη σας στην Ελλάδα δυστηχώς δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ριζοσπαστικής προοδευτικής μεταρρύθμισης και συντηρητικής μεταρρύθμισης που οδηγεί στην απορρύθμιση .Θα πρέπει όμως να τονιστεί ότι και η ίδια η ακαδημαίκή κοινότητα θα πρέπει μέσω αυτορύθμισης και πολιτικών αλλαγών να εκσυχρονίστει πιέζοντας παράλληλα για άυξηση των πόρων για την Παιδεία που κατα την γνώμη μου ειναι και το μείζον.
Χρήστος Λουτράδης
Προσωπικά σπούδασα στη Φινλανδία, την εκπαιδευτική χώρα-όνειρο πολλών (και της Μαριέτας-Γιαννάκου). Οπότε, υποστηρίζω ανεπιφύλακτα αρχές όπως:
- κινητικότητα των φοιτητών μεταξύ σχολών (ο μαθητής πέρασε σίγουρα στη σχολή που του ταιριάζει; Η εισαγωγή στα ΑΕΙ μπορεί να χαρακτηρίζει μια ολόκληρη ζωή και τώρα μοιάζει με παρτίδα πόκερ.)
- ανάπτυξη διατμηματικών και διαπανεπιστημιακών εκπαιδευτικών, ερευνητικών προγραμμάτων (τα περισσότερα θέματα πλέον προσεγγίζονται διεπιστημονικά, ερευνητές που βρίσκονται στην αιχμή ενός θέματος, το διδάσκουν δίνοντας και παίρνοντας ιδέες από τους φοιτητές)
- προσέλκυση ξένων φοιτητών (τώρα, απ’ ότι ξέρω, η διεθνοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων γίνεται μέσω ελάχιστων μαθητών χάρη στο Erasmus και κάποιων ξένων ορθόδοξων που ήρθαν να σπουδάσουν θεολογία)
- οργάνωση ξενόγλωσσων προγραμμάτων (μα φυσικά: η γνώση τρέχει πιο γρήγορα από τις μεταφράσεις! Σε προσωπικές συζητήσεις άκουσα το τρελό αντεπιχείρημα «μα να σπουδάζουμε και στα αγγλικά; σιγά-σιγά θα πάψουμε να είμαστε Έλληνες!»)
- προσθέτω την παράλληλη φοίτηση σε παραπάνω από μια σχολή εφόσον ο φοιτητής μπορεί και θέλει. Εφόσον το κράτος κερδίζει σε δαπάνες ανά έτος και ο φοιτητής σε χρόνο, η απαγόρευση στα ελληνικά πανεπιστήμια μόνο σαν πρόγραμμα κατά της ανεργίας μπορεί να ειδωθεί.
Για τα ιδιωτικά: ναι, μη κερδοσκοπικά. Το μεγάλο κέρδος από ένα σωστό πανεπιστήμιο υπάρχει και είναι του κράτους – δηλ. όλων. Ας μην τα συγκρίνουμε με τη σημερινή κατάσταση. Π.χ. μιλάμε για ‘σύνδεση έρευνας και παραγωγής’ – και είναι αυτονόητο. Αλλά όταν ακολουθήθηκε αυτή η τάση στο έπακρο, η έρευνα υποδουλώθηκε στην παραγωγή – π.χ., δημιουργήθηκε και ‘Πτυχίο MOTOROLA’.
Και έρχομαι στα πιο βασικά:
1. Την εξίσωση των ΤΕΙ με τα ΑΕΙ τη βλέπω και σαν απελπισμένο πείραμα αλλαγής της ελληνικής νοοτροπίας. Βλέπουμε το πτυχίο κοινωνικά, ενώ οικονομικά μπορεί κάλλιστα να είναι επιζήμιο. Ακαδημαϊκά δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει να εξισωθεί η σχολή επισκεπτών-επισκεπτριών με την κοινωνιολογία.
2. Χτες, με ένα φίλο μιλούσαμε για την κατάσταση στα σχολεία, το θέμα της Εύβοιας, κτλ. Για μένα η κατάσταση άλλαξε όταν βρισκόμουν στο εξωτερικό: όταν διάβαζα πως μαθητές έκαναν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα 3-5 τα ξημερώματα, γιατί ο Παπαθεμελής είχε διατάξει να κλείνουν τα κέντρα στις 3πμ όπως ορίζει ο νόμος. Απάντησε πως, αντίθετα με εμάς, οι μαθητές παίρνουν πλέον προσλαμβάνουσες μόνο έξω από το σπίτι, γιατί ακριβώς αναγκάζονται να βρίσκονται συνέχεια έξω από αυτό: στο σχολείο, στο φροντιστήριο για τα μαθήματα, στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών και μετά στις νυχτερινές εξόδους. Όντως, είναι αξιοσημείωτο πόσα πλοκάμια έχει η παιδεία. Ο οικογενειακός ιστός και οι σωστές προσλαμβάνουσες δεν υπάρχουν στο κυνήγι που είναι αναγκασμένα να ζουν καθημερινά τα παιδιά. Η φθορά ξεπερνάει τα στενά εκπαιδευτικά πλαίσια.
(Δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι η παραπαιδεία εμφανίστηκε επί ΠαΣοΚ, στην πρώτη θητεία του – και ενθαρρύνθηκε με το τότε σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Θυμάμαι πως είχε πει ο Ανδρέας ότι θα καταργήσει τις Πανελλαδικές και τις μετέτρεψε σε Πανελλήνιες – στο στιλ κατάργησης των μονών-ζυγών και της μετατροπής τους σε μικρά-μεγάλα).
Αχ κύριε Βενιζέλο, λυπάμαι αλλά κανείς δεν έπεσε από το φεγγάρι... Εάν είστε προσωπικά ειλικρινής, το blog αυτό πρέπει να έχει μουσική υπόκρουση «πήραμε τη ζωή μας λάθος...»
ΥΓ. Να προσθέσω την κατάργηση των εξεταστικών και τη δυνατότητα να δίνεις όποιο μάθημα θέλεις κάθε βδομάδα. Γίνεται κανείς 'επιστήμονας' διαβάζοντας 15 ημέρες κάθε εξάμηνο από... σημειώσεις;
(Πρακτικά, η λύση που ξέρω: δηλώνεις σε ένα φάκελο έξω από το γραφείο του καθηγητή το μάθημα που θέλεις να δώσεις. Μια συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδος, μπαίνεις στο αμφιθέατρο όπου σε περιμένει ένας φάκελος με το όνομά σου: τα θέματα που σου ετοίμασε ο καθηγητής. Πες ότι σπουδάζεις οικονομικά: γράφεις τις απαντήσεις δίπλα σε φοιτητές ανθρωπολογίας, ψυχολογίας, κοκ. Μετά από 1 βδομάδα ξέρεις αν πέρασες το μάθημα. Εσύ λοιπόν δίνεις το ρυθμό στις σπουδές σου, όχι τα εξάμηνα!)
Συμφωνώ με τις περισσότερες παρατηρήσεις, πίστευα εξ'αρχής ότι η αλλαγή του άρθρου 16 θα μπορούσε να γίνει μόνο εφόσον εξυγιανθεί ο χώρος της ανώτατης παιδείας (κύριως αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία). Οποιαδήποτε αλλαγή πριν αυτό, νομίζω είναι καταδικασμένη.
Καταπληκτικό άρθρο , Ευάγγελε (ως συνήθως) :)
Μια διαφωνία μονο (Σε λεπτομέρεια.)
Αρκετά πλέον με την ξεφτίλα των πιστοποιήσεων χρήσης υπολογιστών. Είδαμε όλοι που κατάντησε και πως αποκτάται το ρεζιλι το ECDL.
Βλέπεις, Η χρήση υπολογιστών ΔΕΝ πιστοποιείται , αποδυκνείεται στην πράξη.
Και επιτέλους σιγά το πράγμα η χρήση, eh?? Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους programmers και systems και όχι χρήστες.
Θέλω να πω, πως το πρόβλημα με τις πιστοποιήσεις χρήσεων όπως τα ECDL και MOUS είναι ότι δημιουργούν στρατιές mindless drones που δεν φτάνει που είναι users του κερατά (την τύφλα τους!) , περνιούνται και για πληροφορικάριοι αμα λάχει.
Εγώ πάντως άμα ακούω για ECDL φτύνω τον κόρφο μου.
Καταχράστηκα τον χώρο Βαγγέλή μου , αλλά τι τα θές , αυτά έχει το blogging!
Που να στα 'λεγα αυτα στον διάδρομο τσι Βουλής!
Θα με είχε κάνει μαύρο στο ξύλο ο φουσκωτός σου!
Με αγάπη,
Θα προσέθετα ένα ακόμη σημείο:
9. Την καθιέρωση αξιολόγησης (με βάση κοινώς αποδεκτούς δείκτες ποιότητας) των ΑΕΙ και τη σύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης με την επίτευξη ελάχιστο ορίου για τους δείκτες αυτούς. Οι δείκτες αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν βαθμό ικανοποίησης των φοιτητών, ποιότητα του ερευνητικού προσωπικού (π.χ. αριθμό δημοσιεύσεων), βαθμολογία των εισαγόμενων, σχέση διδασκόντων προς διδασκόμενους, δαπάνες για βιβλιοθήκες και κέντρα υπολογιστών, δαπάνες ανά φοιτητή (π.χ. για αθλητικές εγκαταστάσει, παροχή συμβουλών, κλπ.), βαθμολογία αποφοίτων, προοπτικές εργασίας αποφοίτων, ποσοστό φοιτούντων που αποφοιτά. Αυτοί είναι εν συντομία οι δείκτες που χρησιμοποιούνται από την εφημερίδα The Times για να αξιολογηθούν τα βρετανικά πανεπιστήμια.
Θα πρότεινα επίσης, όσον αφορά την Ευρωπαϊκή προοπτική της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής μας, τον πολλαπλασιασμό των Ευρωπαϊκών Σχολείων νέου τύπου (π.χ. ένα τέτοιο σχολείο θα λειτουργήσει στο Ηράκλειο Κρήτης για τον εκεί οργανισμό ασφάλειας δικτύων της ΕΕ). Σχετική πρόταση είχα υποβάλλει πριν από λίγα χρόνια στους αρμοδίους της ΕΕ, οι οποίοι και την έχουν προωθήσει εν μέρει.
Κε Βενιζελε,
δε θα ηταν δημοκρατικοτερο, και ισως δικαιοτερο ενα τοσο σημαντικο αρθρο να αναθεωρηθει κατοπιν δημοψηφισματος.
Γιατι να μην δοθει η δυνατοτητα στον ιδιο το λαο να αποφασισει αν επιθυμει ιδιωτικα πανεπιστημια ή οχι ;
Στην πορεια προς αυτο το δημοψηφισμα θα δινοταν η δυνατοτητα σε ολους τους πολιτικους αλλα και στην εκπαιδευτικη κοινοτητα να εκφρασουν ελευθερα και ξεκαθαρα τις αποψεις τους μακρια απο μικροπολιτικα συμφεροντα.
Μεσα απο εναν καθαρο δημοσιο διαλογο οπου τα κομματα θα αφηναν ελευθερους ( διχως πολιτικες κυρωσεις ) τα μελη και τους βουλευτες τους να εκφρασουν τη γνωμη τους, οι πολιτες και θα ενημερωνονταν και θα εδιναν μεσω του δημοψηφισματος μια αποφαση δεσμευτικη για ολους, κυβερνωντες, αντιπολιτευομενους και πανεπιστημιακη κοινοτητα.
Γιατι να μην δοθει επιτελους στους ιδιους τους πολιτες το δικαιωμα να αποφασισουν για ενα κεφαλαιωδους σημασιας ζητημα οπως αυτο που αγγιζει το παρον και το μελλον του τοπου ;
με ενδιάφερει πολύ αυτο που ανέφερε πριν κάποιος χρήστης περί ECDL αυτή η εμπορική και λαικιστική κατάχρηση του μικροαστικού πάθους του έλληνα ( ιδεολογια του ανοδικου διάυλου κατά πουλάντζα) για εκπαίδευση , χωρίς Παιδεία? πρέπει να βρει τρόπους το κράτος να τις περιορίσει ή να τις ρυθμίσει ...
Ο κυριος Βενιζέλος, κατά την γνώμη μου είναι χάρισμα και ταυτόχρονα κατάρα στο κόμμα του. Είναι ο μόνος που μπορεί να το βγάλει από το τέλμα του αλλά λόγω φιλοδοξίας υπέρμετρης αυτός θα το καταστρέψει... Τα υπόλοιπα σχόλια που κάνει, δραστηριότητες κλπ, πιστεύω ότι κινούνται στο πλαίσιο της φιλοδοξίας του αυτής να γίνει αρχηγός του Πασόκ. Φαίνεται επίσης από τις εμφανίσεις του (που έχει περιορίσει όντως τελευταία) στην τηλεόραση. Οι πασόκοι έχουν ένα δύσκολο ερώτημα μπροστά στο πρόσωπό του. Οψώμεθα..
