Η απάντηση του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας για την Αμαλία

Από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας έλαβα την ακόλουθη απάντηση όσον αφορά το θέμα της Αμαλίας:
"Απαντώντας στις ανωτέρω σχετικές Ερώτηση και Αναφορά, που κατατέθηκαν στη Βουλή από το βουλευτή κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, αναφορικά με το θέμα της υγείας της πρώην ασφαλισμένης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Αμαλίας Καλυβινού, όπως προκύπτει από το ιστολόγιο (blog) της ίδιας στο διαδίκτυο και ειδικότερα για το θέμα της αρμοδιότητάς μας, που σχετίζεται με τη λειτουργία της Ειδικής Επιτροπής φαρμάκων εξωτερικού υψηλού κόστους του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και της έγκρισης των απαιτουμένων φαρμάκων κατά τη διάρκεια της θεραπείας της προαναφερομένης, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη από την ως άνω Ειδική Επιτροπή, προκειμένου να γνωματεύσει για την έγκριση θεραπειών υψηλού κόστους, αναλύονται κατά περίπτωση ως κατωτέρω:
1. Θεραπείες με φάρμακα που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Η Επιτροπή, γνωματεύει όσον αφορά στην αναγκαιότητα θεραπείας με φάρμακα που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, αφού προηγουμένως διαπιστώσει την αποτυχία προγενέστερης θεραπείας με κλασικά φάρμακα, ερευνήσει τη διεθνή βιβλιογραφία για άδειες κυκλοφορίας στο εξωτερικό, εγκεκριμένες ενδείξεις, κόστος κλπ. και ελέγξει την πληρότητα και εγκυρότητα των δικαιολογητικών που υποβάλλονται.
Σημειώνεται ότι, βασική προϋπόθεση για την έγκριση φαρμάκων εξωτερικού, αποτελεί η θετική απαντητική βεβαίωση του ΕΟΦ, που επιτρέπει την διακίνηση του υπό εξέταση φαρμάκου για τον συγκεκριμένο ασθενή, ο οποίος αιτείται την χορήγηση αυτού.

2. Θεραπείες για εγκεκριμένη ένδειξη
Η Επιτροπή γνωματεύει θετικά εφόσον συστήνονται για εγκεκριμένες από τον ΕΟΦ ενδείξεις.
Η έγκριση ανανεώνεται-όταν ζητηθεί-εφόσον ο ασθενής ανταποκριθεί στην αγωγή, γεγονός που πιστοποιείται από σχετική εξέταση ή ειδική ιατρική γνωμάτευση.

3. Θεραπείες για μη εγκεκριμένη ένδειξη
Θεραπείες, για μη εγκεκριμένες από τον ΕΟΦ ενδείξεις που παραπέμπονται στην Επιτροπή, λαμβάνουν θετική γνωμοδότηση, εφόσον έχουν ένδειξη σε άλλες χώρες και/ή υπάρχει εκτενής και έγκυρη βιβλιογραφία, η οποία να δικαιολογεί την χορήγηση της εν λόγω θεραπείας στην συγκεκριμένη πάθηση.
Εφόσον ο ασθενής ανταποκρίνεται στην θεραπεία, γεγονός που αποδεικνύεται με ειδικές εξετάσεις ανάλογα με την πάθηση, η έγκριση ανανεώνεται.
Η ανεύρεση των βιβλιογραφικών δεδομένων, καθώς και άλλων στοιχείων περί εγκεκριμένων ενδείξεων σε άλλες χώρες, είναι δυνατή σε διάφορες σελίδες-βάσεις δεδομένων στο ΙΝΤΕRΝΕΤ, όπως, π.χ., στο Medline ή στις σελίδες των Οργανισμών Φαρμάκων Ευρώπης (EMEA) και Αμερικής (FDA).
Σε κάθε περίπτωση που η χορήγηση ενός φαρμάκου απορρίπτεται διότι δεν πληρούνται τα ανωτέρω κριτήρια, ο ασφαλισμένος ενημερώνεται με την πλήρη αιτιολόγηση της απόρριψης.
Στις περιπτώσεις αυτές η Επιτροπή Αθήνας συντάσσει ενημερωτικό σημείωμα (επισυνάπτεται υπόδειγμα).

Ειδικά για την περίπτωση της ασφαλισμένης Αμαλίας Καλυβινού, σύμφωνα με όσα μας πληροφόρησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Από τις 25/1/2005 έως και 8/2/2005 εξετάστηκαν από την Ειδική Επιτροπή αιτήσεις της ασφαλισμένης για την χορήγηση των φαρμάκων TAXOTERE 80mg και GEMZAR 1 gr, η χορήγηση των οποίων και εγκρίθηκε.
Αναφορικά με τις αιτήσεις της ασφαλισμένης για το φάρμακο YONDELIS, οι γνωμοδοτήσεις της Ειδικής Επιτροπής είναι αναλυτικά οι ακόλουθες:
· Συνεδρίαση 41η /7-11-06: Η έγκριση δεν ήταν δυνατή, με βάση την από 25-10-06 απαντητική βεβαίωση του ΕΟΦ (επισυνάπτεται φωτ/φο), σύμφωνα με την οποία «Το ιδιοσκεύασμα δεν έχει άδεια κυκλοφορίας. Ο θεράπων ιατρός θα πρέπει να απευθυνθεί στο Τμήμα Κλινικών Ερευνών για παρηγορητική θεραπεία» .
Στις 22/11/06 προσκομίστηκε στην αρμόδια υπηρεσία του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ μέσω fax , επιστολή του ΕΟΦ (επισυνάπτεται), σύμφωνα με την οποία εγκρίθηκε η χορήγηση του φαρμάκου για την εν λόγω ασφαλισμένη, στο πλαίσιο παρηγορητικής θεραπείας.
· Συνεδρίαση 43η /23-11-06 «Εγκρίνονται 9 vial για 3 μήνες».
· Συνεδρίαση 11η/13-3-07 «Εκκρεμότητα. Να προσκομιστεί συγκριτικός απεικονιστικός έλεγχος, που να επιβεβαιώνει την ανταπόκριση στην θεραπεία».
· Συνεδρίαση 12η/23-3-07 «Εγκρίνονται 9 vial για 3 μήνες. Για επαναχορήγηση να προσκομιστούν πορίσματα ακτινογραφίας και αξονικής θώρακα και σύγκριση με τις προηγούμενες εξετάσεις».
Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι σε περίπτωση αναγκαιότητας επείγουσας χορήγησης φαρμάκων στους ασφαλισμένους, η γραμματεία της Επιτροπής ακολουθεί την διαδικασία προέγκρισης, αυθημερόν, από τον ειδικό ιατρό της Επιτροπής και τα δικαιολογητικά προσκομίζονται εκ των υστέρων, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού.
Η επώνυμη αναφορά της ασφαλισμένης σε δύο υπαλλήλους της Επιτροπής θεωρείται άδικη διότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι έχουν απλώς ως αρμοδιότητα την ενημέρωση των ασφαλισμένων για το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής.
Πάντως, το Υπουργείο, σε συνεργασία με τη Διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, έχει ως στόχο την παροχή υγειονομικών υπηρεσιών υψηλού επιπέδου, με σκοπό την πρόληψη, την αποκατάσταση και τη βελτίωση της υγείας των ασφαλισμένων του Ιδρύματος και, κατ’επέκταση, την εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής. Στο πλαίσιο αυτό, λαμβάνει όλα τα μέτρα που κρίνονται αναγκαία για την εξυπηρέτηση του ανωτέρω στόχου και αξιολογεί την υπάρχουσα κατάσταση, καθώς και νέες προτάσεις και διαδικασίες που θα βοηθήσουν στη βελτίωση της εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων".

