Πιστεύω ότι τώρα η ιστοσελίδα αυτή έχει γίνει ένα καλό εργαλείο δουλειάς για όλες τις πτυχές της δημόσιας παρουσίας αλλά και των ενδιαφερόντων μου: πολιτικών, κοινωνικών και επιστημονικών.
Στην προσωπική μου ιστοσελίδα μπορείτε πλέον να βρείτε, μεταξύ άλλων, άρθρα, συνεντεύξεις, αγορεύσεις, ομιλίες, επιστημονικές μελέτες καθώς και βιβλία μου σε ηλεκτρονική μορφή (e- Books) τέτοια ώστε να μπορείτε να τα διαβάσετε ολόκληρα μέσα από τον υπολογιστή σας.
Η γνώμη σας και τυχόν παρατηρήσεις τόσο για το περιεχόμενο όσο και για την λειτουργικότητα της νέα μου ιστοσελίδα είναι ευπρόσδεκτα.
Η έναρξη της λειτουργίας της νέας ιστοσελίδας και η χθεσινή ομιλία μου στο Μουσείο Μπενάκη, οργανωμένη από το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου με θέμα: «Από την εθνική ανομία στην εθνική στρατηγική. Η κρίση ως ευκαιρία» είναι ένα καλό και πρόσφορο σημείο για να επανέλθουμε στον καθημερινό διάλογό μας μέσω του blog.
Περιμένω με πραγματικό ενδιαφέρον τα σχόλια, τις παρατηρήσεις, τις αντιρρήσεις σας με αφετηρία το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας αυτής που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μου (εδώ)και παρουσιάζει τις θέσεις μου για όλα τα μεγάλα θέματα της χώρας. Από την εξωτερική πολιτική έως τη δημοσιονομική κρίση και από το φαινόμενο της εθνικής ανομίας μέχρι τα συγκεκριμένα προβλήματα της οικονομικής συγκυρίας.
Στο κείμενο κωδικοποιούνται και οι προτάσεις μου για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, το νέο μοντέλο διακυβέρνησης, τη διασφάλιση της διαφάνειας στο δημόσιο βίο.
Σας ευχαριστώ
___________________________________________________________________________________
"Απο την Εθνική ανομία στην Εθνική Στρατηγική" (Μέρος Α') from Evaggelos Venizelos on Vimeo.
"Απο την Εθνική ανομία στην Εθνική Στρατηγική" (Μέρος Β') from Evaggelos Venizelos on Vimeo.
"Απο την Εθνική ανομία στην Εθνική Στρατηγική" (Μέρος Γ') from Evaggelos Venizelos on Vimeo.
"Από την Εθνική ανομία στην Εθνική Στρατηγική" (Μέρος Δ') from Evaggelos Venizelos on Vimeo.
"Από την Εθνική ανομία στην Εθνική Στρατηγική" (Προσλαλιά Δ. Τσάτσου) from Evaggelos Venizelos on Vimeo.
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
Παρακολούθησα το blog σας από την αρχή και με πολύ ενδιαφερόν. Βρήκα πολύ ενθαρυντική την προσπάθειά σας για επικοινωνία με εμάς τους πολίτες. Λυπήθηκα όταν αυτή η επικοινωνία έλαβε τέλος αλλά ήταν απολύτως κατανοητό το να μην έχετε χρόνο.
Το ότι ξανα-ξεκινάτε την επικοινωνία λίγο πριν τις εκλογές, δε μ' αρέσει. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω, παρ' όλο που θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά καλοπροαίρετο, ότι είστε ειλικρινής απέναντί μας όσον αφορά τον σκοπό αυτής της επικοινωνίας.
Παρ'όλα αυτά, επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει να σας κρίνω με βάση αυτά που θα πείτε, κι όχι το πότε τα λέτε, θα κάτσω και θα σας ακούσω. Απλά να ξέρετε ότι οι πολίτες επιθυμούν την επικοινωνία με τους πολιτικούς όλο το έτος, κάθε έτος, έστω και σε λιγότερο τακτά χρονικά διαστήματα. Όχι μόνο πριν τις εκλογές.
"πολιτικό ημερολόγιο...
Στο πολιτικό αυτό ημερολόγιο θα βρείτε ζητήματα που με απασχολούν, είτε στη Βουλή είτε στο πλαίσιο άλλων θεσμών. Στόχος είναι να υπάρξει ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για κρίσιμα θέματα με τρόπο διαφορετικό από ό,τι στην ως τώρα δημόσια συζήτηση".