Θα κάνω ένα προσπέρασμα στο θέμα και, θα ρωτήσω τον κύριο Βενιζέλο, για κάτι άλλο:
Ποια η γνώμη σας, κύριε καθηγητά, για την παραχώρηση, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης , της υπηκοότητας στους Έλληνες της νότιας Αλβανίας;
Ελπίζω, αν και δεν ανήκω σε αυτούς που σας ψηφίζουν γιατί , αν και είμαι 15 χρόνια στην Ελλάδα, ακόμα δεν μπορώ να έχω αυτό το δικαίωμα, να έχω μια απάντηση !
Η αυτονομία των ΑΕΙ στην Ελλάδα του σήμερα,χώρα θεσμικά ελλιπή,πώς μπορεί να αποκλείσει φαινόμενα "ιδιωτικής" χρήσης?Παράδειγμα η οικογενειοκρατία(στις Ιατρικές Σχολές το 40% των μελών ΔΕΠ είναι συγγενείς). Δεν θα πρέπει η αυτονομία να είναι υπό προυποθέσεις,δηλαδή να παρέχεται σε όποιο ίδρυμα είναι οικονομικά αυτοδύναμο και άρα,εκτός των άλλων αναβαθμισμένων συνθηκών λειτουργίας,θα προσλαμβάνει μόνο τους ικανούς και όχι "συγγενείς και φίλους"?
Κύριε Βενιζέλο,
ο κ. Τσοβόλας σε πρόσφατη συνέντευξή του στη ΝΕΤ σας κατηγόρησε ότι είστε άνθρωπος της διαπλοκής.
Μεταξύ άλλων είπε:
"ένα ζευγάρι πήγαινε μαζί σε όλα τα μεγάλα κανάλια τη βραδιά των δημοτικών εκλογών" (εννοώντας και τη Μπακογιάννη).
Και: "Η διαπλοκή τους έχει φτάσει μέχρι το κόκκαλο. Να φυλάγονται απ΄αυτούς οι πολίτες. Αυτό το τηλεοπτικό ζευγάρι έχει την εύνοια των συγκροτημάτων και ορισμένων δημοσιογράφων. Πάνε οι δύο τους πάντα μαζί γιατί δεν έχουν το βάθος να αντιμετωπίσουν άλλους πολιτικούς..."
Τι έχετε να απαντήσετε σ' αυτό;
Γιατί κύριε Υπουργέ, αφήσατε το Πανεπιστήμιο που σας στέγαζε το οποίο ήταν σύμφωνο με το άρθ. 16 Σ. και προχωρήσατε στον πολιτικό στίβο?
Γιατί το κάνουν όλοι στη χώρα μας?
Γιατί και όσοι δεν το κάνουν το ονειρεύονται?
μήπως γιατί όταν το καράβι βουλιάζει πρώτα φεύγουν τα ποντίκια?
Οχι πως το άλλο άρθ. 16 θα μας σώσει. Αλλά και τούτο το 16 Σ. μας πρόκοψε. Ουδεμία σχέση το σχόλιο με τον Προκόπη που ομοίως επρόκοψε.
Θα μιλήσει ποτέ κανείς για την προκοπή?
Για libertarian
Στις ακαδημαϊκά προηγμένες χώρες της Ευρώπης πουθενά δεν ευδοκίμησαν ιδιωτικά και μάλιστα κερδοσκοπικά πανεπιστήμια - επιχειρήσεις. Γνωρίζετε εσείς κάτι άλλο; Το ίδιο ισχύει και στις ΗΠΑ. Τα σοβαρά πανεπιστήμια είναι ιδρυματικού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Ο έλεγχος του κράτους θα είναι έλεγχος νομιμότητας και σεβασμού των ακαδημαϊκών προδιαγραφών.
Για advocatus diaboli
Η απάντηση μου είναι ότι όχι δεν χάνουμε τίποτα. Πουθενά στην Ευρώπη δεν ευδοκίμησαν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι προτεραιότητες είναι άλλες για την μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου.
Για Spinoza
Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Τα ΤΕΙ πρέπει να είναι κανονικά ισότιμα ΑΕΙ τεχνολογικής κατεύθυνσης. Συνεπώς ό,τι λέγεται για τα πανεπιστήμια αφορά και τα τεχνολογικά πανεπιστήμια μια που τώρα ονομάζονται ΤΕΙ.Φυσικά αυτό σημαίνει σεβασμό των ακαδημαϊκών προδιαγραφών όπως αυτές ισχύουν διεθνώς. Οι άλλες βαθμίδες τεχνικής εκπαίδευσης, πλήν της ανώτατης, δεν έχουν ανάγκη συνταγματικής παρέμβασης, αλλά κονδυλίων, προγραμμάτων υποδομών και σοβαρού εκπαιδευτικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού.
Διατύπωσα την άποψη μου ευθέως και χαίρομαι γιατί συζητούμε.
Για τον θέμη Λαζαρίδη
Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω με τη δημοσίευση του απομαγνητοφωνημένου κειμένου της ομιλίας μου σε πρόσφατη ημερίδα του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ)γύρω από το μέλλον του ελληνικού πανεπιστημίου.
Για bn_b
Οι απόψεις μας βρίσκονται πολύ κοντά σε όλα τα σημεία του κειμένου σας με εξαίρεση την τελευταία παρατήρηση για την δημόσια αγγλόφωνη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εγώ θα έλεγα, ελληνόφωνη, αλλά και αγγλόφωνη με ένα διετές κολλεγιακού τύπου λύκειο μετά από ένα τετραετές γυμνάσιο. Έτσι μπορούμε να ενσωματώσουμε το μοντέλο του Ι.Β.
Άλλωστε γιατί να μην προωθήσουμε τις συνεργασίες ελληνικών και έγκυρων ξένων πανεπιστημίων για κοινά μεταπτυχιακά προγράμματα και εδώ και εκεί;Όταν το ελληνικό πανεπιστήμιο χειραφετηθεί από το Υπουργείο Παιδείας μπορέι να αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες και να ανοίξει νέους ορίζοντες.
Για την Ευρώπη δεν το έχω ψάξει -γνωρίζω το Free University του Amsterdam επειδή εκεί εργάζεται ο Tanenbaum, ο δημιουργός του Minix, το βιβλίο του επάνω σε αυτό το λειτουργικό σύστημα (που είναι ένα must-have για κάθε OS developer) βοήθησε τον Torvalds να φτιάξει το Linux- για την Αμερική όμως τα πρώτα πανεπιστήμια που μου έρχονται στο μυαλό είναι το MIT , το Stanford και το Carnegie Mellon (όπου αναπτύχθηκε και ο microkernel Mach, το BSD λειτουργικό σύστημα που βρίσκεται στην καρδιά του MacOS X της Apple.)
Στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για ιδιωτικά πανεπιστήμια, για την ακρίβεια υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια απλά δεν τα αναγνωρίζει το Ελληνικό Κράτος (τα αναγνωρίζει ευτυχώς η Αγορά). Όμως αυτή η μη-αναγνώριση είναι αθέμιτος ανταγωνισμός δεδομένου ότι το Ελληνικό Όνειρο (κατα το Αμερικανικό Όνειρο) είναι μια θέση στο Δημόσιο (και σε μερικά επαγγέλματα δεν μπορείς να πάρεις καν άδεια άσκησης επαγγέλματος, η κοπέλα μου έχει σπουδάσει στο Αμερικανικό κολέγιο και έχει κάνει Master στην Μεγάλη Βρετανία και δεν μπορεί να εργαστεί διότι δεν της αναγνωρίζεται το Bachelor που είναι η βάση, άρα ούτε και το Master. Γιατί δλδ στην Μεγάλη Βρετανία το αναγνωρίζουν το Αμερικανικό κολέγιο και στην Ελλάδα όχι; Έχουμε υψηλότερα στάνταρντς από την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και δεύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση).
Υπάρχει τεράστια ζήτηση:
"Περίπου 63-65.000 Έλληνες σπουδάζουν στο εξωτερικό, δαπανώντας κάθε χρόνο το αστρονομικό ποσό του 1 δισ. ευρώ για τις σπουδές τους... ν μάλιστα σε αυτό το πλήθος συνυπολογιστούν και οι περίπου 30-35.000 σπουδαστές εντός Ελλάδας, τότε έχουμε έναν όγκο περίπου 100.000 νέων που ξοδεύουν 1,15 δισ. ευρώ το έτος για την ανώτατη εκπαίδευσή τους." - Τα ΝΕΑ
ή όπως είπε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ:
«Σε ό,τι αφορά τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, εγώ θέλω να σας πω ότι είμαστε σε μια διεθνή κοινωνία. Τα λέμε χωρίς περιστροφές, αυτή η διάκριση δεν είναι ουσιαστική πια. Είναι ένας μύθος. Όταν η μισή Ελλάδα σπουδάζει στο εξωτερικό, τι κρατικό και μη κρατικό; Εδώ είναι ελληνικό - μη ελληνικό.» Γ. Παπανδρέου
Όσο για την ποιότητα θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι ο ιδιωτικός τομέας θα τα καταφέρει καλύτερα. Όπως δεν προτιμώ να πετάω με κρατικές εταιρίες (Ολυμπιακή, Alitalia) γιατί παίζει να μην πετάξω λόγω των απεργιών που έχουν κάθε χρόνο έτσι και όταν κάνω παιδιά (δεν χρειάζεται να είσαι μπρούκλης, οι 100.000 οικογένειες που πληρώνουν για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ανήκουν κυρίως στην μεσαία τάξη) θα τα στείλω στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο γιατί κάθε χρόνο οι σχολές έχουν καταλήψεις (έχει καταντήσει έθιμο), οι καθηγητές δεν πατάνε κτλ. Τα disservizi όπως λένε και οι Ιταλοί (αντι-υπηρεσία :Ρ, κακή εξυπηρέτηση) είναι εγγυημένα κάθε χρόνο.
Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος νομιμότητας από το Κράτος αλλά οι ακαδημαϊκες προδιαγραφές θα προτιμούσα να είναι μινιμαλιστικές (πχ να μπορεί να δημιουργηθεί ένα πρωτοποριακό πανεπιστήμιο όπως το Olin στις Ηνωμένες Πολιτείες) ώστε να μην είναι ασφυκτικές και να εμποδίζουν την καινοτομία.
Όσο για το αν χάνουμε τίποτα θα έλεγα ότι είναι λάθος ερώτημα. Το ερώτημα είναι αν έχει δικαίωμα το Κράτος να απαγορεύει την ιδιωτική εκπαίδευση; Έχει δικαίωμα να έχει μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Εγώ πιστεύω πως όχι.
μπορεί να έχετε δίκιο στο ότι δεν ευδοκίμησαν τα for profit (ίσως στην Ιαπωνία) αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να απαγορεύσουμε την ίδρυση τους, δλδ αν πάρουν τα πάνω τους θα πρέπει να ξανακάνουμε αναθεώρηση; Η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει να κινηθεί το Κράτος, ο κόσμος προχωράει.
Πάντως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια γενικά στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι από τα καλύτερα (προσθέτω ανάμεσα σε αυτά το Yale και το Princeton) στον κόσμο. (με τόση ζήτηση γιατί να πέσει χρήμα και στην χώρα μας;)
"Πουθενά στην Ευρώπη δεν ευδοκίμησαν ιδιωτικά πανεπιστήμια".
1.Επιτέλους κάποιος πολιτικός ανατρέπει με την κοινή λογική την κινδυνολογία της Αριστεράς για τα υποτιθέμενα δεινά που θα ενσκύψουν στη χώρα εφόσον ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια...
2."Οι άλλες βαθμίδες τεχνικής εκπαίδευσης, πλήν της ανώτατης, δεν έχουν ανάγκη συνταγματικής παρέμβασης, αλλά κονδυλίων, προγραμμάτων υποδομών και σοβαρού εκπαιδευτικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού".
Σύμφωνοι. Θα επιμείνω λίγο στη σημειολογία. Το αίτημα για αναβάθμιση των ΤΕΙ σε ΑΕΙ στην πραγματικότητα αποτελεί παραδοχή ότι η Τεχνική Εκπαίδευση είναι κάτι κατώτερο, οπότε καλώς η κοινωνία, "σφάζεται" για την απόκτηση ενός πτυχίου ΑΕΙ. Αντί να δώσουμε αγώνα για να γίνει κάτι καλύτερο, δίνουμε έναν αγώνα για να γίνει απλά διαφορετικό και μάλιστα όχι επί της ουσίας διαφορετικό. Αυτό το μήνυμα περνάει το αίτημα της "ανωτατικοποίησης" και συγγνώμη για τα Ελληνικα της "Ελευθεροτυπίας" όπως τα έλεγε ένας παλιός μου καθηγητής.