ό το

Ποινική προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση της Αμαλίας

Στην ερώτηση και την αναφορά που υπέβαλα για την υπόθεση της Αμαλίας, απάντησε ήδη ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Αναμένονται βεβαίως οι απαντήσεις των υπουργών Υγείας και Απασχόλησης.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης στην απάντηση του λέει:
"όπως προκύπτει από το υπάριθμ. πρωτ. 63352/11-6-2007 έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, για το διαλαμβανόμενο στη συγκεκριμένη Ερώτηση ζήτημα έχει ήδη σχηματισθεί η με Αριθμό Βιβλίου Μηνύσεων Β07/2498 προκαταρκτική δικογραφία. Η δικογραφία αυτή από την 7η -6-2007 έχει διαβιβασθεί στον 26ο Πταισματοδίκη Αθηνών, προκειμένου να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση για τη διακρίβωση τυχόν τέλεσης αξιόπινων πράξεων".

Μπλογκόσφαιρα και κοινωνία ΙΙ.

Χαίρομαι για την ανταπόκριση που βρήκε το σχόλιο μου «μπλογκόσφαιρα και κοινωνία». Οι περισσότερες από τις απαντήσεις / αντιδράσεις που διατυπώθηκαν διευκρινίζουν ή επισημαίνουν παραμέτρους που και κατά τη δική μου γνώμη ισχύουν.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως αυτούς που επεσήμαναν ότι απευθύνονται σε μένα γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα ενός αντίστοιχου διαλόγου με άλλους πολιτικούς.
Ελπίζω επίσης να μπόρεσα να καταστήσω σαφές ότι δεν αρνούμαι καθόλου την ευθύνη του πολιτικού κόσμου, ούτε εξομοιώνω τις δικές μου ευθύνες με αυτές του κάθε πολίτη.
Προτείνω να αφήσουμε ανοικτή αυτή τη συζήτηση που βρίσκεται στην καρδιά της κοινωνικής και πολιτικής λειτουργίας της μπλογκόσφαιρας. Θα επανέλθω και εγώ σύντομα.

Blogoσφαιρα και κοινωνία

Απαντώ όσο μπορώ πιο συστηματικά σε αρκετά σχεδόν πανομοιότυπα σχόλια για την απογοήτευση των πολιτών από την πολιτική και τους πολιτικούς, την αναξιοπιστία των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων, τις τρέχουσες, αλλά και τις διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος για το σύνολο των προβλημάτων της χώρας.
Τα σχόλια αυτά χρεώνουν με ευκολία τα πάντα στην πολιτική και τους πολιτικούς, αλλά δεν τους πιστώνουν τίποτα για την εξέλιξη της χώρας. Προφανώς οι φίλοι που διατυπώνουν τα σχόλια αυτά με εκλαμβάνουν ως εκπρόσωπο του πολιτικού κόσμου και του πολιτικού συστήματος συνολικά ίσως γιατί δεν έχουν άλλους πολιτικούς συνομιλητές στην blogoσφαιρα.
Φοβούμαι όμως ότι δημιουργείται έτσι η εσφαλμένη εντύπωση ότι η blogoσφαιρα είναι ένας χώρος κοινωνικά «αμόλυντος».Ένας χώρος όπου βρίσκει κανείς μόνο κριτικά σκεπτόμενους πολίτες που κρατούν αποστάσεις από τα κόμματα και το κομματικό σύστημα. Μόνο από πολίτες «αθώους» από κάθε πολιτικό και κοινωνικό αμάρτημα. Πολίτες χωρίς διαχρονικές ευθύνες για τα αποτελέσματα των εκλογών και τις επιλογές του εκλογικού σώματος, χωρίς ευθύνη για φαινόμενα όπως η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η αυθαίρετη δόμηση και η προσβολή του περιβάλλοντος κ.ο.κ.
Μόνον ενεργούς πολίτες – μέλη της κοινωνίας των πολιτών, με οικολογική ευαισθησία και καταναλωτική συνείδηση με προωθημένες αισθητικές αντιλήψεις, όπως της πολυπολιτισμικότητας και του κοινωνικού φιλελευθερισμού κ.ο.κ.
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή η ειδυλλιακή αυτή περιγραφή δεν ισχύει ή αν ισχύει έχουμε μία blogoσφαιρα «αφαιρετική» που δεν είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια όλοι έχουμε ευθύνη. Ο καθένας στο επίπεδο του. Με προβληματίζει όμως η διαπίστωση ότι εγώ είμαι έτοιμος να αποδεχθώ πολύ μεγαλύτερες δόσεις κριτικής και αυτοκριτικής απ΄ ό,τι αρκετοί συνομιλητές μου, που μιλούν στο όνομα των πολιτών και της κοινωνίας και όχι μόνο στο δικό τους έστω και ανώνυμα.