Να υποθέσουμε πως από την 1η Ιουλίου του 2008, όπου και το παρών "πολιτικό ημερολόγιο" είναι ανενεργό, ο "στόχος ... να υπάρξει ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για κρίσιμα θέματα με τρόπο διαφορετικό από ό,τι στην ως τώρα δημόσια συζήτηση", επιτεύχθηκε, αναιρέθηκε, μετατοπίστηκε ή απλώς ατόνησε;
Παρά την δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη κριτική που σας ασκούν οι φίλοι του blog , τοποθετήσεις σαν τη σημερινή σχετικά με το ζητούμενο εύρος της νίκης , κρατούν σε κάποιους μας άσβεστη την ελπίδα της πολιτικής αλλαγής.
Συνεχίστε , η φλόγα καίει...
Η παραίτηση Βερελή απέδειξε ότι όσοι έχουν "ένσημα" στην ιδιωτική τους ζωή συνεχίζουν με ήθος τον δημόσιο βίο τους. Το σημερινό πολιτικό σύστημα χωλαίνει και κατά την ταπεινή μου άποψη έχει κλείσει τον κύκλο του απλά γιατί βασίζεται κυρίως σε ανθρώπους της μεταπολίτευσης οι οποίοι γατζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας λειτουργούν αυταρχικά και ηγεμονικά, ενώ όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου "κληροδοτούν" την εξουσία τους σε όποιον θέλουν να εξασφαλίσουν επαγγελματικά. Αυτή είναι και η κύρια αιτία της σημερινής ανομίας η μόνιμη εξουσία αυτών που στην ελεύθερη αγορά δεν μπορούν να επιβιώσουν αλλά στο κοινοβούλιο μπορούν να διαπρέψουν, δημιουργώντας ίντριγκες και δολοπλοκίες.
Το πολιτικό τέλος αυτού του συστήματος είναι πλέον ορατό.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να είμαστε κάτι (π.χ ΠΑΣΟΚ) αλλά αυτό το κάτι και αυτοί που το εκφράζουν να είναι μαζί μας.
Προσωπικα κατανοώ την αποχή σας από το blogging.
Και επειδη το blogging το ζω καθημερινα, δεν ειναι εύκολο πράγμα ένας πολιτικός να εκτίθεται στα ανώνυμα (και ενίοτε επιθετικά) σχόλια ανωνύμων.
Πέρα βέβαια από το ηλεκτρισμένο εσωκομματικό πεδίο εκείνης της εποχής.
Αναμφίβολα όμως, η παρουσία σας σε όλους τους χώρους (φυσικούς και ηλεκτρονικούς) ΚΑΙ δυνατή είναι ΚΑΙ επιθυμητή.
Ημουν και 'γω στην χθεσινη ομιλια σας στο Μουσειο.
Οπως και στο προηγουμενο καλεσμα στον ιδιο χωρο...
Αγαπητέ Ευάγγελε Βενιζέλε
Καλώς ήλθατε και πάλι στον στίβο της μπλογκόσφαιρας.
Σας γράφουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις μας όσο αφορά το «εθνικό καθήκον αλήθειας» στο οποίο αναφερθήκατε, κλείνοντας το κείμενό σας, προκειμένου να ανταποκριθούμε με χαρά στο νέο επικοινωνιακό σας βήμα.
Εθνικό καθήκον αλήθειας.
Ας αρχίσουμε από την τρίτη λέξη :
1. Αλήθεια.
Είναι η διαρκής επαλήθευση της μετρικής χρήσης της γλώσσας, από την εμπειρία.
Έτσι, η γλώσσα εξελίσσεται, και αναδομεί τα ερωτήματα της. Η αλήθεια, δεν είναι κάτι το πάγιο, αλλά η δυναμική διαδικασία εξέλιξης της γλώσσας. Υπ’ αυτή την έννοια, ό,τι αναδιατυπώνεται σήμερα, ως ‘πραγματικά προοδευτικό και ριζοσπαστικό’ προσπαθεί να αναδειχθεί ως ‘αλήθεια’ του σήμερα, σε αντίθεση με την ‘αλήθεια’ του χθες και την ‘αλήθεια’ του αύριο.