Πολλές φορές έχω αναρρωτηθεί γιατί οι πολιτικοί φοβούνται να επενδύσουν στο όραμα, γιατί υπάρχει η εντύπωση ότι ένα όραμα όπως αυτό της αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης χωρίς αυτή να " ανωτατοποιηθεί" αλλά να παραμείνει τεχνική, φανταζει αντιλαϊκό. Κανείς δεν μπορεί να τους πείσει όμως, δεν τους πείθουν ούτε αυτά τα λόγια του Κικέρωνoς που ισχυριζόταν ότι η eloquentia αν συνοδευόταν από sapientia θα έκανε τον πολιτικό Deum inter hominus putant(απο μνήμης το quote, "Θεός μεταξύ των ανθρώπων", η μετάφραση)...
Πάντοτε εύστοχος,ακριβής και με συγκεκριμένη πρόταση ο κ.Βενιζέλος.
Πρέπει να έρθει σύντομα η ώρα που θα αναλάβει περισσότερες αρμοδιότητες,ώστε οι ισορροπημένες απόψεις του να αρχίζουν να συζητιούνται και να εφαρμόζονται.
Για τον Paranoic
Συμφωνώ μαζί σας
Για το Yiannis h
Ευχαριστώ για τη μεταφορά της φινλανδικής εμπειρίας. Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά και κυρίως χρήσιμα. Με τις παρατηρήσεις σας για την κινητικότητα, τα διατμηματικά και διαπανεπιστημιακά προγράμματα, τους ξένους φοιτητές, τα ξενόγλωσσα προγράμματα, την πολλαπλή φοίτηση και των τρόπο διεξαγωγής των εξετάσεων συμφωνώ.
Η εξομοίωση των ΤΕΙ έχει νόημα ως μετατροπή των ΤΕΙ σε τεχνολογικά πανεπιστήμια με όλες τις ακαδημαϊκές προδιαγραφές. Για τα μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ σας είπα την άποψη μου και τις εγγυήσεις που πρέπει να υπάρξουν.
Για Azrael
Ευχαριστώ. Το ζήτημα του ECDL δεν το έχω διερευνήσει. Θα το κάνω.
Για Taki Alevanti
Συμφωνώ με τις προδιαγραφές και τα κριτήρια αξιολόγησης. Υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα αυτή να γίνει μέσα από διεθνή διαπανεπιστημιακά δίκτυα. Για τα ευρωπαϊκά σχολεία επίσης συμφωνώ.
Για τον anonymous
Η εισαγωγή του δημοψηφίσματος στη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος είναι εφικτή. Ας αρχίσουμε όμως, αν θέλουμε, από δημοψήφισμα για το νόμο που μεταρρύθμιζε ή "μεταρρυθμίζει" την ανώτατη εκπαίδευση και γενικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα
Για Γιώργο
Μήπως διαβάσατε την συνέντευξη μου στα ΝΕΑ της Δευτέρας (13.11.2006);
Για n.ago
Είμαι απολύτως υπέρ. Το έχουμε προτείνει κατ΄επανάληψη.
Για Χρήστο Παπαστεργίου
Σωστές επιφυλάξεις. Γι΄αυτό χρειάζεται τεράστια προσοχή ως προς το άρθρο 16.
Gia koloellines
Λυπούμαι ειλικρινά για τα όσα είπε ο κ. Τσοβόλας. Ελπίζω να θυμάται ότι στην περιπέτεια του 1989 είχε κοντά του εμένα και μάλιστα όχι ως βουλευτή, αλλά ως επιστήμονα, σε αντίθεση με όλο το κλίμα εποχής εκείνης. Έτσι όμως είναι τα "αντίδωρα" στη δημόσια ζωή.
Αν θέλει και λεπτομερέστερη απάντηση στα όσα είπε, θα την έχει.
Gia m13
Εχετε προφανώς δίκιο. Αυτά όμως πρέπει να τα ρυθμίζουν τα πανεπιστήμια μόνα τους.
Για eleni63
Καταρχάς η μετάβαση μου στην ενεργό πολιτική έγινε λόγω των συνθηκών της περιόδου 1989-1990. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κλάδος μου έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία των θεσμών και τις πολιτικές διαδικασίες.
Δεν αφήνω ποτέ την επιστήμη μου.
Gia libertarian (ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΑ ΗΠΑ)
Τα καλά αμερικάνικα πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά με την έννοια του ιδρύματος ή του καταπιστεύματος, δηλαδή του μη κερδοσκοπικού οργανισμού που τελεί υπό αυστηρό κανονισμό, δηλαδή ουσιατικά δημόσιο έλεγχο. Δεν πρόκειται για επιχειρηματικές ή προσωπικές ή οικογενειακές πρωτοβουλίες.
Για libertarian (2)
Επίσης σημειώνω πολύ επιγραμματικά:
α) Τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων σπουδάζουν στην Ελλάδα σε εκπαιδευτικούς οργανισμούς συμβεβλημένους με ξένα πανεπιστήμια, είναι κατοχυρωμένα σύμφωνα με σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προϋπόθεση όμως είναι και στη χώρα καταγωγής του πανεπιστημίου να τους αναγνωρίζονται τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Άλλο όμως επαγγελματικά δικαιώματα και άλλο ακαδημαϊκή αναγνώριση.
β) Τα σημαντικά αμερικάνικα πανεπιστήμια δεν είναι ούτε επιχειρηματικά ούτε έργο ενός ανθρώπου ή μίας οικογένειας. Είναι ιδρύματα ή καταπιστεύματα με χιλιάδες δωρητές. Λειτουργούν μη κερδοσκοπικά υπό αυστηρό κοινωνικό δηλαδή ουσιαστικά δημόσιο έλεγχο.
γ)Τα βρετανικά πανεπιστήμια είναι ευέλικτα, αλλά κρατικά (πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων)
δ)Τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια μπορούν και πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Διαβάσατε ίσως αυτάπου προτείνω.
Και όμως είναι ίσως η εξαφάνιση του άρθρου 16 η μόνη λύση για τα ελληνικά πανεπιστημιακά δρώμενα. Είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε μέσω ενός εξαναγκαστικού ανταγωνισμού να επαναφέρουμε την πανεπιστημιακή κοινότητα στο επίπεδο της έρευνας που απαιτείται σήμερα. Οι ελληνες δεν προτιμούν τα ξένα πανεπιστήμια λόγω επαρχιωτισμού (αναφερόμαστε στην πληθώρα ελλήνων φοιτητών που επιλέγει τα ξένα πανεπιστήμια για μεταπτυχιακές σπουδές) αλλά λόγω επιστημονικής συνείδησης και υγιούς ανάγκης για συμμετοχή σε μια δυναμική πανεπιστημιακή κοινότητα που δυστυχώς στη Ελλάδα τείνει να εξαφανιστεί. Όσα χρήματα και να δωθούν στο πανεπιστήμιο, αυτά δεν μπορούν να επαναφέρουν το ενδιαφέρον για την έρευνα που πολλοί πανεπιστημιακοί έχουν χάσει.
Για τους παραπάνω λόγους τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι δυστυχώς η μόνη λύση για να αφυπνίσουμε την βαθιά κοιμούμενη ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα.
τις τελευταίες μέρες στην Αθήνα κυκλοφορεί μια αφίσα εναντίον της αναθεώρησης του άρθρου 16 που υπογράφουν κάποια μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Ένας ΠΑΣΠίτης (ο τρίτος που ρώτησα- οι δύο πρώτοι δεν ήξεραν να μου πούν) μου είπε οτι ζητάνε δημοψήφισμα στο ΠΑΣΟΚ για να αλλάξει η θέση του υπέρ της αναθεώρησης.Εσείς τί λέτε γι αυτό?
Μπορούν τα κόμματα να αποφασίζουν για τέτοια θέματα με δημοψηφίσματα?
Παλιέ (από προσκόπων) φίλε Βαγγέλη,
Δεν σπούδασα σε ελληνικό πανεπιστήμιο, οπότε δεν έχω ίδια πείρα επί του θέματος.
Δεν παύω όμως να εκπλήσομαι κάθε τόσο με τα όσα τραγελαφικά και εξωπραγματικά (με το κριτήριο κάποιου που σπούδασε αλλού)ακούγονται κάθε τόσο όχι μόνο για το πανεπιστήμιο αλλά και για όλες τις βαθμίδες της παιδείας στην Ελλάδα.
Το θέμα για μένα, είναι πρωτίστως πολιτικό και κοινωνικό και χρειάζεται πριν θεσπίσουμε νόμους και άρθρα να ξεκαθαρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε τι είδους παιδεία θέλουμε.
Άν θέλουμε απλώς ένα προσωρινό αποθετήριο για μια ομάδα πλυθησμού, που θα κρατάει και θα αναβάλει τα ποσοστά της ανεργίας, χωρίς ουσιαστηκά να εκπαιδεύονται -με τα κριτήρια τουλάχιστον που εκπαιδεύονται στο εξωτερικό- τότε δεν νομίζω ότι μας ενδιαφέρει ποσώς τι νόμους και άρθρα θα θεσπίσουν οι ταγοί μας.
Απ την άλλη μεριά, αν θέλουμε μια ουσιαστική παιδεία που πραγματικά να παράγει μορφωμένους, καταρτισμένους και προβληματισμένους πολίτες που θα πάρουν την γνώση που τους προσφέρεται και θα την προχωρήσουν ένα βηματάκι παραπάνω, τα πράγματα είναι μάλλον απλά και δεν χρειάζεται να επανεφευρουμε τον τροχό.
Κατ' αρχήν χρειάζεται πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο.
Και επειδή παιδεία χωρίς χρήμα δεν γίνεται, θα πρέπει να ιεραρχήσουμε τις πρωτεραιότητες και να αποφασίσουμε ότι θα κόπσουμε από κάπου και θα δώσουμε στη παιδεία.
Από κεί και πέρα, να γίνουν τα αυτονόητα.
Να αποκτήσουν τα πανεπιστήμια την πλήρη αυτοτέλεια τους, τα ίδια να θεσπίσουν κριτήρια για την εισαγωγή καινούργιων σπουδαστών σ' αυτά, και να μην αποτελούν μαγαζάκια εξυπηρέτησης ομάδων ψηφοφόρων της εκάστοτε κυβέρνησης.
Να σταματήσουν οι "μεταφορές" και τα χρεωστούμενα και να γίνει υποχρεωτική η παρουσία στις παραδόσεις.
Αν γίνουν τα αυτονόητα ποσώς με απασχολεί άν θα γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, μη κρατικά, κερδοσκοπικά ή μη.
Αυτό που θέλω εγώ, είναι να ξέρω ότι μπορώ να στείλω το παιδί μου σ ενα σωστό σχολείο. Αν θέλει κάποιος να το στείλει σ ενα ιδιωτικό ας το στείλει.
Ούτως ή άλλως τώρα, ή επιλέγω να πληρώνω φροντιστήρια για 3-4 χρόνια προκειμένου να παιξει στο ΛΟΤΤΟ σε ποια σχολή τελικά θα καταφέρει να μπεί, ή κρατάω τα λεφτά μου και το στέλνω κατ' ευθείαν στο εξωτερικό, όπου πάλι θα πληρώσω, αλλά τουλάχιστον θα σπούδάσει αυτό που θέλει και σίγουρα με άλλη ποιότητα και πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Το γενικότερο πρόβλημα με τη θεώρηση της ελληνικής πολιτικής (αποτελεί γενική θέση-διαπίστωση, για να μην παρεξηγηθώ), είναι το εξής: ό,τι δεν μπορούμε να φτιάξουμε, το φτιασιδώνουμε για να το βγάλουμε στις εκπτώσεις.
Άλλοι το λένε "πλιάτσικο".
Χρύσανθος Μελέκος
Κύριε Βενιζέλο,
χάρηκα ιδιαίτερα όταν ανακάλυψα το blog σας. Και πολύ περισσότερο όταν είδα πόσο πολύ και ειδικά με αφορούν αυτά που γράφετε.
Είμαι τελειόφοιτος Πολιτικός Μηχανικός στο Ε.Μ.Π. και μέλος της Π.Α.Σ.Π. επί 5 χρόνια.