Ενημέρωση Πολιτικού Ημερολογίου

Με τις πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις στο μπλογκ παρέλειψα εδώ και αρκετές ημέρες να αναφερθώ στις πολιτικές δραστηριότητες και ομιλίες που μπορούν να είναι αφορμή για περαιτέρω συζήτηση και σε άλλα πεδία. Άλλωστε για πολιτικό ημερολόγιο πρόκειται και πρέπει να το ενημερώνουμε. Τις τελευταίες λοιπόν ημέρες συνέβησαν τα εξής:
- Στις 4 Ιουνίου 2007 είχα την ευκαιρία να μιλήσω στη Θεσσαλονίκη σε μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση που οργάνωσε το Monthly Review για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Βαλκάνια. Εδώ είναι αναρτημένη η ομιλία μου για όσους ενδιαφέρονται.
- Στις 6 Ιουνίου 2007 είχα την ευκαιρία και την τιμή να μετάσχω στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του διάσημου Βυζαντινολόγου καθηγητή σε πολλά πανεπιστήμια των Η.Π.Α. Σπύρου Βρυώνη για τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955 στην Κωνσταντινούπολή και οδήγησαν ουσιαστικά στον εξανδραποδισμό της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μίλησα στο συνέδριο του Ιδρύματος Κωνσταντίνου Καραμανλή για τις θεσμικές αντιλήψεις του Καραμανλή, ένα ζήτημα εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί αυτές έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το ισχύον Σύνταγμα της χώρας, το οποίο βεβαίως έκτοτε αναθεωρήθηκε δύο φορές, αλλά δεν παύει στην αφετηρία του να βρίσκεται η πρωτοβουλία του 1974 και οι συνθήκες της μεταπολίτευσης.
- Στις 11 Ιουνίου 2007 ξεκίνησε ένα πάρα πολύ σημαντικό συνέδριο: το 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Συνταγματικού Δικαίου που οργανώνει η Διεθνής Ένωση Συνταγματικού Δικαίου και η Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων. Σε λίγες μέρες θα αναρτηθεί η ομιλία μου στην ιστοσελίδα μου και θα δημοσιευθεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Το θέμα της συζήτησης είναι: «Ξανασκεφτόμαστε τα όρια του συνταγματικού δικαίου». Τα θέματα που συζητούνται στο συνέδριο αφορούν το σύνταγμα ως πεδίο, όπου αναπτύσσονται οι συγκρούσεις και διασφαλίζεται η σταθερότητα, τις νέες ιδεολογικές αμφισβητήσεις που προβάλλουν εναντίον του συνταγματισμού με αφορμή φαινόμενα όπως η τρομοκρατία, ο φονταμενταλισμός κ.ο.κ., η σχέση κράτους και εκκλησίας, ο ρόλος των διεθνών και περιφερειακών δικαστηρίων, όπως το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κ.ο.κ.

Η μπλογκόσφαιρα ως δημόσιος χώρος

Με αφορμή τις δηλώσεις μου για την Αμαλία, την πρωτοβουλία που πήρα να φέρω το ζήτημα στη Βουλή και τις θέσεις μου για το ΕΣΥ, που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μου και στις οποίες παρέπεμψα ήρθαν πολλά σχόλια που κινούνται γύρω από δύο –τρία μεγάλα θέματα:
Πρώτον, η κατάθεση μιας αναφοράς και μιας ερώτησης στη Βουλή δεν συνιστά προφανώς ούτε επανατοποθέτηση, ούτε πολύ περισσότερο «λύση» για τόσο μεγάλα θέματα. Προκαλείται όμως μία συζήτηση, ασκείται όχι μόνο κοινωνική αλλά και κοινοβουλευτική πίεση και κυρίως έρχεται αναγκαστικά η Βουλή αντιμέτωπη με τον αυθεντικό λόγο της Αμαλίας. Οι bloggers μπορεί να είναι εξοικειωμένοι με το λόγο αυτό, αλλά αυτό δεν ισχύει για την μεγάλη πλειονότητα των πολιτών και βέβαια για την μεγάλη πλειονότητα του πολιτικού κόσμου. Θεωρώ περιττό να απαντήσω σε σχόλια που αποδίδουν στις κινήσεις μου αυτές μικροκομματικές προθέσεις ή προθέσεις προβολής. Ελπίζω κάθε καλόπιστος άνθρωπος να αντιλαμβάνεται ότι εμένα προσωπικά δεν μου λείπουν ούτε ευκαιρίες προβολής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ούτε ευκαιρίες αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση στη Βουλή.
Δεύτερον, αντιλαμβάνομαι απολύτως τη σκληρή κριτική, ακόμη και την αγανάκτηση για την κατάσταση που επικρατεί σε πολλές δομές του ΕΣΥ. Όποιος διαβάσει τις θέσεις μου θα διαπιστώσει ελπίζω ότι ξεκινώ από μία ρεαλιστική καταγραφή της κατάστασης, προσπαθώ να εντοπίσω τα βαθύτερα αίτια και να προτείνω συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες λύσεις. Άλλωστε εγώ εκφράζομαι εδώ δημόσια και επώνυμα, άρα ό,τι λέω τελεί αργά ή γρήγορα υπό έλεγχο.
Τρίτον, εξακολουθώ να προβληματίζομαι βαθιά με τον μεγάλο αριθμό αντιβουλευτικών σχολίων που αναπαράγουν στερεότυπα γνωστά από την τηλεόραση. Η ευρωπαϊκή ιστορία μας έχει δείξει ότι ο εύκολος και ισοπεδωτικός αντιβουλευτισμός οδηγεί στον αντικοινοβουλευτισμό και τελικά στην αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Φαντάζομαι ότι όλοι εμείς που πιστεύουμε στις δυνατότητες συμμετοχής που προσφέρει ο νέος ηλεκτρονικός δημόσιος χώρος (η λεγόμενη μπλογκόσφαιρα) θέλουμε κάτι παραπάνω και όχι κάτι λιγότερο από τους ισχύοντες δημοκρατικούς θεσμούς. Άλλωστε ο μόνος θεσμός εξουσίας που υπόκειται στον συνεχή έλεγχο των πολιτών είναι το Κοινοβούλιο και η κυβέρνηση που στηρίζεται από αυτό. Δεν ισχύει το ίδιο με τους θεσμούς οικονομικής, επικοινωνιακής ή πολιτιστικής εξουσίας.