Το να πούμε όμως, ότι «προοδευτικό και ριζοσπαστικό είναι το δημοκρατικά νομιμοποιημένο, το συμμετοχικό, το κοινωνικά ευαίσθητο, το οικολογικά και περιβαλλοντικά ενεργό, το καινοτόμο, αλλά επιπλέον το συγκεκριμένο και κυρίως το αισιόδοξο» όπως γράφετε στην αρχή του κειμένου σας, μας οδηγεί αυτομάτως, με την ίδια έννοια που αναρωτηθήκαμε γύρω από τι είναι «πραγματικά» προοδευτικό και ριζοσπαστικό, στο να αναρωτηθούμε εκ νέου γύρω από το τι είναι «πραγματικά» δημοκρατικά νομιμοποιημένο, συμμετοχικό, κοινωνικά ευαίσθητο, οικολογικά και περιβαλλοντικά ενεργό, καινοτόμο, αλλά επιπλέον συγκεκριμένο και κυρίως αισιόδοξο.
Αισιόδοξο, για παράδειγμα, δεν είναι το κάθε τι για όλους. Αυτό που για τον έναν είναι αισιόδοξο για τον άλλον είναι απαισιόδοξο.
Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ως αισιόδοξη προοπτική το να εξαλειφθεί η φτώχεια, ενώ άλλοι θεωρούν ως αισιόδοξη προοπτική το να εξαλειφθεί ο πλούτος.
Οικολογία για την επιστήμη μπορεί σημαίνει ‘αυτό’ (το οποίο ενδέχεται να διαφοροποιείται από επιστήμη σε επιστήμη ή από επιστήμονα σε επιστήμονα ή ανάμεσα σε ‘ομάδες’ επιστημόνων) και για τη νομοθεσία κάτι μερικώς είτε εις ολόκληρον, αντίθετο με τις όποιες επιστημονικές απόψεις.
Άλλη είναι η αλήθεια των φαινομένων και άλλη των νοουμένων.
Άλλη η αλήθεια των αντικειμένων και άλλη των ειδώλων τους.
Άλλη η αλήθεια των αριθμών και των μετρήσεων και άλλη η αλήθεια του ήθους που εκφράζεται από την ελεύθερη βούληση.
Άλλη είναι η μετρική χρήση της γλώσσας που επαληθεύεται ή δεν επαληθεύεται από την εμπειρία και άλλη μια μη μετρική γλώσσα (όπως ας πούμε η ποιητική γλώσσα ή η υπερβατική γλώσσα της θρησκευτικής πίστης) που επίσης δύναται να επαληθεύεται ή να μην επαληθεύεται, κατά τον όποιο ‘μετρήσιμο’ τρόπο, από την εμπειρία.
Η συνολοθεωρία, π.χ. ως μαθηματική θεωρία, είναι μια θεωρία που βρίσκει εφαρμογή στην εμπειρία, αλλά που είναι κτισμένη πάνω σε λογική πλάνη. Θεωρεί το άπειρο ως το σύνολο των άπειρων αριθμών, ενώ το άπειρο είναι μη εκτατή συνάρτηση. Αν, ας πούμε, ‘σκέφτεται’ κανείς τα πράγματα ως μαθηματικά σύνολα, οδηγείται σε παρανοήσεις της πραγματικότητας, που είναι ριζωμένες μέσα του με τη μορφή της επιστημονικής βεβαιότητας. Και ενώ ας πούμε εκπονεί οικονομικά μοντέλα με στόχο να ορίσει μια θετική τιμή του ‘χ’, τελικώς η εμπειρία μας αποδεικνύει πως αυτό το ‘χ’ είναι υπερ του δέοντος αρνητικό. Άλλη επομένως είναι η αλήθεια της πλάνης και άλλη η αλήθεια της μη πλάνης.
Άλλη η αλήθεια του άδολου και του οικουμενικού και άλλη η αλήθεια της σκοπιμότητας.
Εθνικό καθήκον αλήθειας, λοιπόν, με ιδιαίτερη έμφαση στη μη καταχρηστική και παραπλανητική χρήση του όρου της αλήθειας.
2.Καθήκον.
Ως καθήκον νοείται μόνο ό,τι ο ελεύθερος και κριτικός νους, ορίζει με τη χρήση αυτού του όρου. Ως καθήκον νοείται μόνο η ελεύθερη και ηθική επιλογή. Το οποιοδήποτε νοούμενο ως καθήκον, πλην του ελεύθερου καθήκοντος, θεωρείται υποτέλεια της ελεύθερης βούλησης στην όποια σκοπιμότητα.