Θα έχετε παρατηρήσει, σίγουρα, τη γενική αντίθεση των μελών της Π.Α.Σ.Π. στην ίδρυση ιδιωτικών/μη-κρατικών πανεπιστημίων. Μάλιστα, η θέση της Π.Α.Σ.Π. ενάντια σε αυτά, από την καθημερινή μας εμπειρία στα αμφιθέατρα και τις συνελεύσεις δείχνει να αγγίζει την πλειοψηφία του φοιτητικού κόσμου.
Όπως επίσης, θα σας είναι εύκολα κατανοητή η κάθετη αντίδραση μεγάλου μέρους των ΑΕΙ, κι ειδικά του Πολυτεχνείου, στο θέμα της εξίσωσης ΑΕΙ-ΤΕΙ, περισσότερο δε στο σημείο που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα.
Πιστεύω ότι το Π.Α.Σ.Ο.Κ. (κι επακόλουθα η κοινωνία ολόκληρη μέσα από τη δράση του) θα είχε πολλά περισσότερα να κερδίσει εάν, εκτός από το να ασκεί υπεύθυνα το ρόλο του ως φορέα καινοτομιών και νέων ιδεών, έδινε παραπάνω σημασία στο να ακούει τη φωνή των ίδιων του ανθρώπων που ακουμπάνε τα εκάστοτε ζητήματα.
Θα διαβάζω συχνά το blog σας, τώρα που το έμαθα. Με ενδιαφέρει πολύ η άποψή σας για τα πράγματα.
Κωστής Κουρέτας
Όπως αναφέρει και ο κ. Κουρέτας, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΠ είναι κάθετα αντίθετες στην αναθεώρηση του α. 16 και στην δημιουργία μη κρατικών Πανεπιστημίων.
Αυτό είναι κάτι πολύ σοβαρό που πρέπει να το λάβετε πολύ σοβαρά υπόψιν σας!
Δεν είναι δυνατόν να μιλάτε όλοι με τα καλύτερα λόγια για τον ρόλο της νέας γεννιάς και για το πόσο πολύ νοιάζεστε γι΄ αυτήν και μετά να μην λαμβάνετε υπόψιν τις απόψεις της πολιτικής σας νεολαίας για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Προφανώς είναι ευκαιρία στο επικείμενο συνέδριο θέσεων του ΠΑΣΟΚ να συζητηθεί το θέμα και να παρθεί κάποια συλλογική απόφαση που θα είναι αποτέλεσμα διαλόγου στη βάση.
Όμως πριν να συμβεί αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και ίσως και αντιδημοκρατικό να κρατά το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος του στην Βουλή συγκεκριμένη στάση υπέρ της αναθεώρησης του α. 16.
Για anonymous
Φοβούμαι ότι οι πιθανότητες είναι ανύπαρκτες. Τα ιδιωτικά "πανεπιστήμια ευκολίας" θα υποβαθμίσουν το συνολικό επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας είναι άκρως διδακτικό. Άλλα είναι -όπως είδαμε- τα μέτρα που οδηγούν στον εκσυγχρονισμό και την ανύψωση του δημοσίου πανεπιστημίου. Ας αρχίσουμε από τη διοικητική νομολθετική χειραφέτηση του από το Υπουργείο Παιδείας.
Για Ιωάννη Θεοδωρόπουλο
Προφανώς συμφωνώ. Απλώς προσθέτω επιχειρήματα και εισηγούμαι πρωτοβουλίες και χειρισμούς προκειμένου κκανελις να μην μπορεί να μπυ πει ότι είχαμε την ευκαιρία της αναθεωρητικής διαδικασίας και τη "χάσαμε". Στα κείμενα μου που έχουν κατάκαιρούς δημοσιευθεί διατυπώνων αναλυτικά τις απόψεις μου αυτές
Για τον σχολιαστή
Συμφωνώ. Ο νόμος πλαίσιο (ν. 1268/1982) ήταν καινοτομικός και ριζοσπαστικός για τα δεδομένα των αρχών της δεκαετίας του 80'. Έπρεπε από τότε να έχουν μεσολαβήσει πολλές διορθωτικές κινήσεις γιατί αναπτύχθηκαν πολλές πανεπιστημιακές παθογένειες. Και βεβαίως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1993-2004 έπρεπε να έχουν επέμβει με πιο δραστικό, συστηματικό και διορατικό τρόπο. Χρειάζεται όντως αυτοκριτική, αυτοσυνειδησία, κοινή λογική.
Gia anonymous
Εσωτερικό κομματικό δημοψήφισμα;Και αυτό δεν αποκλείεται στα σύγχρονα "ανοικτά" κόμματα εφόσον όμως προηγείται διεξοδικός διεξοδική ανάλυση, συζήτηση και τα ερωτήματα τίθενται με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο και όχι απλουστευτικά και μονολεκτικά.
Gia Phaethon
Όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν καθόλου τυχαία η πρωτοβουλία να ανοίξω αυτή τη συζητηση για το άρθρο 16. Ελπίζω με τον τρόπο αυτό να βοηθώ και το ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση της τελικής επίσημης θέσης του.
Gia Χρύσανθο Μελέκο
Θα ήθελα μια πιο αναλυτική τοποθέτηση ώστε να μπορέσω να διατυπώσω το δικό μου απαντητικό σχόλιο
Για anonymous (από προσκόπων) φίλε
Αντιλαμβάνομαιπλήρως τη στάση σου. Αυτό θέλουμε: αυτόνομα και υπεύθυνα πανεπιστήμια. Το 5% του ΑΕΠ για την παιδεία (από το σημερινό 3,5% και λιγότερο αν αυξηθεί το ΑΕΠ κατά 26%) είναι ένας εφικτός στόχος και μία αναγκαία επιβεβλημένη αναπτυξιακή επένδυση.
Gia G. manoussakis
Οι μηχανισμοί ελέγχου πρέπει να είναι σοβαροί αλλά πανεπιστημικοί και κοινωνικοί. Η ανεξαρτησία των ΑΕΙ/ΤΕΙ από το ΥΠΕΠΘ πρέπει να επεκταθεί. Μόνον έτσι τα ΑΕΙ/ΤΕΙ θα αναλάβουν την ευθύνη του μέλλοντος και της προοπτικής τους.
Είναι αυτονόητο ότι όταν υπάρχει ποινικό αδίκημα, μία λύση είναι η επέμβαση της Δικαιοσύνης.
Συγχαρητήρια για το ιστοσελιδάριο σας (έφτιαξα λέξη για το blog). Με μια τέτοια πράξη ενισχύετε, έστω και ελάχιστα, την προσιτότητα των «αρχόντων».
Συμφωνώ με τις θέσεις σας, τις οποίες βρίσκω εφαρμόσιμες. Θα τις μελετήσω περαιτέρω και θα καταθέσω συντόμως μερικές δημιουργικές απορίες.
Τώρα όμως θα παραθέσω συνοπτικά δύο από τις θέσεις μου για αυτό το ζήτημα.
Η πρώτη: καθιέρωση της καθημερινής πολιτικής εκπαίδευσης στο γυμνάσιο και στο λύκειο, καθώς και την καθιέρωση κύκλου εξειδικευμένων αναλόγων μαθημάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ο απόφοιτος του λυκείου (και Έλλην πολίτης) οφείλει να είναι εξοικειωμένος με το πνεύμα του συντάγματος και των νόμων. Να γνωρίζει τα βασικά άρθρα αυτού και έναν αριθμό «βασικών» νόμων. Να γνωρίζει άριστα τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες αυτών (π.χ. το πεδίο δράσης ενός νομάρχη, ενός δημάρχου, ενός βουλευτή, και τις μεταξύ των σχέσεις). Να γνωρίζει κάθε διαδικασία συναλλαγής με το κράτος(εφορεία, αστυνομία κ.λ.π.) και με ιδιώτες (εργασιακή ή άλλη σχέση).
Στη δε τριτοβάθμια εκπαίδευση θεωρώ απαραίτητη την καθιέρωση κύκλου νομικών και οικονομικών μαθημάτων τα οποία θα αφορούν τον τομέα σπουδών του κάθε τμήματος και της κάθε σχολής.
Η δεύτερη: καθιέρωση της καθημερινής γυμναστικής εκπαίδευσης στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Η γυμναστική είναι, κατά τη γνώμη μου, η μόνη επιστήμη και τέχνη στην οποία γυμνάζεται το σώμα και ο νους εξίσου.
Όσον αφορά την εκγύμναση του σώματος, αυτή είναι αναγκαία για τρεις λόγους: πρώτον, το εύρυθμο σώμα επιτρέπει και στον εγκέφαλο να αποδίδει τα μέγιστα, δεύτερον, τα παιδιά έχουν ξεκάθαρα μεγαλύτερη επιθυμία για κίνηση και –εν γένει- σωματική άσκηση (συνεπώς και ανάγκη) από τους ενήλικες. Τρίτον, μία ώρα πρωινή γυμναστική και ακολούθως μία ώρα αθλοπαιδιές, δημιουργούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για να αντεπεξέλθει ο μαθητής ( αλλά και ο κάθε άνθρωπος) στο πρόγραμμα της ημέρας.
Όσον αφορά δε την εκγύμναση του εγκεφάλου, με την γυμναστική καλλιεργούνται άμεσα συγκεκριμένες νοητικές δυνατότητες, κάποιες από τις οποίες δεν καλλιεργούνται με τα άλλα μαθήματα ενώ, άλλες δεν καλλιεργούνται με τον ίδιο τρόπο και υπό τις ίδιες συνθήκες. Τέτοιες δυνατότητες είναι η θέληση, η υπολογιστική ικανότητα, η γρήγορη κρίση η ικανότητα για συνεργασία, η αυτοσυγκέντρωση, και άλλες.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Θα επανέλθω.
Μια πιο διευκρινιστική τοποθέτηση...
Έγραψα:
***
Το γενικότερο πρόβλημα με τη θεώρηση της ελληνικής πολιτικής (αποτελεί γενική θέση-διαπίστωση, για να μην παρεξηγηθώ), είναι το εξής: ό,τι δεν μπορούμε να φτιάξουμε, το φτιασιδώνουμε για να το βγάλουμε στις εκπτώσεις.
Άλλοι το λένε "πλιάτσικο".
***
Το ζήτημά μας, δεν είναι αν θα έχουμε Δημόσια ή Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ή για να το θέσω ξεκάθαρα, αν κάποια από τα σημερινά Εργαστήρια Ελ. Σπουδών, που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα μεταλλαχθούν εταιρικά και θα "αναβαθμιστούν" (με "διαφημιστικούς" όρους, γιατί η Οδηγία 2005/36 ουσιαστικά τα έχει "αναβαθμίσει" στην αγορά εργασίας).
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Γράψατε "χρειαζόμαστε πάντοτε ευρύτερες κοινωνικές και θεσμικές συναινέσεις σε θέματα όπως η παιδεία".
Ευρύτερη κοινωνική συναίνεση, δεν αποτελούν τα 2 εκατοντάκις χιλιοστά του Δήμου (πλειοψηφία της Βουλής, έναντι όσων έχουν γραφτεί στους εκλογικούς καταλόγους).
Ευρύτερη κοινωνική συναίνεση, δεν αποτελεί η θέση ενός κόμματος που έχει εκλεγεί με το 1/3 των ψήφων του Δήμου (όπως το κυβερνόν κόμμα στις τελευταίες εκλογές).
Αφού, λοιπόν, δεν έχουμε ως τώρα την ευρύτερη κοινωνική συναίνεση/εξουσιοδότηση του Δήμου (η Δημοκρατία είτε είναι άμεση, είτε δεν είναι Δημοκρατία), οι όποιες προτάσεις δεν μπορούν παρά να θεωρηθούν ως απόψεις μιας μικρής μειοψηφίας, η οποία, κατά την κρίση της, ορίζει το μέλλον του Δήμου.
Και ερχόμαστε στο φτιασίδωμα...
Στο φτιασίδωμα διακρίνω δύο κατηγορίες:
Α) Πολιτικοί που λόγω της ανεπάρκειας του κοινωνικού μας συστήματος, έχουν ριζώσει στις θέσεις τους, χωρίς να κατανοούν τις εξελίξεις του καιρού μας, και
Β) Κάθε λογής επιτροπές, οι οποίες -κατά γενική ομολογία- δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τις ανάγκες μας, παρά μόνο με τις προτάσεις των έμμισθων συμβούλων τους και τους συσχετισμούς αυτών με τον ιδιωτικό τομέα.
Για την πρώτη κατηγορία, δεν θα αναφέρω ονόματα, γιατί όλοι γνωρίζουμε που βρίσκεται η Βουλή.