Και πάλι για την Αμαλία

Και πάλι για την Αμαλία

Η παρέμβαση μου για την Αμαλία και ιδίως η πρωτοβουλία μου να καταθέσω στη Βουλή ως αναφορά αυτούσιο το περιεχόμενο του blog της Αμαλίας προκειμένου να προκληθεί η αναγκαία συζήτηση και να ασκηθεί η μεγαλύτερη δυνατή πίεση στους αρμόδιους υπουργούς, προκάλεσαν πολλά σχόλια στα οποία θέλω να απαντήσω. Τα σχόλια αυτά είναι –όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις- αντιφατικά: Κάποιοι δηλώνουν την συμφωνία και την ικανοποίηση τους, κάποιοι προτείνουν ιδέες για πρόσθετες κινήσεις, όπως π.χ. τη συλλογή υπογραφών από όλους τους βουλευτές σε μία ενιαία ερώτηση, κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι τέτοιες πρωτοβουλίες δεν ακυρώνουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για το ΕΣΥ κ.ο.κ.
Κατά τη γνώμη μου το σημαντικό είναι να καλλιεργείται και να διατηρείται η ευαισθησία της κοινωνίας των πολιτών, με όλο τον πλουραλισμό που αυτή εκ των πραγμάτων εμπεριέχει. Τραγικές περιπτώσεις, όπως αυτή της Αμαλίας και η πολύ πρόσφατη του νεογέννητου που δεν μπόρεσε να μεταφερθεί σε νεογνολογική κλινική επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμη φορητή θερμοκοιτίδα, δεν μηδενίζουν το ΕΣΥ, αλλά αναδεικνύουν τις αρνητικές ή ακόμη και σκοτεινές πλευρές του.
Όλα αυτά τα προβλήματα δεν προέκυψαν τα τελευταία τρία χρόνια. Υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. Δεν αρνούμαι ούτε αγνοώ τις δικές μας ευθύνες και τις προσωπικές μου στο μέτρο που μου αναλογούν ως μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έστω και σε άσχετα με την υγεία υπουργεία.
Δικαιούμαι όμως να θυμίσω ότι, πρώτον, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που ίδρυσε και συγκρότησε το ΕΣΥ και δεύτερον, ότι τα τελευταία τρία χρόνια όλα τα προβλήματα επιδεινώθηκαν.
Η υπόθεση της Αμαλίας πρέπει να φέρει στο προσκήνιο το πολύ μεγάλο ζήτημα του κοινωνικού κράτους και ειδικότερα της εθνικής πολιτικής υγείας. Είχα την ευκαιρία – την ήθελα και την περίμενα την ευκαιρία αυτή – να ασχοληθώ με την πολιτική υγείας από την άνοιξη του 2005 έως το καλοκαίρι του 2006 ως υπεύθυνος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και έτσι διαμόρφωσα μία πολιτική πρόταση παρέμβασης στον τομέα αυτό που κατά το μεγαλύτερο μέρος της ενσωματώθηκε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά τα υλικά και οι θέσεις μου βρίσκονται και εδώ. Οι θέσεις μου προσπάθησα να είναι ιστορικά δίκαιες, δηλαδή αυτοκριτικές, αλλά όχι ισοπεδωτικές, ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, δημοσιονομικά εφικτές και όσο γίνεται περισσότερο αντιγραφειοκρατικές.
Έχουμε ηθική υποχρέωση και προσωπικά έχω ηθική υποχρέωση, αυτές τις προγραμματικές θέσεις την επόμενη φορά να τις εφαρμόσουμε χωρίς εκπτώσεις.

...πρώτη μικρή νίκη...για την Αμαλία

Με ενημέρωσαν ότι τελικά έγιναν δεκτά ως αναφορά τα εκτυπωμένα κείμενα του blog της Αμαλίας που κατέθεσα χθες.

Το γεγονός αυτό θεωρώ πως είναι μία πρώτη μικρή νίκη των φίλων της Αμαλίας.

...για την Αμαλία...

Δυστυχώς οι υπηρεσίες της Βουλής αρνήθηκαν να παραλάβουν ως αναφορά την εκτύπωση του blog της Αμαλίας που υπέβαλα, με τον ισχυρισμό ότι εμπεριέχει υβριστικές φράσεις!
Ζήτησα να επιληφθεί η Πρόεδρος της Βουλής που μαθαίνω ότι βρίσκεται στο εξωτερικό ή έστω ο Α΄ Αντιπρόεδρος που την αναπληρώνει. Κατόπιν αυτού έφερα ήδη το ζήτημα στη Βουλή με τη μορφή ερώτησης προς τους αρμόδιους Υπουργούς.
Βέβαια μια ερώτηση μπορεί τυπικά να είναι ισχυρότερη από την αναφορά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η ισχύς βρίσκεται στο ίδιο το γεγονός, στο λόγο της ίδιας της Αμαλίας και των φίλων της. Γι΄ αυτό θέλω να υπάρχει αυτούσιος στα πρακτικά της Βουλής ο αυθεντικός λόγος της Αμαλίας.

Για την Αμαλία

Όλο το blog της Αμαλίας το κατέθεσα στη Βουλή ως αναφορά και άρα ως αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου προς τους Υπουργούς Υγείας, Απασχόλησης και Δικαιοσύνης.

Για την Αμαλία

Πριν από αρκετές εβδομάδες ένα μήνυμα εδώ μου υπεδείκνυε να δω fakellaki.blogspot.com και έτσι γνώρισα την περιπέτεια της Αμαλίας. Σχεδόν ταυτόχρονα υπήρξε το μεγάλο ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης. Και πράγματι καμία έκθεση ειδικών, κανένα πολιτικό κείμενο για την κατάσταση του συστήματος υγείας δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα έγραψε και κυρίως με όσα βίωσε η Αμαλία.
Όλα όμως αυτά φαίνονται πολύ αχνά μπροστά στον πόνο, το βαθύ αίσθημα αδικίας και την δίκαιη οργή της Αμαλίας. Τί μπορούσε να της πει ένας πολιτικός, που να μην φαντάζει κοινότοπο και ουσιαστικά αδιάφορο;
Ελπίζω και εύχομαι να μπορέσουμε να κάνουμε πράξη όλα όσα λέμε τώρα για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αυτό όμως δεν θα είναι ούτε επαρκές μνημόσυνο για την Αμαλία ούτε παρηγοριά για την οικογένεια της.
Μπορεί όμως να είναι μία μικρή ένδειξη πως κάτι κινείται στον τόπο μας, πως όχι μόνο καταλαβαίνουμε ποιά είναι η πραγματικότητα, αλλά θέλουμε και να την αλλάξουμε. Και ευτυχώς η Αμαλία είχε το σθένος και την ικανότητα να αναδείξει όχι μόνο τις σκοτεινές, αλλά και τις πολλές φωτεινές όψεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ανθρώπων που το υπηρετούν.
Δυστυχώς όμως δεν αρκούν αυτοί για να εξισορροπήσουν και να εξαφανίσουν τις κακές πρακτικές που ενοχλούν βαθιά και κυρίως ταλαιπωρούν και εκθέτουν σε κίνδυνο συνανθρώπους μας.