Το καθήκον, είναι επίσης η συνυφασμένη και εκπορευόμενη από την ελεύθερη συνείδηση, εντολή, μέσω της οποίας οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε και να εφαρμόζουμε τους νόμους, όταν έχουμε την τάση να μην τους αντιλαμβανόμαστε και να μην τους εφαρμόζουμε. Εκεί, είναι αναγκαία η επίκληση του καθήκοντος. Όταν δηλαδή, απουσιάζει η εσωτερική επιταγή, (κάποιοι την ονομάζουν, αγάπη, άλλοι, κοινή λογική ή ανθρωπιά, άλλοι καθήκον και άλλοι, πηγαίο ταλέντο για ελευθερία…) σύμφωνα με την οποία, δρούμε ελεύθερα και ηθικά. Όταν δηλαδή, δεν μπορούμε να δράσουμε ελεύθερα και ηθικά, όταν δεν μπορούμε π.χ. να αγαπήσουμε, επικαλούμαστε το καθήκον που οφείλουμε να επιδείξουμε, ώστε να καλύψουμε το κενό.
Όσοι λένε πως έκαναν απλώς και μόνο το καθήκον τους (και το εννοούν), δεν είναι μετριόφρονες, αλλά κυριολεκτούν. Λειτουργούν ελεύθερα, όπως όταν πίνουν ένα ποτήρι νερό, εκεί που άλλοι έχουν την ανάγκη να επικαλούνται μεγαλοφώνως τις αιώνιες και απαρασάλευτες επιταγές του ‘καθήκοντος’. Το να εφαρμόζεις τον νόμο, επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, φοβούμενος τις συνέπειες του νόμου, είναι ανήθικη πράξη.
Εθνικό καθήκον αληθείας, λοιπόν, με έμφαση στην αποσαφηνισμένη χρήση της έννοιας του καθήκοντος.
3. Εθνικό.
Εδώ και αν θέλει τεράστια προσοχή. Όλα εθνικά είναι γύρω μας. Οι φυλακές μας, εθνικές είναι. Και ό,τι επικρατεί μέσα τους, επίσης εθνικό. Εθνικά είναι τα σχολεία μας και η «παιδεία» που παράγεται σ’ αυτά. Εθνική η αστυνομία μας με τα καλά και τα κακά της. Εθνικό, τεράστιο μέρος της οικονομίας και παραοικονομίας μας. Εθνικό ένα τεράστιο μέρος της παρανομίας, ανομίας και ανηθικότητάς μας. Εθνικοί είναι οι εθνικιστές μας, εθνικοί και οι πατριδοκάπηλοι, εθνικοί και οι ‘εθνικώς’ αδιάφοροι. Εθνικοί είναι οι όποιοι έντιμοι, εθνικοί και οι όποιοι μη έντιμοι. Εθνικοί είμαστε όλοι μας, ακόμη και οι μετανάστες μας. Εθνικός ο ορθολογισμός και η ορθοδοξία μας, εθνική η σοφιστεία και η θρησκοληψία μας.
Εθνική, ελληνική, είναι και η γλώσσα μας, όπως και απ’ όποιον και αν αρθρώνεται και σε ό,τι και αν αρθρώνει.
Εθνικό καθήκον αληθείας, λοιπόν, με έμφαση στη διάκριση της καταχρηστικής χρήσης της έννοιας του εθνικού, επί παντός επιστητού, από τη λογική, προσδιοριστική και υπερβατική χρήση του όρου του ‘Ελληνικού’. Με έμφαση στην διάκριση του Ελληνισμού ως αυτόνομη, ιστορική συνάρτηση που στοχεύει στο ‘αισθητό ποιόν’, από τον ελληνισμό ως εκτατό στατιστικό μέγεθος.
Αν δεν επικεντρωθούμε σε επίπεδο δημοσίου λόγου, σε τέτοιου είδους διακρίσεις, διασαφηνίσεις και αποσαφηνίσεις των όρων της γλώσσας μας, μην περιμένουμε κάτι από αυτήν.