Για τη δεύτερη κατηγορία, θα αρκεστώ σε ορισμένα απλά παραδείγματα:
α) όταν η Γερμανία αγκαλιάζει το ανοιχτό λογισμικό, για εκπαιδευτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς λόγους, η αδέξια πλούσια Ελλάδα αγκαλιάζει συμβόλαιο συνεργασίας με τη Microsoft
β) όταν η Γαλλία δημιουργεί εκπαιδευτικό τηλεοπτικό πρόγραμμα στη γαλλική, η αδέξια γλωσσομαθής Ελλάδα αγκαλιάζει συμβόλαιο συνεργασίας με τη Disney
Προσωπικά, με ενδιαφέρει περισσότερο:
α) το ζήτημα της διδασκαλίας βασικών μαθημάτων στην τουρκική, σε παιδιά Πομάκων που δεν την γνωρίζουν (!)
β) το ζήτημα της ευθυγράμμισης ιστορικής διδασκαλίας/εξωτερικής πολιτικής, όταν στα βόρεια σύνορά μας έχει μεγαλώσει μια γενιά "Μακεδόνων" και απέναντι μια γενικά "Σκοπιανοφάγων"
γ) το ζήτημα της παράνομης υποχρεωτικής κατήχησης στα σχολεία της χώρας
...και μια σειρά από εκατοντάδες άλλα αναπάντητα ερωτήματα.
Δημόσια ή Ιδιωτική, η ανώτερη εκπαίδευση υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Υπάρχουν αμόρφωτοι άνθρωποι με πτυχία από δημόσια πανεπιστήμια. Υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι με πτυχία από ιδιωτικά ιδρύματα. Υπάρχουν και μορφωμένοι άνθρωποι, χωρίς πτυχίο. Εγώ, θα προτιμούσα να προσλάβω π.χ. έναν 18χρονο ταλαντούχο προγραμματιστή, με ατέλειωτες ώρες προσωπικής ενασχόλησης, παρά έναν απόφοιτο τμήματος Πληροφορικής δημόσιου πανεπιστημίου ("τα κομπγιούτερσς είναι το Μέλλον", του είπαν οι γονείς του), με μεταπτυχιακό, με τις πασιέντζες των Windows δεύτερη φύση του (μην ξεχνάμε, στην Ελλάδα το "ξέρεις κομπγιούτερσς" σημαίνει "ξέρω Office, Windows και Ίντερνετ" -γράφω όπως τα λέει ο κόσμος!)
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η αγορά που έχει δημιουργηθεί, θα βρει το δρόμο της και -ως είθισται- την απαξίωση. Όμως, δεν γίνεται θωράκιση θεσμών από την κορυφή προς τον -θεωρούμενο- πάτο. Η πραγματική μας κορυφή είναι η "υποχρεωτική" εκπαίδευση και εκεί πρέπει να εστιάσουμε.
Χρύσανθος Μελέκος
Κύριε Βενιζέλο,
Συμφωνώ απόλυτα με τις προτάσεις σας σχετικά με την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου. Αυτό που δεν κατανοώ(όπως αρκετοί φίλοι του ΠΑΣΟΚ) είναι αυτή η επιμονή με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πιος ο λόγος ίδρυσής τους σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, την στιγμή που σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια υψηλών προδιαγραφών. Οι υπέρμαχοι τους δηλώνουν ότι τα κριτήρια εισαγωγής θα είναι εξίσου αυστηρά με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί κάποιος να προτιμήσει το ιδιωτικό (που θα πληρώνει δίδακτρα) αντί του δημόσιου! Επίσης το άλλο επιχείρημα είναι ότι θα ανέβει το επίπεδο συνολικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα ιδρυθούν θα είναι υψηλού επιπέδου. Νομίζω ότι πρόκειται για μια αρκετά αφελή άποψη, δεδομένου οτι απαιτούνται τεράστια ποσά για την ίδρυση ενός σοβαρού πανεπιστημιακού ιδρύματος. Η πραγματικότητα που θα αντικρύσουμε σε περίπτωση αναθεώρησης του άρθρου 16 θα είναι η ανωτατοποίηση των διάφορων κολεγίων που λειτουργούν στην χώρα μας, τα οποία κατά γενική ομολογία είναι αρκετά χαμηλού επιπέδου.
Τέλος, κατά την ταπεινή μου γνώμη το ΠΑΣΟΚ την παρούσα φάση θα πρέπει να ταχθεί κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16, γιατί τυχόν αναθέρηση του θα σημαίνει υπονόμευση του δημόσιου πανεπιστημίου. Η επίσημη θέση του θα μπορούσε να περιλαμβάνει τις προτάσεις σας, και σε ότι αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει στο μέλλον όταν θα έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την αναβάθμιση τόυ δημόσιου πανεπιστημίου.
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.
Κύριε Βενιζέλο,
Συμφωνώ απόλυτα με τις προτάσεις σας σχετικά με την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου. Αυτό που δεν κατανοώ(όπως αρκετοί φίλοι του ΠΑΣΟΚ) είναι αυτή η επιμονή με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πιος ο λόγος ίδρυσής τους σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, την στιγμή που σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια υψηλών προδιαγραφών. Οι υπέρμαχοι τους δηλώνουν ότι τα κριτήρια εισαγωγής θα είναι εξίσου αυστηρά με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί κάποιος να προτιμήσει το ιδιωτικό (που θα πληρώνει δίδακτρα) αντί του δημόσιου! Επίσης το άλλο επιχείρημα είναι ότι θα ανέβει το επίπεδο συνολικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα ιδρυθούν θα είναι υψηλού επιπέδου. Νομίζω ότι πρόκειται για μια αρκετά αφελή άποψη, δεδομένου οτι απαιτούνται τεράστια ποσά για την ίδρυση ενός σοβαρού πανεπιστημιακού ιδρύματος. Η πραγματικότητα που θα αντικρύσουμε σε περίπτωση αναθεώρησης του άρθρου 16 θα είναι η ανωτατοποίηση των διάφορων κολεγίων που λειτουργούν στην χώρα μας, τα οποία κατά γενική ομολογία είναι αρκετά χαμηλού επιπέδου.
Όσον αφορά τώρα την κυβέρνηση, έχει πάρει την πολτική απόφαση να πάψει το κράτος να χρηματοδοτεί αποκλειστικά την τριτοβάθμια εκπαίδευση και για αυτό επιθυμεί διακαώς την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Εκεί στοχεύει άλλωστε και η καθιέρωση της βάσης του 10(όπου δυσκολεύoντας τα θέματα των εξετάσεων,κόβει την είσοδο στα ΤΕΙ σε πολλούς μαθητές) προκειμένου να περικόψει τις δαπάνες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και να στείλει πολλούς μαθητές σε αμφιβόλου επιπέδου ΙΕΚ και κολέγια.Αυτό θα πρέπει να στηλιτευτεί από το ΠΑΣΟΚ διότι δυστυχώς δεν έχει κατανοηθεί πλήρως από την κοινή γνώμη.
Τέλος, κατά την ταπεινή μου γνώμη το ΠΑΣΟΚ την παρούσα φάση θα πρέπει να ταχθεί κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16, γιατί τυχόν αναθέρηση του θα σημαίνει υπονόμευση του δημόσιου πανεπιστημίου. Η επίσημη θέση του θα μπορούσε να περιλαμβάνει τις προτάσεις σας, και σε ότι αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει στο μέλλον όταν θα έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την αναβάθμιση τόυ δημόσιου πανεπιστημίου. Αυτό θα βοηθούσε στον απεγκλωβισμό της συζήτησης για την εκπαίδευση από το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, στην αποσαφήνιση της θέσης του ΠΑΣΟΚ, και θα αφαιρούσε από πολλούς το επιχείρημα ότι και τα δύο μεγάλα κόματα έχουν ταυτόσημες απόψεις.
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.
Κώστας Μούρκος
Η κοινή γνώμη, όπως έχει αποδειχτεί από δημοσκοπήσεις, αλλά και οι ανάγκες της αγοράς όπως και οι πιέσεις από το διεθνές περιβάλλον επιβάλουν την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστήμιων.
Σαν νέο μέλος του ΠΑΣΟΚ πιστεύω ότι αν το ΠΑΣΟΚ κάνει πίσω δεχόμενο πιέσεις από άτομα και ομάδες που τους βολεύει το παρών αναχρονιστικό σύστημα θα χάσει και ένα μεγάλο μερίδιο των νέων ανθρώπων που πιστεύουν κυρίως στο πρόεδρο του και τις ιδέες του.
Ζούμε σε μία ελεύθερη χώρα και μπορεί ο κάθε άνθρωπος να αποφασίσει από μόνος του για τις επιλογές του. Με αυτό το τρόπο δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει ένα ελεύθερο άνθρωπο να διαλέξει μεταξύ κρατικής και μη κρατικής παιδείας, ειδικά όταν οι μεγαλύτερες εταιρείες και τα περισσότερα στελέχη των Ελληνικών επιχειρήσεων έχουν τελειώσει ιδιωτικές σχολές ή έστω έχουν κάνει μεταπτυχιακά σε μη κρατικές σχολές.
Επίσης το άνοιγμα μη κρατικών πανεπιστημίων θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας και χιλιάδες νέοι θα βρουν δουλειά όπως και θα έρθει και μεγάλος αριθμός φοιτητών από το εξωτερικό.
Φιλικά,
Χρ.Μαντάς
Από Δ.Ο. Κηφισιάς.
Συμφωνώ με libertarian, τα λέει σωστά.
Έχω σπουδάσει Βρετανία, πτυχίο και μάστερ και έκανα ένα εξάμηνο Ελλάδα και δεν μου το αναγνωρίζουν όπως και το διδακτορικό που κάνω. Το αποτέλεσμα ήταν να διδάσκω σε ΙΕΚ και να πληρώνομαι ως απόφοιτος γυμνασίου. Δεν ξέρω πόσο δίκαιο το θεωρείται αυτό. Το ζητούμενο δεν είναι για το δημόσιο αλλά δεν μπορώ να κάνω ένα stage από τον ΟΑΕΔ ή να διδάξω σε ΤΕΙ. Γνωρίζω πολλούς νέους που έχουν σπουδάσει, που θεωρούνται επιστήμονες εμβελείας αλλά αναγκάζονται να δουλεύουν στο εξωτερικό γιατί εδώ δεν τους αναγνωρίζει το ΔΙΚΑΤΣΑ. Η κατάσταση είναι αστεία με το ΔΙΚΑΤΣΑ και τις αναγνωρίσεις.
Ά(ναρ)θρο 16
Η δημόσια συζήτηση για τη παιδεία και ειδικότερα για την αναθεώρηση του περίφημου άρθρου 16 διεξήχθη και στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο για τα μέτρα μίας δυτικής δημοκρατίας, δηλαδή το κοινοβούλιο. Αντί όμως για διακριτές πολιτικές στηριγμένες σε ιδεολογικές αναφορές, αυτό που κυριάρχησε ήταν οι άναρθρες κραυγές.
Ο κ. Καραμανλής προφανώς νιώθοντας στριμωγμένος ανάμεσα στο μεσαίο χώρο με τον οποίο διαρκώς ερωτοτροπεί και τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που επί της ουσίας πρεσβεύει το κόμμα του, βρήκε τη χρυσή τομή επικαλούμενος την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα βρεθούμε εκτεθειμένοι στα μάτια της ΕΕ!! Ο κ. Παπανδρέου ανέτρεξε στα χρόνια του εμφυλίου και της χούντας που ευθύνονται για την επιβολή της λογικής του άρθρου 16 προκειμένου να δικαιολογήσει και αυτός με τη σειρά του την ανάγκη για την αναθεώρηση του. Προφανώς τα αντι-δεξιά αντανακλαστικά είναι το μοναδικό έδαφος όπου μπορούν να συναντηθούν οι χιλιάδες φυλές του κόμματος του. Στο πεδίο των ασκούμενων πολιτικών άλλο «αντί» δεν έχουν να παρουσιάσουν. Η κ. Παπαρήγα βρισκόμενη στη πιο ευνοϊκή θέση από ιδεολογικής απόψεως δήλωσε ότι το κράτος είναι υπεράνω όλων, καθώς για το κόμμα του Περισσού ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει στο 1917. Τέλος ο κ. Αλαβάνος δήλωσε ανοιχτός στο διάλογο χωρίς να παρουσιάσει όμως κάτι πιο χειροπιαστό πέρα από τις καλές του προθέσεις.
Ουσιαστικά όμως κανένας τους δε μίλησε για πολιτική. Τι είναι όμως πολιτική; Σύμφωνα με την Αμερικανική Στατιστική Υπηρεσία το χάσμα μεταξύ μαύρων και λευκών ενηλίκων στην απόκτηση πανεπιστημιακών πτυχίων έχει αυξηθεί στις σημερινές Η.Π.Α. Το 2005 το 30% των λευκών είχαν πτυχίο πανεπιστημίου, το 17% των μαύρων και το 12% των ισπανόφωνων. Η απόκτηση πτυχίου στις Η.Π.Α είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη κοινωνική τάξη και την απόκτηση πλούτου. Θα περίμενε λοιπόν κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς να μας εξηγήσουν, ποιοι θα είναι οι αντίστοιχοι «λευκοί», «μαύροι» και «ισπανόφωνοι» στη χώρα μας, εφόσον γίνει ιδιωτική και η παιδεία.