Blog

Στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου δημοσιεύτηκε ένα σχόλιο μου για τα μπλογκ το οποίο θεωρώ σωστό να επαναλάβω εδώ.

Τελευταίες δραστηριότητες...

Τρεις ομιλίες σε πανεπιστημιακούς χώρους, σε εκδηλώσεις οργανωμένες από την ΠΑΣΠ είχα την ευκαιρία να κάνω την προηγούμενη εβδομάδα ενόψει των σημερινών (9.5.2007) φοιτητικών εκλογών. Μίλησα στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο και στη Θεσσαλονίκη και συζήτησα με φοιτητές όλων των αντιλήψεων που εκφράζουν την αγωνία τους για την κατάσταση στο πανεπιστήμιο, για το εργασιακό και προσωπικό τους μέλλον, αλλά και για την κατάσταση της χώρας που ταλανίζεται μέσα σε ένα κλίμα απαισιοδοξίας και καθολικής αμφισβήτησης.
Το Σάββατο (5.5.2007) επισκέφθηκα τη Δράμα όπου συναντήθηκα με το παραγωγικό δυναμικό της περιοχής, συζήτησα με τους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης και μίλησα σε ανοικτή εκδήλωση που οργάνωσε η νομαρχιακή επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με θέμα την πολιτική συγκυρία και τις προγραμματικές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, την Κυριακή (6.5.2007) μίλησα στη Θεσσαλονίκη στο Ολύμπιον, στη Πλατεία Αριστοτέλους με θέμα : «Από το σκάνδαλο των ομολόγων στο μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος» και κάνοντας τη τη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν έχει πια την πολιτική και ηθική δυνατότητα να χειριστεί με κάποια προοπτική το ασφαλιστικό, παρουσίασα τις προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό, τις οποίες είχα την ευκαιρία ήδη πριν από ένα περίπου χρόνο να παρουσιάσω στη Βουλή, στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων, που υποτίθεται θα συντόνιζαν τον διάλογο για το ασφαλιστικό.
Ο διάλογος όμως αυτός δυστυχώς εγκαταλείφθηκε για να αντικατασταθεί από περιοδικά επαναλαμβανόμενες κινδυνολογίες και απειλές κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που ευτυχώς αναγκάστηκε νε εγκαταλείψει τώρα η κυβέρνηση μετά την ανάδειξη του ζητήματος των ομολόγων. Αυτή η τελευταία ομιλία μου μόλις απομαγνητοφωνηθεί θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μου, γιατί ο σχετικός διάλογος είναι πάντοτε αναγκαίος και χρήσιμος.

Τι απέγινε η Θεσσαλονίκη του πολιτισμού;

Αυτό ήταν το θέμα της δημόσιας συζήτησης που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία μου το περασμένο Σάββατο 28 Απριλίου 2007 στην Αποθήκη 1 του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού εκπροσώπων διαφόρων φορέων της πόλης και κυρίως πολιτών που θεωρούν το ζήτημα αυτό κρίσιμο για το ίδιο το μοντέλο και τις προοπτικές ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης.
Εδώ βρίσκονται τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της συζήτησης αυτής που μπορεί να συνεχιστεί και από εδώ, εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον.

Συμβασιούχοι και "κολέγια"

Θέλω να συσχετίσω τις προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα του ΔΕΚ για την συμμόρφωση της Ελλάδας με την οδηγία για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, με την απόφαση που σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες έλαβε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με ισχυρότατη μειοψηφία, για την απαγόρευση της δικαστικής επιδίωξης του ορθού χαρακτηρισμού των συμβάσεων των απασχολουμένων στο δημόσιο ως συμβάσεων αορίστου χρόνου.
Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση δείχνει να επιχαίρει, γιατί η πρόταση του Γενικού Εισαγγελέα, αν γίνει δεκτή από το ΔΕΚ, επιβάλλει την αναθεώρηση του άρθρου 16 ή πάντως πρέπει να εφαρμοστεί από τη χώρας μας ανεξαρτήτως του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Στη δεύτερη περίπτωση η κυβέρνηση επιχαίρει γιατί η ολομέλεια του Αρείου Πάγου επέλεξε την όσο γίνεται πιο στενή ερμηνεία του άρθρου 103 παρ. 8 του Συντ. αδιαφορώντας παντελώς για την οδηγία για τους συμβασιούχους και την σχετική νομολογία του ΔΕΚ.
Όπως στην υπόθεση του «βασικού μετόχου» έτσι και στις υποθέσεις των αποφοίτων των λεγομένων «κολεγίων» και κυρίως των συμβασιούχων η κυβέρνηση παίζει κατά τρόπο προκλητικό – παρασύροντας δυστυχώς και δικαστικά όργανα – τόσο με το Σύνταγμα όσο και με το κοινοτικό δίκαιο παραβιάζοντας προκλητικά τους ευρύτατα αποδεκτούς κανόνες ερμηνείας που σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διασφαλίζουν την εναρμόνιση των εθνικών συνταγμάτων με το κοινοτικό δίκαιο.
Αυτό για την υπόθεση των συμβασιούχων σημαίνει ότι το άρθρο 103 παρ. 8 πρέπει να εφαρμοστεί σε συνδυασμό με την αποσιωπούμενη προκλητικά ειδική μεταβατική διάταξη του άρθρου 118 παρ. 7 του Συντάγματος, πράγμα που σημαίνει ότι η κοινοτική οδηγία για τους συμβασιούχους πρέπει να εφαρμόζεται πλήρως και όταν αυτό δεν γίνεται από την διοίκηση πρέπει να γίνεται απευθείας από τα δικαστήρια γιατί μόνον έτσι διασφαλίζεται η παράλληλη εφαρμογή και άρα η εναρμόνιση τόσο του εθνικού Συντάγματος όσο και του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου. Η γραμμή που ακολούθησε η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου προκαλεί τεχνητή σύγκρουση Συντάγματος και κοινοτικού δικαίου χωρίς καν να υπάρχει η ευαισθησία και η φρόνηση να υποβληθεί σχετικό προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΚ.
Αντίθετα βλέπω μεγάλη προθυμία για την εφαρμογή όχι μιας υπάρχουσας, αλλά μιας διαφαινόμενης απόφασης του ΔΕΚ για τα επαγγελματικά δικαιώματα μέσω της «αναγνώρισης» των λεγομένων «κολεγίων» που λειτουργούν στην Ελλάδα. Επαναλαμβάνω, όσο πιο συνοπτικά γίνεται, ότι η σχετική οδηγία δεν αφορά ακαδημαϊκές αναγνωρίσεις, αλλά μόνον επαγγελματικά δικαιώματα εφόσον τα επαγγελματικά αυτά δικαιώματα αναγνωρίζονται και ασκούνται πραγματικά σε άλλη χώρα - μέλος στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων. Αυτό δεν αφορά το άρθρο 16 του Ελληνικού Συντάγματος και τις εγγυήσεις που περιβάλλουν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Αντί συνεπώς να παρακολουθεί παθητικά την κατάσταση και να περιμένει τις κοινοτικές πιέσεις, ο έλληνας νομοθέτης οφείλει να θεσπίσει:
α) συγκεκριμένες και αυστηρές ποιοτικές προϋποθέσεις για την ίδρυση και λειτουργία των κέντρων ελευθέρων σπουδών θέτοντας τα υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας
β) κριτήρια και μηχανισμούς ελέγχου της ακρίβειας των διαφημιζομένων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, εφόσον υπάρχουν φορείς άλλων κρατών - μελών που δικαιούνται πράγματι να ασκήσουν το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών στην Ελλάδα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου.
γ) την απαγόρευση σύναψης συμβάσεων δικαιόχρησης για την παροχή υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω ενδιάμεσων ιδιωτικών φορέων που δεν είναι οι ίδιοι ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα από τα ελληνικά δημόσια ΑΕΙ, πράγμα που επιτρέπει στη συνέχεια να επεκταθεί η ρύθμιση αυτή και στα ΑΕΙ των άλλων κρατών – μελών της Ένωσης. Δεν είναι καθόλου ενοχλητικό έγκυρα πανεπιστήμια άλλων χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ιδρύσουν παραρτήματά τους στην Ελλάδα. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με την ευθύνη του κάθε πανεπιστημίου, σε δικές του ακαδημαϊκές υποδομές, με δικούς του πραγματικούς καθηγητές και όχι μέσω ιδιωτικών επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν απλώς την επωνυμία του πανεπιστημίου. Είναι αδιανόητο τα βρετανικά ή τα γαλλικά δημόσια πανεπιστήμια να δεχόμαστε να λειτουργούν στην Ελλάδα μέσω ανεξέλεγκτων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Αντί όμως να αναληφθούν αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες αναστατώνεται το σύμπαν επί μήνες με απώλειες μαθημάτων και εξετάσεων για να ψηφιστεί ένας νόμος περί πανεπιστημίων που δεν έχει ούτε στόχο ούτε νόημα, ούτε δίνει απάντηση στα πραγματικά προβλήματα της ποιότητας των πτυχίων και της επαγγελματικής προοπτικής των πτυχιούχων.