Εκτός αν η γλώσσα, νοείται μόνο ως ένα εργαλείο, ως μία σμίλη, όπου το μάρμαρο που σμιλεύει, δεν ανήκει στη δική της επικράτεια. Αν δηλαδή το παραγόμενο αντικείμενο της σμιλεύσεως, μέσω της γλώσσας, δεν είναι ένα αντικείμενο της γλώσσας. Αλλά κάτι τέτοιο, είναι τουλάχιστον, παράλογο να το νομίζουμε. Διότι όταν η γλώσσα σμιλεύει το μάρμαρο και παράγει ας πούμε τον Ερμή του Πραξιτέλη, το παραγόμενο αντικείμενο είναι ένα αντικείμενο μιας γλώσσας, ενός τρόπου ζωής, ενός Πολιτισμού. Δεν είναι απλώς μια πέτρα με βαθουλώματα.
Αν δεν είναι σαφείς οι διακρίσεις, ως εθνικό καθήκον αλήθειας, μπορεί ο καθένας να εννοεί την όποια επικοινωνιακή αναδιατύπωση της περιγραφής των όποιων δράσεων, συμπεριλαμβανομένων και αντεθνικών, ανήθικων και παράλογων δράσεων. Ως εθνικό καθήκον αλήθειας, μπορεί ο καθένας να ονομάσει ό,τι θέλει, αφού τα κριτήρια προκειμένου να θεωρηθεί κάτι ως «εθνικό καθήκον αλήθειας» δεν είναι κοινά, ούτε καν σαφή.
Ελπίζουμε να συμβάλλουμε γόνιμα στην επικοινωνία, με τους συλλογισμούς μας.
Σας ευχαριστούμε.
ΤΟ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ BLOG ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ.
ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΧΩ ΑΣΚΗΣΕΙ ΚΡΙΤΙΚΗ.
ΟΜΩΣ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΗΤΑΝ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΙΤΙΚΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΡΩΜΕΝΩΝ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΑΖΙΩΤΗΣ
http://animalis.wordpress.com
http://pasoksociety.wordpress.com
Πολύ πρωτοποριακές οι εισηγήσεις σας (καινοτόμες όπως θα λέγατε εσείς). Μου δημιουργούν όμως κάποιο φόβο, ο οποίος ενισχύεται από το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις προέρχονται από εσάς που είστε ένα από τα ποιο υψηλόβαθμα στελέχη του πολιτικού μας συστήματος.
Τι εννοώ ? Προτείνεται εκλογή ανεξάρτητου 5μελούς δικαστηρίου (τύπου «Ειδικού» μου ακούγεται) που θα αποφαίνεται για τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών και βουλευτών, και, αναλόγως του πορίσματος του δικαστηρίου αυτού, την παραπομπή αυτών των υποθέσεων στην Βουλή (δικιά μου επεξήγηση) Για να είναι αυτό το δικαστήριο πραγματικά ανεξάρτητο, προτείνεται η εκλογή των μελών του να γίνεται με αυξημένη πλειοψηφία από την Βουλή. Το ίδιο προτείνεται και για την εκλογή του top management (συγνώμη για τον όρο) της δικαστικής εξουσίας.
Τι σημαίνει αυτή η πρόταση-θέση σας ? Σημαίνει απλά ότι δεν εμπιστεύεστε την εκλογή των παραπάνω αρχών από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Δηλαδή εννοείτε ότι η κυβερνητική πλειοψηφία προάγει εκείνους τους θεσμούς που την βολεύουνε και την καθιστούν ατιμώρητη απέναντι σε κάθε παρανομία της. Τι άλλο τραγικό σημαίνει ? Σημαίνει ότι αν αυτή η πρόταση-θέση σας δεν υιοθετηθεί (πράγμα που το βλέπω πολύ δύσκολο), η έλλειψη αυτή της εμπιστοσύνης σας τόσο προς την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και κατ’ επέκταση προς την δικαστική εξουσία θα υφίσταται επ’ αορίστου χρόνου.
Δυστυχώς, αυτή η έμμεση δυσπιστία σας, που αφορά την εκλογή υψηλόβαθμων λειτουργών της δικαιοσύνης και της προσήλωσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας προς τις αρχές του Συντάγματος (βλ. Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης), υπάρχει, και πολύ ποιο έντονη, στην Ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς, συμφωνώ άμεσα με τις θέσεις σας.
Θα χαρώ για τον σχολιασμό σας των παραπάνω διαπιστώσεων μου.
Δημοσίευση σχολίου