Ενας διάλογος, όπως αυτός που διεξάγεται από το παρόν βήμα, για είναι στοιχειωδώς αποδοτικός προϋποθέτει μια σχετική ισότητα "όπλων". Αναγνωρίζοντας ότι η αυθεντία του κ. Βενιζέλου πηγάζει από την γνώση του επί του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και ενθυμούμενος πάντα ότι στην Αγορά του Δήμου το δικαίωμα λόγου δεν υπείκετο σε διακρίσεις-κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές, κ.ά-θα ήθελα να προσελκύσω την προσοχή των διαλεγομένων τόσο στο άρθρο 16 παρ. 5 και 8, όσο και στην πρόταση-θέση του ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του, όπως κατατέθηκε στη Βουλή, με την υπογραφή όλων-και του κ. Βενιζέλου-των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Είναι στοιχειώδες ζήτημα αξιοπιστίας για έναν πολιτικό και για ένα κόμμα να είναι συνεπές (-ής) με τα κείμενα του και την υπογραφή του. Φοβούμαι ότι όλη η συζήτηση στην Ελλάδα είναι απολύτως προσχηματική.Με το πρόσχημα της διατήρησης του κρατικού μονοπωλίου στην εκπαίδευση-για λόγους που είναι όντως σοβαροί ή απλώς συνιστούν κι αποκαλύπτουν ιδεολογικές αγκυλώσεις-υποκρύπτεται η αγωνία μιας ισχυρής συντεχνίας, της οποίας τα συμφέροντα θίγονται άμεσα και αποφασιστικά. Εννοώ την καθηγητική τάξη, η οποία-με τις αναγνωρίσιμες λαμπρές εξαιρέσεις-έχει βολευθεί μια χαρά στο μικροελλαδικό χωριό μας, αναπαράγοντας τα προνόμια της. Είμαι βέβαιος ότι κι αν ακόμη το ΠΑΣΟΚ ηρνείτο την αναθεώρηση, επιμένοντας ταυτόγχρονα στην θέσπιση και εγαρμογή αυστηρών κανόνων αξιολόγησης, σύνδεσης της χρηματοδότησης με τα αποτελέσματα, κ.λπ, ακόμη και τότε θα έβρισκε μπροστά του την οργίλη αντίδραση αυτών των ανθρώπων, κηδόμενων τάχα υπέρ της αυτονομίας των ΑΕΙ, η οποία στο στόμα τους ισοδυναμεί με την κατοχύρωση του απολύτου δικαιώματος τους να χρησιμοποιούν τους πόρους του ελληνικού λαού, χωρίς καμμία λογοδοσία και έλεγχο. Τέλος, θεωρώ την πρόταση του Γ.Α.Παπανδρέου, για δημοψήφισμα, ως τον "από μηχανης θεό", για την έξοδο από την κρίση στην οποίαν έχει φέρει το όλο ζήτημα η κυβέρνηση. Ο Καραμανλής θα το αντιληφθεί εκεί περί τον Ιανουάριο ή όταν τέλος πάντων επιχειρήσει να νομοθετήσει για τα ΑΕΙ. Είναι κρίμα όμως, κύριε Βενιζέλε, ότι σπεύσατε να την απαξιώσετε με τις δηλώσεις στο περιστύλιο της Βουλής. Και επειδή σας γνωρίζω από τότε που μαθητεύατε στον Στέλιο Νέστορα, είναι κρίμα να επιζητάτε ρόλο Αλκιβιάδη, όταν μπορείτε να γίνετε-εν καιρώ-Περικλής...
Κ. Βενιζέλο
Η πρόταση μου είναι απλή. Αντιλαμβανόμενοι τη βαρύτητα της αναθεώρησης του άρθρου 16 και με δεδομένη τη θέση του ΠΑΣΟΚ για δημοψήφισμα σχετικά με τα θέματα της Παιδείας, ας προχωρήσουμε εμείς πρώτοι σε “δημοψήφισμα της δημοκρατικής παράταξης”. Ας κληθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα, οι δημοκρατικά και ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες της χώρας αυτής, να καθορίσουν τη θέση του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί η βασική θέση του ΠΑΣΟΚ να προέρχεται από μια άχρωμη και άοσμη απόφαση συνεδρίου. Αν παραμένουμε κινηματικού χαρακτήρα κόμμα, ας τολμήσουμε…
Φιλικά
Κώστας Τριάντης
(triantis_kostas@yahoo.com)
To δημοψήφισμα είναι από τα πιο αμφιλεγόμενα, και, ας μου επιτραπεί, από τα πιο επικίνδυνα εργαλεία εμπλουτισμού της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να αποδυναμώσει αντί να ενδυναμώσει τη δημοκρατία. Το ποιο ερώτημα τίθεται και σε ποια μορφή, το πόσο αυτό το ερώτημα αφορά ολόκληρο το εκλογικό σώμα, το αν είναι εφικτή (και με ποιο οικονομικό κόστος) μια γρήγορη και ομοιόμορφη ενημέρωση πριν βρεθούν οι πολίτες μπροστά στην κάλπη είναι μερικά μόνον από τα θέματα που πρέπει να εξετάζουμε (πάντα) πριν προτείνουμε ένα δημοψήφισμα.
Η προχθεσινή ιδέα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για δημοψήφισμα με θέμα τον επαναπροσδιορισμό των στόχων της παιδείας (αν κατάλαβα σωστά)ακούγεται πολύ ωραία και σκάζει με ομορφιά πυροτεχνήματος σε καλοκαιρινό ουρανό. Αλλά η άμεση δημοκρατία, καλώς ή κακώς, δεν είναι τουριστικό προϊόν! Τα εργαλεία της άμεσης δημοκρατίας οφείλουμε να τα χρησιμοποιούμε με σύνεση και ενδεχομένως σε συνδυασμό με άλλα εργαλεία διαλόγου και διαβούλευσης, σε ένα έξυπνα σχεδιασμένο "πακέτο συμμετοχής", κατάλληλο για τις εκάστοτε συνθήκες.
Η συχνότητα της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο κριτήριο ποιότητας της δημοκρατίας. Αποτελεί συχνά απλώς έξοδο κινδύνου. Πολύ πριν φτάσουμε στις κάλπες για αυτό το θέμα (κάτι που κατά τη γνώμη μου δεν είναι καθόλου απαραίτητο) πρέπει να εξαντλήσουμε την αναζήτηση για συναίνεση (αρχίζοντας από τη συναίνεση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου), μέσα από αξιόπιστες διαδικασίες ενημέρωσης και διάχυσης της σχετικής πληροφορίας, διαδικασίες έλλογης συζήτησης και εκτεταμένης διαβούλευσης. Με τη συμμετοχή όλων -όχι μόνον πίσω από κλειστές πόρτες.
Για Κώστα Μούρκο
Όπως καταλαβαίνετε, συμφωνούμε και επί της αρχής και ως προς το χειρισμό. Θα τα ξαναπούμε
Για τον amoydar
Διαβάστε αν θέλετε την συνένετυξη μου στο Έθνος της Δευτέρας 27.11.2006
Για Χρ. Μαντά
Σέβομαι την άποψη σας, αλλά δεν τ ην τεκμηριώνετε. Οι δημοσκοπήσεις δεν λένε αυτά που ισχυρίζεσθε. Η συζήτηση για το μέλλον του πανεπιστημίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλες τις χώρες μέλη εστιάζεται σε άλλα θέματα και όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πουθενά στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχουν καταξιωμένα ανταγωνιστικά ιδιωτικά πανεπιστήμια πλην μεταπτυχιακών προγραμμάτων διοίκησης επιχειρήσεων. Κατά τα λοιπά σας παραπέμπω στα κείμενα που ήδη έχω δημοσιεύσει στο πολιτικό μου ημερολόγιο καθώς και στη συνέντευξή μου στο Έθνος της Δευτέρας 27.11.2006
Για Chris Mantas
Συμφωνώ για το ΔΙΚΑΤΣΑ. Τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι διασφαλισμένα άλλωστε ανεξαρτήτως ακαδημαϊκής αναγνώρισης σύμφωνα με σχετική κοινοτική οδηγία
Για g. manoussaki
Ούτως ή άλλως στο προγραμματικό συνέδριο θα συζητηθούν κατ' ανάγκην όλα. Ο προσυνεδριακός διάλογος έχει ουσιαστικά ανοίξει. Γι΄αυτό διατύπωσα και εγώ τη δική μου συμβολή.
Bn_b
Προσθέτω δύο σκέψεις: α) Η χώρα όπου γίνονται τα περισσότερα δημοψηφίσματα δεν είναι η Ελβετία, αλλά οι ΗΠΑ. Πρόκειται πάντως για δύο χώρες που δύσκολα θα χαρακτηρίζαμε προοδευτικές.β) Επί πράγμάτων που είναι αυτονόητα (π.χ. "θέλουμε καλό και ανθρώπινο σύστημα υγείας") δεν υπάρχει αντικείμενο σύγκρισης μέσω δημοψηφίσματος.
Για Κώστα Τριάντη
Θυμίζω ότι προετοιμάζουμε προγραμματικόι συνέδριο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το άρθρο 16 είναι κρίσιμο θέμα συζήτησης.
Gia Anonymous....(Ένας διάλογος, όπως αυτός που διεξάγεται....)
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επαναλάβω τις θέσεις μου. Μία σύνοψη υπάρχει στη συνέντευξη μου στο Έθνος της Δευτέρας 27.11.2006. Διατυπώνω τη θέση μου κατά συνείδηση και δεν διαπραγματεύομαι τη συνείδηση μου. Ως προς την πρόταση για δημοψήφισμα, επικαλούμαι αυτά που είπε ο κ. Παπανδρέου.Είναι προφανές ότι ένα τόσο σοβαρό ζήτημα θα συζητηθεί - ελπίζω- στα συλλογικά δημοκρατικά όργανα του ΠΑΣΟΚ. Εκεί θα προσδιοριστούν οι κρίσιμες λεπτομέρειες. Τα ερωτήματα, ο χρόνος, ο συνδυασμός με τη διαδικασία αναθεώρησης του άρθρου 16 κ.ο.κ. Είναι αυτονόητο ότι το δημοψήφισμα δεν μπορεί να αφορά πράγματα κοινής αποδοχής που διακηρύσσουν όλα τα κόμματα και όλοι οι φορείς, αλλά προτάσεις πολύ πιο συγκεκριμένες επί των οποίων υπάρχει σύγκρουση η οποία πρέπει να λυθεί δημοκρατικά. Τέλος, όταν ασκούμε κριτική, καλόν είναι να το κάνουμε με το θάρρος της υπογραφής μας και όχι ανώνυμα.Το διαδίκτυο έχει την πρακτική του, που είναι σεβαστή, αλλά η Δημοκρατία έχει το δικό της ήθος που είναι αναντικατάστατο.
Για Χρύσανθο Μελέκο
Οι παρατηρήσεις σας είναι πολλές και πυκνές. Αρχίζω με τις πιο εύκολες. Πράγματι υπάρχουν ακραία φαινόμενα αδράνειας, επαγγελματισμού και οικογενειοκρατίας στην πολιτική ζωή. Χρειάζεται ριζική παρέμβαση ώστε να αλλάξουν οι πρακτικές και οι νοοτροπίες αυτές. Απαιτείται όμως, πριν από ο,τιδήποτε άλλο, να αντιδρά η ίδια η κοινωνία. Συμφωνώ επίσης ότι η "επιτροπολογία" δεν οδηγεί πουθενά. Είναι πρόσχημα για συνεχή επανάληψη κοινοτοπιών. Συμφωνώ επίσης ότι τα ζητήματα της κοινωνίας της πληροφορίας πρέπει να αντιμετωπίζονται όχι "επαρχιώτικα", αλλά πιο δυναμικά και πρωτοπόρα. Έχουμε τη δυνατότητα. Κρατώ τις παρατηρήσεις για τη μουσουλμανική μειονότητα. Χρειάζεται πολύ πιο ειλικρινή και διορατική αντιμετώπιση, με απόλυτο σεβασμό στα συνταγματικά της δικαιώματα. Συμφωνώ με την ανάγκη να μη γίνεται ιδεολογική ή πολύ περισσότερο ιδεοληπτική χρήση της ιστορίας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Συμφωνώ, τέλος, με τις παρατηρήσεις για τη σχέση τυπικών και ουσιαστικών προσόντων.