Το σκάνδαλο των ομολόγων

Στο σκάνδαλο των ομολόγων και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων οι πολιτικές ευθύνες είναι προφανείς, ενώ οι ποινικές ευθύνες – ελπίζω όχι αργά – θα εξατομικευθούν και θα καταλογισθούν.
Εκτός όμως από αυτές τις δύο μορφές ευθύνης υπάρχει και η αστική ευθύνη που είναι ιδιαίτερα κρίσιμη γιατί συνδέεται με τα δύο κορυφαία ερωτήματα: Πρώτον, που βρίσκονται τα λεφτά που κατέβαλλαν ήδη αδικαιολόγητα τα ταμεία λόγω υπερβολικών προμηθειών ή λόγω απατηλής και τεχνητής διόγκωσης της αγοραστικής αξίας ομολόγων που περιήλθαν σε αυτά κι δεύτερον, ποιος θα αποζημιώσει τα ταμεία, όχι μόνο για τις απώλειες που ήδη σημείωσαν, αλλά και για τις τυχόν μειωμένες αποδόσεις των δομημένων ομολόγων σε σχέση με τα ομόλογα σταθερού επιτοκίου;
Συνιστά ήδη ένα δευτερογενές σκάνδαλο το γεγονός ότι, ενώ επί τόσες εβδομάδες έχουν επισημανθεί τα ζητήματα όχι μόνον από την αντιπολίτευση και τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από την ίδια τη κυβέρνηση που αναγκάζεται να τα συνομολογήσει, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια από τις διοικήσεις των εμπλεκομένων ταμείων, ούτε έχει δοθεί σχετική οδηγία από την κυβέρνηση για την άμεση άσκηση ενδίκων βοηθημάτων που θα παρέχουν στα ταμεία οριστική, αλλά και προσωρινή δικαστική προστασία των συμφερόντων τους. Αναφέρομαι στην άμεση κατάθεση αγωγών και αιτήσεων για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των ασφαλισμένων. Χρηματιστηριακές εταιρίες ή τράπεζες που μεσολάβησαν και έλαβαν υπερβολικές προμήθειες ή απέκρυψαν στοιχεία, παρότι είχαν υποχρέωση αναλυτικής και σαφούς πληροφόρησης, ή διοχέτευσαν παραπλανητικά στοιχεία, ή ανέβασαν με αλυσίδα τεχνητών μεταβιβάσεων των ομολόγων την δήθεν αγοραστική τους αξία γνωρίζοντας ότι υπάρχει τελικός αποδέκτης που έχει παραπλανηθεί πρόθυμος να αποκτήσει το ομόλογο, έχουν υποχρέωση να αποκαταστήσουν την θετική ή αποθετική ζημία των ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά και το Ελληνικό Δημόσιο έχει ευθύνη από την διακινδύνευση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων που προκάλεσε με πράξεις ή παραλείψεις του, γιατί δεν προέβη στις αναγκαίες προειδοποιήσεις ή εποπτικές ενέργειες με αποτέλεσμα να βλαφθούν τα συμφέροντα χιλιάδων ασφαλισμένων.
Η αστική όψη του σκανδάλου αυτού και οι δικαστικές ενέργειες στις οποίες είναι υποχρεωμένα να προβούν τα ταμεία κατά χρηματιστηριακών εταιρειών, τραπεζών και κατά του δημοσίου θα διευκολύνουν και θα επιταχύνουν και την ανάδειξη των ποινικών ευθυνών ενώ συνιστούν πανηγυρική επιβεβαίωση της βαριάς πολιτικής ευθύνης που υπάρχει.

Τελευταίες δραστηριότητες/ Ευκαιρίες για συζήτηση

Έχω καιρό να αναφερθώ σε πολιτικές μου δραστηριότητες, οι οποίες ενδιαφέρουν κάποιους φίλους του ιστολογίου. Πρόκειται για δραστηριότητες αδιάφορες, όπως φαίνεται, για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που αξίζει ίσως να γίνουν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ μας.

Αθλητισμός και βία

Όταν μίλησα στο συνέδριο της Ένωσης Γυμναστών Βορείου Ελλάδος το Σάββατο 17.3.2007 για τη σχέση αθλητισμού και μέσων μαζικής ενημέρωσης με θέμα: «Ο Αθλητισμός: «αγαπημένο παιδί» και «μαύρο πρόβατο» των μ.μ.ε.» δεν μπορούσα να υποθέσω ότι όσα είπα για την σχέση αθλητισμού και βίας θα επιβεβαιωθούν τόσο γρήγορα και τόσο τραγικά με τα γεγονότα της Παιανίας. Η συμβολική όμως βία που υπάρχει στα περισσότερα ομαδικά αθλήματα και πολλά ατομικά (πάλη, πυγμαχία, τάε-κβο-ντο κλπ.) βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος του χουλιγκανισμού. Χρειάζεται πάντα μεγάλη προσοχή και μεγάλη προσπάθεια η διαχείριση της συμβολικής αυτής βίας και του «πολεμικού» χαρακτήρα των αθλητικών συναντήσεων να μην υπερβαίνει τα όρια της πολιτισμένης συμπεριφοράς. Να μετατρέπεται σε συναναστροφή και όχι σε αναμέτρηση και σύγκρουση. Όλα τα άλλα που αφορούν την εμπορευματοποίηση των μεγάλων ομαδικών αθλημάτων, τα φαινόμενα κοινωνικής βίας που εκδηλώνονται απλώς και στον αθλητισμό, τον υποκινητικό ρόλο ορισμένων διοικήσεων ομάδων, τον ρόλο που παίζει η επιδίωξη της δημοσιότητας, έστω και αν αυτή είναι κακή κ.ο.κ. είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Το ίδιο ισχύει και ως προς τα μέτρα (νομοθετικά, οργανωτικά, αστυνομικά κ.ο.κ.) που πρέπει να ληφθούν και δυστυχώς δεν έχουν ληφθεί με την αποτελεσματικότητα που πρέπει. Το βαθύτερο θέμα είναι όμως να ακυρωθεί η θεμελιώδης σχέση αθλητικής δραστηριότητας και βίας.


Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από την σκοπιά της «άλλης πλευράς»

Στις 20.3.2007 μίλησα εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που διοργάνωσε το ομώνυμο ίδρυμα. Η αποτίμηση μίας ιστορικής προσωπικότητας για την οποία η τρέχουσα πολιτική μνήμη είναι ακόμη νωπή από τη σκοπιά της «άλλης πλευράς» έχει ιδιαίτερη σημασία για την συλλογική μας αυτοσυνειδησία, αλλά και για την ίδια την ποιότητα του πολιτικού μας πολιτισμού.


Υπάρχει και η εξωτερική πολιτική

Στις 21.3.2007 είχα την ευκαιρία να συζητήσω για δύο ώρες με τους νέους ακολούθους του Υπουργείου Εξωτερικών που φοιτούν τώρα στην Διπλωματική Ακαδημία για το σύνολο σχεδόν των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής (ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, Μέση Ανατολή κ.ο.κ.) κυρίως όμως για το αν έχει μέλλον το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και για το αν πράγματι μπορεί να υπάρξει μία κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας

Στις 22.3.3007 μίλησα σε μία πολύ ζωντανή συνάντηση γιατρών και άλλων εργαζομένων στο χώρο της Υγείας στη Θεσσαλονίκη, για την Πρωτοβάθμιας Φροντίδα Υγείας και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που μπορεί να έχει κεντρικό ρόλο, αν θέλουμε να αποκτήσουμε πράγματι ένα ολοκληρωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.


Το εμπόριο, ο τουρισμός και το μεταβιομηχανικό μοντέλο ανάπτυξης

Στις 28.3.2007 μίλησα στο συνέδριο του Economist για τις πολιτικές στήριξης του εμπορίου με θέμα τη θέση του λιανικού εμπορίου σε ένα ελληνικό μεταβιομηχανικό μοντέλο ανάπτυξης. Την ίδια ημέρα είχα μία ενδιαφέρουσα συνάντηση με το Προεδρείο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων για τα προβλήματα του Τουρισμού.



Τα μόνιμα προβλήματα της Δικαιοσύνης

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μίλησα στην Παλαιά Βουλή για τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο, που υπήρξε ο πρώτος Υπουργός Δικαιοσύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου (1910-1912) και έμεινε στην ιστορία ως αναμορφωτής της ελληνικής δικαιοσύνης και εγγυητής της ανεξαρτησίας της. Είναι απρόσμενη η επικαιρότητα των λόγων και των έργων του Νικολάου Δημητρακοπούλου σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας.


Ο ρόλος των ανεξάρτητων αρχών

Τέλος, σήμερα και αύριο (2,3.4.2007) γίνεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ένα ενδιαφέρον συνέδριο για τις ανεξάρτητες αρχές στο κλείσιμο του οποίου θα μιλήσουμε ο Υπουργός Εσωτερικών και εγώ.

"Πολιτικού Ημερολογίου" συνέχεια...

Η ως τώρα πορεία του «Πολιτικού Ημερολογίου»
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
θέλω καταρχάς να σας ευχαριστήσω όλους και όλες για το ενδιαφέρον που δείξατε από την πρώτη στιγμή για το «Πολιτικό Ημερολόγιο». Ο διάλογος μαζί σας έχει καταστεί ένα πολύ ενδιαφέρον τμήμα της καθημερινής μου δραστηριότητας. Μαθαίνω πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, δοκιμάζω την αντοχή και την πειστικότητα των απόψεων μου και προσλαμβάνω χρήσιμα ερεθίσματα για τις τάσεις μιας δυναμικής ομάδας όπως είναι οι bloggers.
Είναι όμως αλήθεια ότι δαπανήσαμε πολύ χρόνο στη συζήτηση θεμάτων ύφους καθώς, ιδίως σε ανώνυμα μηνύματα, έχουμε πολύ συχνά εκφράσεις που προσβάλλουν άλλους συνομιλητές.
Μας απασχόλησε διεξοδικά το ζήτημα της διαγραφής τέτοιων σχολίων, ενώ δέχτηκα πολλές προτροπές για την εφαρμογή του συστήματος moderation.
Σκέπτομαι ότι η ευρυχωρία και η ευελιξία του Διαδικτύου μας επιτρέπει να συνθέσουμε όλες τις απόψεις και όλες τις προτάσεις με όσο γίνεται πιο πρακτικό τρόπο. Ο καθένας μπορεί στο δικό του ιστολόγιο ή στην δική του ιστοσελίδα να γράφει ό,τι θέλει . Το ίδιο και σε πάμπολλα άλλα ιστολόγια. Κάποιοι άλλοι όμως χρειάζονται έναν χώρο συζήτησης όπως αυτόν του «Πολιτικού Ημερολογίου» για άλλης φύσης θέματα.
Έχω την αίσθηση ο τρόπος με τον οποίο γίνεται έως τώρα η συζήτηση ίσως να αποθαρρύνει πολλούς φίλους που θα ήθελαν να θέσουν διάφορα κρίσιμα και πρακτικά πολιτικά και κοινωνικά ερωτήματα όπως π.χ. αυτά που ανέδειξε η πρόσφατη προγραμματική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων, τις συντάξεις κ.ο.κ.

Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ
Θέλω συνεπώς να δοκιμάσουμε για τις επόμενες ημέρες το σύστημα της moderation ως προς τα σχόλια και να αναδείξουμε τα θέματα που κυριάρχησαν στο δημόσιο διάλογο των τελευταίων ημερών γύρω από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ .

Η προηγούμενη εβδομάδα
Στο μεταξύ θα ήθελα να σημειώσω ότι την προηγούμενη εβδομάδα μετείχα σε μία συζήτηση με θέμα «Πολιτική, Πολιτικοί και Εκκλησία», μαζί με τον Μητροπολίτη Δημητριάδος τον Π. Παυλόπουλο και τον Φ, Κουβέλη. Την συζήτηση είχε διοργανώσει το περιοδικό «Νομοκανονικά», με διευθυντή τον Γιάννη Κονιδάρη. Το απομαγνητοφωνημένο κείμενο θα αναρτηθεί πολύ σύντομα στην ιστοσελίδα μου.

Την προηγούμενη ημέρα στις 21.2.2007 συναντήθηκα με τον πρώην Πρωθυπουργό της Γαλλίας Λ. Ζοσπέν. Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να συζητήσουμε για όσα τρέχουν στη Γαλλία την περίοδο αυτή ενόψει των Προεδρικών Εκλογών.

Την Κυριακή που μας πέρασε (4.3.2007) μίλησα στη Θεσσαλονίκη για την σχέση μεταξύ κοινωνικού εθελοντισμού και κοινωνικού κράτους, ένα θέμα που θεωρώ κεντρικό για τις σύγχρονες αποδιαρθρωμένος κοινωνίες.

Επειδή η ζωή είναι πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα είχα την ευκαιρία την ίδια ημέρα να φάω με τον Ηλία Μαμαλάκη και να κάνουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το λαϊκό πολιτισμό της Κουζίνας στην Ελλάδα και για τις δυνατότητες που παρέχουν διάφορες μορφές θεματικού τουρισμού.

Η εβδομάδα που τρέχει
Την εβδομάδα αυτή γίνεται στη Βουλή η συζήτηση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, ένα θέμα που φυσικά κυριαρχεί.
Την ερχόμενη Τρίτη και Τετάρτη (13 /14.3.2007) οργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικό Δικαίου, προς τιμήν του Δ. Τσάτσου, ένα μεγάλο συνέδριο με θέμα την κρίση του πολιτικού συστήματος. Το συνέδριο θα γίνει στο Ινστιτούτο Γκαίτε και ενόψει της εισήγησης μου, που θα γίνει την πρώτη ημέρα, θα ήταν πολύ χρήσιμο για εμένα αν μπορούσαμε να συζητήσουμε για το θέμα αυτό ώστε να μπορέσω να συνεκτιμήσω τις απόψεις σας.

Πολιτικό Ημερολόγιο ...

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Επειδή έχουμε πολλά «κρούσματα» υβριστικών μηνυμάτων με χυδαίες εκφράσεις, για ζητήματα άσχετα με το περιεχόμενο και το σκοπό του «Πολιτικού Ημερολογίου» θα μου επιτρέψετε να κάνω μερικές παρατηρήσεις.

Το Διαδίκτυο ανήκει στη δημόσια σφαίρα. Ο διάλογος στο διαδίκτυο, εφόσον είναι ανοικτός και προσιτός στον καθένα, είναι δημόσιος και όχι ιδιωτικός. Υπακούει συνεπώς στους κανόνες του δημοσίου λόγου, όπως αυτοί ισχύουν στα μέσα ενημέρωσης, τις δημόσιες συγκεντρώσεις κ.ο.κ.
Το Διαδίκτυο είναι απεριόριστο από πλευράς χώρου και χρόνου. Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται στην δική του ιστοσελίδα, στο δικό του blog κ.ο.κ. Αυτό το blog είναι δικό μου και συνεπώς το «Πολιτικό Ημερολόγιο» κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να το διαβάζει ή πολύ περισσότερο να συμμετέχει με σχόλια. Υπάρχουν όμως φίλες και φίλοι που θέλουν και να το διαβάζουν και να συμμετέχουν, χωρίς να έχουν την υποχρέωση να υφίστανται την αισθητική διάφορων που χρησιμοποιούν βρισιές και μάλιστα προσωπικές «συνομιλώντας» με κάποιους ερήμην όλων των υπολοίπων.
Είμαι συνεπώς υποχρεωμένος να σεβαστώ αυτούς που ενδιαφέρονται για τον όποιο πολιτικό ή κοινωνικό διάλογο γίνεται στο χώρο αυτό.

Η διαφάνεια ως πολιτικό, αλλά και κοινωνικό πρόβλημα

Νομίζω ότι το ζήτημα της λεγόμενης «βασιλικής περιουσίας» το συζητήσαμε ήδη πάρα πολύ. Θα πρότεινα να επανέλθουμε σε ένα κλασικό ζήτημα όπως η διαφάνεια που προτείνω να την προσεγγίσουμε όχι μόνο ως πολιτικό, αλλά ως πρόβλημα που συνδέεται με την συμπεριφορά των πολιτών. Στις 18.1.2007 είχα την ευκαιρία να μιλήσω στη Θεσσαλονίκη για το θέμα αυτό μαζί με τους Π. Παυλόπουλο, Α. Σκυλλάκο και Ν. Κωνσταντόπουλο στο πλαίσιο σχετικού συνεδρίου που οργάνωσε το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης σε συνεργασία με την ΕΡΤ3. Στην ιστοσελίδα μου έχει αναρτηθεί η αναρτηθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας μου για όποιον ενδιαφέρεται.