Για δεσφα
Και τα δύο είναι αναγκαία και εφικτά. Ελπίζω μόνο προσωπικά η γυμναστική να είναι ήπια.
1. Ναι 10862 63%
2. Οχι 6240 36%
3. Δεν γνωρίζω 205 1%
http://www.flash.gr/vote/index.asp?voteid=149
8 66,67%
Όχι 9 21,43%
Ίσως 4 9,52%
Δεν ξέρω/δεν απαντώ 1 2,38%
1. Ναι 10862 63%
2. Οχι 6240 36%
3. Δεν γνωρίζω 205 1%
http://www.flash.gr/vote/index.asp?voteid=149
8 66,67%
Όχι 9 21,43%
Ίσως 4 9,52%
Δεν ξέρω/δεν απαντώ 1 2,38%
http://www.acrobase.gr/showthread.php?t=245
Επίσης, το 55,4% συμφωνεί με τα μη κρατικά πανεπιστήμια,
εταιρεία GPO
37,9%Metron Analysis
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=716287
Οι δημοσκοπήσεις των ιστοχώρων είναι για να γίνεται κουβέντα και χαβαλέ. Εχουν ελάχιστη μέχρι μηδενική αξία. Εξ άλλου έιναι γνωστό πως οι "ενδιαφερόμενοι" σβήνουν συνέχεια τα cookies στον υπολογιστή τους και ψηφίζουν όσες φορές θέλουν! Δεν ισχύει το ένας χρήστης μια ψήφος... που και πάλι δεν θάταν αντιπροσωπευτικό το δείγμα.
Κυριε Βενιζελο θα ηθελα να μάθω τη γνώμη σας για το p16.Την πρωτοβουλια μελών του ΠΑΣΟΚ ενάντια στην αναθεώρηση του αρθρου 16 η οποία εχει υπογραφεί ηδη απο πολλους συντρόφους και απο την πλειοψηφία των οργανώσεων τησ ΠΑΣΠ.
Gia Chris
Νομίζω ότι έχω διατυπώσει με όσο γίνεται πιο σαφή τρόπο τη θέση μου για το 16
καλημέρα!
Τα παρακάτω σημεία πιστεύω θα έδιναν μία ολότητα στο θέμα που συζητείται:
Α) Σε ότι αφορά την χρηματοδότηση:
• Γ΄ ΚΠΣ: Διαπιστώνεται μεγάλη καθυστέρηση στην απορρόφηση των πόρων του Γ΄ ΚΠΣ γι αυτό αποφασίσθηκε η περικοπή του συνολικού ‘’ πακέτου ‘’ώστε να αποτυπωθεί εικονικά μεγαλύτερη απορροφητικότητα. Σωστό θα ήταν να διερευνηθεί σε εθνικό επίπεδο η ‘’ ωριμότητα ‘’ έργων που αφορούν στην Εκπαίδευση και ανεξάρτητα της ‘’ επιλεξιμότητά τους ‘’ , η Κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με πολιτικούς όρους και να αποφασίσει την ένταξη και υλοποίησή τους.
• Δ΄ ΚΠΣ: Διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για μεγαλύτερη ενίσχυση του χώρου της Παιδείας και ιδιαίτερα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αντί ένα μεγάλο τμήμα των χρηματοδοτήσεων από τα ‘’ Υποπρογράμματα ‘’ και τους άξονες των ‘’ Ανθρώπινων Πόρων ‘’ να οδεύει στα διάφορα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης ( ΚΕΚ ) ή προς άλλες δράσεις που παράγουν αμφίβολα αποτελέσματα, ορθό θα ήταν να κατευθυνθούν στις δομές της δημόσιας Εκπαίδευσης.
• 5% του ΑΕΠ: Στη βάση ενός Εθνικού Σχεδιασμού για την Παιδεία και με δέσμευση του 5 % για την Παιδεία, καθώς και των πόρων του Δ΄ΚΠΣ – όσο χρόνο θα διαρκεί το Πρόγραμμα – μπορούν να γίνουν βήματα και τομές που θα λύσουν αρκετά προβλήματα.
Β) Επειδή το Κράτος ορισμένες φορές εμφανίζεται αδύναμο ή απρόθυμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, δεν σημαίνει ότι η λύση βρίσκεται στην αντίπερα όχθη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των ιδιωτικών ενδεχομένως ΑΕΙ.
Γ) Το πλεονέκτημα κρατικών Πανεπιστημίων είναι ότι δεν απεμπολούν την εκπαίδευση που αφορά σε οικουμενικά και ανθρωπιστικά ζητήματα καθώς και σε θέματα που σχετίζονται με την πολιτιστική μας ταυτότητα. Δεν περιορίζονται μόνον στις γνώσεις που αφορούν στην αγοραία επιβίωση των σπουδαστών και αυριανών πολιτών.
Δ) Σε κάθε περίπτωση όμως σήμερα παρά ποτέ επιβάλλεται η σύνδεση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, την έρευνα και την παραγωγή.
Ε) Θεωρείται αδιανόητη η λειτουργία ενός ιδιωτικού Πανεπιστημίου ως αυτοδιοίκητου. Ποιος επιχειρηματίας παραδίδει την τύχη της επιχείρησης του σε συνεργάτες, υπαλλήλους ή πελάτες του;
ΣΤ) Η καταπολέμηση της φοιτητικής φτώχειας ( αναφέρεται στο σημείο 2 του κειμένου του Ευάγγελου Βενιζέλου ) είναι σίγουρα μία πολύ σημαντική υπόθεση ιδιαίτερα σε περιόδους που πλήττονται τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Το μέτρο απαιτεί εξειδίκευση και ρητή δέσμευση ισχύος κάτω από σαφείς οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση γιατί ακουμπάει πρακτικά πολλές οικογένειες. Αφορά όμως και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., που λόγω της φυσιογνωμίας του έχει ανάγκη προτάσεων και θέσεων κοινωνικού χαρακτήρα.
Εκτός των παραπάνω σημειώσεων και των οκτώ σημείων του κειμένου του Ευάγγελου Βενιζέλου στο ‘’ Πολιτικό Ημερολόγιο ‘’, νομίζω ότι πρέπει να ενσωματωθούν και οι θέσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου που εκφράσθηκαν στη συνέντευξη του ‘’ ΕΘΝΟΥΣ ‘’ 27 – 11 – 06 στο δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή, οι οποίες βοηθούν στην ωρίμανση της συζήτησης για το Άρθρο 16:
• Να διερευνηθεί η δυνατότητα, το δικό μας δημόσιο Πανεπιστήμιο να δημιουργήσει επιπλέον θέσεις φοιτητών, άρα και διδασκόντων, προκειμένου να περιορισθεί στο μέτρο του δυνατού το πρόβλημα της φοιτητικής μετανάστευσης.
• Να προηγηθεί προκήρυξη ενδιαφέροντος για να διαπιστωθεί ποιοι, με ποιους όρους και με ποια διασφάλιση χρηματοδότησης σκέπτονται να ιδρύσουν μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια και με τι τμήματα.
Για την αναβάθμιση όμως του Ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου θα πρέπει να διεξαχθεί ένας έτσι και αλλιώς ένας απροκατάληπτος διάλογος με τα ενδιαφέροντα μέρη, ώστε να διερευνηθούν τα βέλτιστα σενάρια για το μέλλον της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και πως αυτή θα είναι ικανή να ανταποκριθεί στα σύγχρονα ακαδημαϊκά, γνωστικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα.
Μου κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν μιλάει για την εμπειρία από τη λειτουργία των σοβαρών ιδιωτικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Εκτός από τα περίφημα "διαμερίσματα στην Κάνιγκος" υπάρχουν και σοβαρές προσπάθειες με μακρόχρονη προσφορά.
Ας πάρουμε το Deree. Διαθέτει περιουσία real estate, της οποίας η εκμετάλλευση θα απέδιδε πολλαπλάσια και χωρίς μπελά από οποιαδήποτε ενασχόληση με "παροχή πτυχίων". Το συγκεκριμένο ίδρυμα προσέφερε στην ελληνική κοινωνία σπουδές σε τομείς, τους οποίους το δημόσιο πανεπιστήμιο , μακριά από την κοινωνία τελικά, ανακάλυψε με καθυστέρηση δεκαετιών. Αναφέρομαι στην Ψυχολογία, την Επικοινωνία, τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, το Θέατρο, τον Κινηματογράφο, για να ανφερθώ σε μερικά μόνον. Δηλαδή, το Deree στελέχωνε την ελληνική αγορά με αποφοίτους στη Διοίκηση Επιχειρήσεων ενώ η ΑΣΟΕΕ έβγαζε (ανωτάτη πάντα!) βοηθούς λογιστών! Αν θέλετε, ρίξτε μια ματιά στο πρόγραμμα του Deree και θα δείτε ποιά νέα τμήματα θα γίνουν στα δημόσια πανεπιστήμια σε πέντε με δέκα χρόνια!
Γιατί δεν μιλάει κανείς για την ποιότητα σπουδών στο ALBA; Απλούστατα γιατί είναι τόσο μακράν άλλων προσπαθειών (πλην μιάς ίσως - της πρώην ΑΣΟΕΕ - μαθαίνουν γρήγορα!) και είναι τέτοια η ζήτηση που καλό είναι να αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες συγκρίσεις.
Γιατί δεν μιλάει κανείς για το ΑΙΤ; Επειδή είναι μαγαζί του Κόκκαλη μήπως; Μέχρι το 2005 (είχα δει τα στοιχεία) η επιδότηση από το ίδρυμα Κόκκαλη ήταν περίπου 3 εκατ ευρώ το χρόνο (συν δίδακτρα, συν χορηγίες, κλπ). Η ποιότητα των σπουδών, υπό τον έλεγχο του Carnegie Mellon δεν παίζεται (σε σύγκριση με το καλύτερο πρόγραμμα ελληνικού πολυτεχνείου). Απ' ό,τι ακούω και το Anatolia δεν πάει πίσω, καθώς και κάμποσα ακόμη (ας αφήσουμε λίγο χρόνο στο AHU να δείξει), τα οποία κάθε άλλο παρά "γκαρσονιέρες στην Κάνιγκος" είναι!
Το πρόβλημα τελικά δεν είναι αν κάποιοι θα μπουνε στην αγορά για να βγάλουν λεφτά. Η αναφορά στην αρνητική εμπειρία της Πορτογαλίας είναι, λυπάμαι, γελοία. Πρώτον, γιατί κάποιοι έχασαν (και πολλά μάλιστα) λεφτά! [Έτσι είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία.] Δεύτερον, γιατί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ξεκαθάρισε η κατάσταση και η κοινωνία έχει σαφή εικόνα ποιές σπουδές αξίζουν και ποιές όχι. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν μπορούμε (παρά μόνον ιδιωτικά) να πούμε ποιές σπουδές αξίζουν.
Γιατί ο κ. Βενιζέλος και άλλοι πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων χωρίς αυστηρούς κανόνες (και μάλιστα σε επίπεδο Συντάγματος) θα οδηγήσει σε υποβάθμιση την ανώτατη παιδεία στη χώρα μας;
Φαντάζομαι, γιατί υποθέτουν ότι χωρίς τον "αυστηρό κρατικό έλεγχο" και το καθορισμό "προυποθέσεων για την εισαγωγή των φοιτητών" οποιοδήποτε σημερινό "κεντρο ελευθέρων σπουδών" που συνεργάζεται με κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, θα μπορεί να δίνει πτυχία με κριτήριο την ικανότητα του "πελάτη" να πληρώσει και όχι την γνώση πάνω στο αντικείμενο των σπουδών. (Δεν θα ασχοληθώ με το αν τα κρατικά πανεπιστήμια που δεν τους ενδιαφέρει ο "πελάτης" δίνουν πτυχία που αντιστοιχούν στο επίπεδο της γνώσης του αντικειμένου -όσοι από εμάς έχουν τελείωσει ελληνικό ΑΕΙ το γνωρίζουν καλά αυτό). Επομένως, σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό, χωρίς το "κρατικό έλεγχο" θα είναι πολύ εύκολο για οποιονδήποτε έχει οικονομική ευχέρεια να "αγοράσει" ένα πτυχίο, με ελάχιστο ή καθόλου κόπο. Και άρα -σκέφτονται πολλοί- με το πτυχίο αυτό, κάποιος μπορεί να βρεί μια πολύ καλή θέση εργασίας, -που προφανώς θα τη στερήσει από μια φτωχή πλην τίμια Διάνοια που θα έχει τελειώσει κρατικό ΑΕΙ- επομένως κανείς πια δεν θα προτιμάει τα ελληνικά ΑΕΙ, στα οποία κάποιος θα πρέπει να προσπαθήσει σκληρά για να εισαχθεί και να μάθει όλα αυτά τα πράγματα ώστε να γίνει ένας "μορφωμένος". Θα περίμενε επομένως κανείς ότι στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου που εδώ και χρόνια υπάρχουν μη-κρατικά πανεπιστήμια, τα κρατικά πανεπιστήμια θα έχουν εξαφανισθεί. Ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Αμερική, όπου ως γνωστόν όλα τα καθορίζουν "οι νόμοι της αγοράς", θα περίμενε κανείς ότι η επιστήμη και η τεχνολογία θα έχουν σταματήσει να αναπτύσονται και ότι εκλείπουν οι "ανώτατα" μορφωμένοι νέοι, αφού ο καθένας μπορεί να πληρώσει και να πάρει ότι πτυχίο θέλει, χωρίς να διαβάσει ούτε μια σελίδα!
Βέβαια όλοι ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και δεν ισχύει όχι επειδή στην Αμερική και αλλού, τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι κρατικά (όπως μας λεει και μας ξαναλεει ο κ. Βενιζέλος) -αν και αυτό βέβαια δεν τα εμποδίζει να χρηματοδοτούνται "έμμεσα ή άμεσα" από επιχειρήσεις, κάτι το οποίο προφανώς θα πρέπει να απαγορευτεί στην Ελλάδα- αλλά γιατί πολύ απλά εκεί, αν δεν έχεις τις δεξιότητες που πιστοποιεί το πτυχίο σου (τουλάχιστον) την άλλη μέρα θα είσαι πάλι χωρίς δουλειά. Επομένως γιατί να πληρώσεις για ένα χαρτί που δεν έχει κανένα αντίκρυσμα;
Ναι, αλλά, θα σου πούνε, εδώ είναι Ελλαντα. Και στο Ελλάντα, θα σου πούνε, αν έχεις το "μέσο" δεν σε κουνάει κανείς από τη δουλειά σου (στον ιδιωτικό τομέα μιλάμε, στο δημόσιο, αν μπεις, δεν βγαίνεις ακόμα και αν δεν ξέρεις πόσα ποδαράκια έχει το τρανζίστορ).
Τώρα το κατάλαβα το επιχείρημα!
Μόνο που, αφού είναι έτσι το Ελλάντα, άφηστε την αναθεώρηση, μην τη κάνετε καθόλου! Γιατί υποψιάζομαι ότι αυτοί που θα κάνουν την αναθεώρηση, είναι οι ίδιοι που έκαναν την Ελλάδα μας, Ελλάντα!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενεία,
Συγγνώμη για τη λογοδιάροια
Χάρης Μαρής
Για Χάρη Μαρή
Επειδή έχω πει αναλυτικά τις απόψεις μου για το ζήτημα αυτό, επιφυλάσσομαι να δημοσιεύσω σε λίγες ημέρες μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ζήτημα των λεγόμενων "κολεγίων".
Αγαπητέ
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο σας στην Κ. Ελευθεροτυπία για την Ατζέντα 16 σημείων για συζήτηση. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος εύκολα να διαφωνήσει με τις απόψεις σας. Θα ήθελα όμως να σας κάνω μια υπόδειξη σχετικά με την χρήση των όρων ΑΕΙ και ΤΕΙ οι οποίοι χρησιμοποιούνται συχνά αλλά είναι λάθος.
Δηλαδή σύμφωνα με τον Ν. 2916/2001 τα ΤΕΙ ανήκουν πλέον στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν μπαίνω στην ουσία της διάταξης αλλά όταν λέμε ΑΕΙ σ' αυτά πλέον περιλαμβάνονται και τα ΤΕΙ. Μήπως πιο σωστή θα ήταν η χρήση των όρων Πανεπιστήμια και ΤΕΙ όπως ορίζονται και από το άρθρο 1 του σχετικού νόμου;
Πολύ σωστά είναι λάθος να επικεντρωνόμαστε και να κινούμαστε μόνο γύρω απο το αρθρό 16.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να υπερψηφιστεί απο την παρούσα βουλή καθώς είναι θέμα καίριο και καθοριστικό.
Υποβαθμίζουμε ήδη την παιδεία απο την ελλειπή χρηματοδότηση.Ας ξεκινήσουμε απο εκεί με πλάνο ανάπτυξης.
Τα καινούργια τμήματα δημιουργούν πρόβλημα χωροθέτησης.
Θα είναι σόκ για τα πανεπιστήμια αυτή η απότομη αλλαγή συνθηκών. Χρειάζεται πολύ προσεκτική εφαρμογή.
Γνώμη μου πάντως πως πρέπει να αξιολογηθεί η περίπτωση αποσύνδεσης του λυκείου απο την διαδικασία εισαγωγής πολυ σοβαρα. Η εισαγωγή στα πανεπιστήμια πρέπει να περιέχει και άλλα κριτήρια όπως πολυ σωστά αναφέρατε.
Gia openminded
Χαίρομαι που συμφωνούμε
Gia th. kargidis
Πράγματι έτσι είναι. Μνημονεύω ειδικά τα ΤΕΙ για τους αναγνώστες που δεν γνωρίσουν τον ορισμό του νόμου περί ΑΕΙ.
παρακολουθώ τις συζήτησεις και δεν έχω καταλάβει το εξης απλό:
Για ποιο λόγο ένα φορέας θα ιδρύσει Πανεπιστήμιο αν δεν έχει σκοπό το κέρδος?
Τη σημαίνει η καραμέλα του "μη κερδοσκοπικού" πανεπιστημίου.
Με την ευκαιρία ζητώ της παρέμβασης σας για την πράξη του Υπουργείου Παιδείας να "υιοθετήσει" το διαγωνισμό του Εμπορικου και Βιομηχανικου Επιμελητηρίου Αθηνών στον οποίο καλούνται οι μαθητές Λυκείων να γράψουν έκθεση υπερ των ιδιωτικών πανεπιστήμιων.
Το θεωρώ πρόκληση.
Περισσότερα για αυτό το θέμα στο
http://deilogos.wordpress.com/2007/01/18/18-01-2007/
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας
Για άλλη μια φορά τα πανεπιστήμια κλείνουν και χάνεται η εξεταστική.
Ποιος έχει την ουσιαστική ευθύνη για αυτό;
Εκ πρώτης όψεως ευθύνεται τόσο η κυβέρνηση με πρώτους – πρώτους τον κ. Πρωθυπουργό και την κ. Υπουργό Παιδείας, όσο και η ακαδημαϊκή κοινότητα. Βέβαια δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 ήταν στην ατζέντα της κυβέρνησης. Επίσης δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι η ακαδημαϊκή κοινότητα μάχεται για τα κεκτημένα της με έναν τρόπο ο oποίος αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα- το δικαίωμα στην απεργία (άρθρο 23 Σ.).
Επομένως ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος;
Λαμβάνοντας υπόψη μιά βασική αρχή δικαίου, βάσει της οποίας κρινόμαστε τόσο για τα όσα πράττουμε αλλά και για τα όσα παραλείπουμε, συμπεραίνω ότι ο κύριος υπαίτιος αυτού του αδιέξοδου δεν είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα τον πρόεδρο του.
Κατά πρώτον, η πρωτοβουλία για την μετάθεση της συζήτησης του άρθρου 16 για την 10η Ιανουαρίου προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό ήταν τραγικό λάθος. Είναι γνωστό της πάσης ότι η εξεταστική αρχίζει το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου. Με τον τρόπο αυτό έδωσε το ΠΑΣΟΚ το δικαίωμα στην ακαδημαϊκή κοινότητα να «εκβιάσει» στο πλαίσιο της εξεταστικής.Πρόκειται, ως γνωστόν, για τον πιο ανήθικο εκβιασμό. Αφού όμως το ΠΑΣΟΚ έδωσε το «μπαλαντέρ», δεν ευθύνεται η ακαδημαϊκή κοινότητα που το χρησιμοποίησε.Τουναντίον.
Κατά δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ είχε την δυνατότητα να εκτονώσει την κρίση μεταθέτοντας τη συζήτηση για το άρθρο 16 στην αναθεωρητική Βουλή. Έπειτα από ένα χρόνο και δεδομένου ότι θα είχαν γίνει τα απαραίτητα fora για την κατάσταση των πανεπιστημίων στην Ελλάδα και για τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας αλλά και της οικονομίας, η συζήτηση του άρθρου 16 θα μπορούσε να γίνει με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και άρα αποτελεσματικότητα.
Επισημάνατε τους κινδύνους κ. Βενιζέλε. Εμμέσως πλην σαφώς αυτό υποστηρίξατε. Ή για να είμαι πιο ακριβοδίκαιος, η τοποθέτηση σας είχε τρείς συνισταμένες: την ιδεολογική - η πάγια αντίθεση σας σε κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και σε ένα καινοφανές για την Ελλάδα ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα που θα βασίζεται σε κριτήρια οικονομικά και όχι αξιακά • τη νομική-ορθολογιστική - η απαίτηση σας για ευρεία συναίνεση όταν λαμβάνονται αποφάσεις αυτού του επιπέδου (3/5 για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και 2/3 για την ψήφιση του εκτελεστικού νόμου)• και την τακτικιστική- εκτόνωση της κρίσης και μετάθεση αυτής στην επόμενη και αναθεωρητική Βουλή.
Δυστυχώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να κάνει επίδειξη ισχύος στο κόμμα σας. Θέλησε να αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρει ούτε η θέση του «αμέσως επόμενου», ούτε οι απόψεις των λοιπών στελεχών, ούτε η επιθυμία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και το συλλογικό συμφέρον. Εύγε!
Επιλέγω να μην υιοθετήσω την άποψη ότι η εμμονή του προέδρου στην αναθεώρηση του 16 οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, όπως ανειλημμένες υποχρεώσεις σε μεγαλοεπιχειρηματίες.
Πρόκειταιόμως απλά για επιλογή και όχι για εμπεριστατωμένη θέση.
Προσβλέπουμε σε σας κ. Υπουργέ.
Γρηγόρη
Στμφωνώ μαζί σας.
Αν το ΥΠΕΠΘ υιοθετήσει τον διαγωνισμό του ΕΒΕΑ, θα κάνω αμέσως σχετική ερώτηση και διαμαρτυρία στη Βουλή.
Για v.t.
Η προσέγγιση μου είναι πάντα πολιτική με ζητούμενο το συμφέρον του τόπου και της παράταξης.
φτιαξτε πρωτα τα δικα μας τα κρατικα πανεπιστημια...δεν μπορει να φερνετε ως παραδειγμα την αμερικη μιλωντας για αρθρο 16(υπαρχουν και χωρες δυτικες που δενε χουν ιδιωτικα πανεπιστημια )...
εδω το καλυτερο πανεπιστημιο της χωρας ειναι το αριστοτελειο που ειναι ενα αχουρι απο αποψη υποδομων,ειναι δυνατον να μιλαμε για ιδωτικα πανεπιστημια??
Τι βιαζεστε σας πιεζουν τοσο οι αμερικανοι πατρωνοι?
δεν μπορουν να ισχυσουν τα αρθρα 16 στην ελληνικη πραγματικοτητα των 500 φοιτητων σε αμφιθεατρο τον 150..πρωτα φτιαξτε τα κρατικα πανεπιστημια και μετα ιδρυστε οτι θελετε ,τοτε ισως να υπαρχει και ανταγωνισμος τωρα τι να υπαρχει?αυτο που μου ρχεται στο μυαλο ειναι η εγκαταλειψη της δημοσιας ανωτατης παιδειας...αυτη ειναι η παραδοχη με το αρθρο 16...
κατι ακομα ολοι τα βαλατε με τους αιωνιους φοιτητες(λες και αυτοι δνε μπηκαν με το σπαθι τους σε δυσκολες εποχες),με το ασυλο κτλ κτλ...
καταργηστε πρωτα το ασυλο των βουλευτων,τις φλας γκορτον συνταξιοδοτησεις και αφηστε τα δευτερευοντα...
ακομα και ο ελεγχος των πανεπιστημιων με βρισκει αδιαφορο...την κυρια γιαννακου ποιος τις ελεγχει για τις αλλαζονικες μπανανες που διαπραττει?ο πρωθυπουργος?ειμαστε σοβαροι?γιατι να μην ελεγχεται το υπουργικο συμβουλιο και μονο(υστερα απο μια ετησια επιδειξη απολογισμου του εργου του ...στην κρατικη τηλεοραση?)καθε χρονο μεσω δημοψηφισματος?(οχι το κομμα προσοχη το υπουργικο σχημα)...
χρειαζεται νομιζω μια αναθεωρηση του ολου συστηματος που σημερα βασιζεται στην λογικη του"με την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωριζεται"
Δημοσίευση σχολίου